Οι αθεράπευτα αισιόδοξοι αντιμετωπίζουν τη χθεσινή συνέντευξη των τριών οικονομικών υπουργών ως μια παράσταση πολιτικής διαπραγμάτευσης για εσωτερική κατανάλωση.
Και όταν ερωτώνται για το ταξίδι του πρωθυπουργού στο Παρίσι, στο Στρασβούργο και στις Βρυξέλλες απαντούν αντιστοίχως. «Ο κ.Τσίπρας πάει στον μέντορά του» λένε χαρακτηριστικά εννοώντας προφανώς τον Φρανσουά Ολάντ, ο οποίος προσπαθεί εναγωνίως να χτίσει «αριστερό μέτωπο» προκειμένου να αντιμετωπίσει τη συντηρητική στροφή της Γαλλίας και κατ’ επέκταση ολόκληρης της Ευρώπης.
Σύμφωνα με την αισιόδοξη εκδοχή των πραγμάτων,λοιπόν, η ελληνική κυβέρνηση παίζει μια παράσταση πολιτικής διαπραγμάτευσης, αλλά επί της ουσίας προπαρασκευάζει την εφαρμογή της επερχόμενης συμφωνίας. Με άλλα λόγια, υπαινίσσονται ότι το παιγνίδι είναι «σικέ», μέρος της επικοινωνιακής διαχείρισης των δύσκολων αποφάσεων που θα ακολουθήσουν.
Οι απαισιόδοξοι αντιθέτως εντάσσουν τη χθεσινή συνέντευξη και προαναγγελία της κατάθεσης των δύο νομοσχεδίων για τις περικοπές στις συντάξεις και τις αυξήσεις του φόρου εισοδήματος στη συνήθη πρακτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, η οποία δεν αντιλαμβάνεται τις συνθήκες και επιμένει στην ατελέσφορη πολιτική διαπραγμάτευση. Ότι δηλαδή κυριαρχείται από τους «αγωνιστικούς» μύθους της Αριστεράς και επαναλαμβάνει τα περσινά λάθη.
Κατά την εκδοχή αυτή, η περιπλοκή στις διαπραγματεύσεις πρέπει να θεωρείται βεβαία, όπως και συνέπειες για τη χώρα και τον ελληνικό λαό. Σύμφωνα με τους απαισιόδοξους ο κ.Τσίπρας δεν έχει πάρει τα μαθήματά του, καταδιώκεται από «Βαρουφάκειο σύνδρομο» και θα οδηγήσει τη διαπραγμάτευση ξανά σε οριακό σημείο, ελπίζοντας ή καλύτερα διατηρώντας την ψευδαίσθηση ότι αυτή τη φορά θα επιτύχει μια πολιτική νίκη στην Ευρώπη.
Οι προηγούμενες εμπειρίες από την διακυβέρνηση του κ. Τσίπρα είναι αλήθεια ότι δικαιολογούν τέτοιες σκέψεις και επιτρέπουν στους επικριτές του Πρωθυπουργού να προβλέπουν επανάληψη του περσινού ελληνικού ψυχοδράματος.
Υπάρχουν βέβαια και οι «πονηρεμένοι», όπως ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας Κυριάκος Μητσοτάκης, που θεωρούν ότι ο Πρωθυπουργός γνωρίζει ότι δεν μπορεί να σηκώσει το μέγα κόστος της αξιολόγησης και του τρίτου μνημονίου και προετοιμάζει συστηματικά και οργανωμένα την απόδρασή του.
Σύμφωνα με αυτούς καλλιεργεί το μύθο του σκληρού διαπραγματευτή, «ντοπάρει» το κοινό του προετοιμάζοντας μια κρίση με τους εταίρους και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, με σκοπό να πάει αιφνιδιαστικά σε εκλογές, όχι για να τις κερδίσει καθώς ήδη νοιώθει την ισχυρή αμφισβήτηση της ελληνικής κοινωνίας, αλλά απλά για να παραδώσει την «καυτή πατάτα» της αξιολόγησης και των μέτρων στη Νέα Δημοκρατία, με την ελπίδα πάντα ότι θα κρατήσει δυνάμεις ικανές να συντηρήσουν την εικόνα ενός μεγάλου κόμματος και ενός ηγέτη που ήλθε για να μείνει στα πολιτικά πράγματα της χώρας.
Οι «πονηρεμένοι» λοιπόν αντιμετωπίζουν την παράσταση της Δευτέρας ως πρόβα μιας προπαρασκευασμένης κρίσης, η οποία είναι δηλωτική της αδυναμίας χειρισμού των δύσκολων υποθέσεων της χώρας.
Κανείς δεν μπορεί να υποστηρίξει με απόλυτη βεβαιότητα ποιο από τα τρία σενάρια τελικώς ισχύει.
Ωστόσο, όπως σημειώσαμε παραπάνω, οι μέχρι τώρα εμπειρίες της διακυβέρνησης Τσίπρα δεν είναι οι καλύτερες.
Πράγμα που καθιστά τους περισσότερους καχύποπτους.
Με άλλα λόγια η περιπλοκή «φωνάζει». Είναι άλλωστε κοινή η πεποίθηση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ διακρίνεται ιδιαιτέρως για τον ανορθολογισμό και την αντιπαραγωγικότητά του, παρά για οτιδήποτε άλλο.
Οι επόμενες μέρες θα δείξουν τι μας περιμένει…
