Το επταήμερο του Διόδωρου

Κυριακή κοντή γιορτή αλλά αυτή θα είναι η δικαιότερη ημέρα του χρόνου –20 Μαρτίου είναι φέτος η εαρινή ισημερία που μοιράζει σε ίσες ώρες το σκοτάδι και το φως. Αρχίζει και επισήμως η άνοιξη στο δικό μας ημισφαίριο, ημερολόγιό μου. Για τούτο η κακοκαιρία των τελευταίων ημερών: κάνει τελευταία προσπάθεια ο χειμώνας να μας θυμίσει πως ήταν και αυτός εδώ για τρεις μήνες.

Αλλά μόνο δυο ημέρες από τις 365 ισομοιράζεται φως και σκοτάδι. Τις υπόλοιπες κυριαρχεί στον ουρανό ο άκαρδος νεοφιλελευθερισμός της ανισότητας –πρέπει η κυβέρνηση να βάλει κάποια τάξη.

Αν αυτή ολιγωρήσει, πρέπει να επέμβει ο πρόεδρος Προκόπης Παυλόπουλος που αποφάνθηκε πως ο νεοφιλελευθερισμός είναι μεταξύ των υπευθύνων για την παρακμή του «κράτους δικαίου» –και όχι βεβαίως η κυρία Βασιλική Θάνου που ψέγει τα κόμματα για τις θέσεις τους στο θέμα της μήνυσης που υπέβαλε κατά του καθηγητή Σταύρου Τσακυράκη.

Η κυρία πρόεδρος του Αρείου Πάγου ισχυρίζεται πως κάθε κριτική ή μομφή προς το πρόσωπό της αποτελεί «προσβολή του θεσμού της Δικαιοσύνης»: «Η Δικαιοσύνη είμαι εγώ», όπως έλεγαν και τον παλιό καλό καιρό του Λουδοβίκου ΧΙV.

Αλλωστε τα σοβαρά κυβερνητικά θέματα τα έχουν αναλάβει οι Ευρωπαίοι: μέσω του Προσφυγικού την εξωτερική πολιτική, μέσω του κουαρτέτου την οικονομική πολιτική. Ολα θα πάνε καλά, αισθάνομαι ασφαλέστερος. Οσο λιγότερη εθνική κυριαρχία ασκεί η κυβέρνηση τόσο το καλύτερο.

Ως προς αυτό ευγνωμονώ πράγματι τον Αλέξη Τσίπρα για την αυτογνωσία του και τη γνώση του τι είναι και τι μπορούν να κάνουν οι υπουργοί του –τι να περιμένει από ανθρώπους σαν τον επί της Γεωργίας Βαγγέλη Αποστόλου που τον Δεκέμβριο δήλωνε: «Οσο είμαι εγώ στο υπουργείο δεν πρόκειται να γίνει η ανάκτηση. Οι αγρότες να μην ανησυχούν όσο υπάρχει κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ» –ότι, δηλαδή, δεν θα κληθούν να επιστρέψουν τα 500 εκατομμύρια που τους είχε μοιράσει επί Καραμανλή του Μικρότατου ο χουβαρδάς Σωτήρης Χατζηγάκης.

Προχθές ανακοίνωσε πως θα κληθούν αρχικά να επιστρέψουν όσοι πήραν πάνω από 5.000 ευρώ και για τους υπόλοιπους «θα δούμε». Χωρίς να ντρέπεται καθόλου.

Φτωχοί αλλά ομόσπονδοι

Και ο Κυριάκος Μητσοτάκης, που ταυτίστηκε με τον στρατάρχη Καμμένο και ζήτησε την αποπομπή του Γιάννη Μουζάλα επειδή αποκάλεσε Μακεδονία τη Μακεντονίγια, δεν ντράπηκε τον πατέρα του που πριν από 25 χρόνια είχε προβλέψει πως «σε δέκα χρόνια κανείς δεν θα θυμάται το πρόβλημα της ονομασίας»; Δεν έμαθε από το πάθημα της επίσης αγνώμονος αδελφής του που ως υπουργός Εξωτερικών κατάφερε να σύρει την Ελλάδα στο Δικαστήριο της Χάγης και να χάσει από τη Μακεντονίγια;

Αρα το έγκλημα του Μουζάλα είναι πως δεν είπε «Βόρεια Μακεδονία» ή «Μακεδονία ανάμεσα Σερβία, Βουλγαρία, Ελλάδα, Αλβανία» ή «Μακεδονία πάνω από την Ειδομένη» ή «Μακεδονία που οι νότιοι γείτονές της δεν θέλουν να τη λένε Μακεδονία» –μου φαίνεται αυτός ο τελευταίος γεωγραφικός ορισμός είναι ο τέλειος.

Φαίνεται όμως πως τα βρήκαν Τσίπρας – Καμμένος και ο Γιάννης Μουζάλας θα μείνει στη θέση του –ευτυχώς, γιατί αν περιμέναμε από τον Δρίτσα να λύσει τα προβλήματα των προσφύγων… Φοβάμαι όμως ότι το αντάλλαγμα είναι να γυρίσει με κάποια νέα περίεργη παραγγελία όπλων από την Αμερική ο στρατάρχης Καμμένος.

Μετά, θα μπορούμε με την ησυχία μας να παρακολουθήσουμε την αντιδιαπλοκική κυβερνητική παράσταση –μόνο που δεν ξέρω αν θα είναι κωμωδία ή τραγωδία.

Αλλά τι σημασία έχει; Εμείς θα είμαστε φτωχότεροι, άλλοτε θα γελάμε και άλλοτε θα κλαίμε με τις κακές παραστάσεις, οι ηθοποιοί θα απολαμβάνουν τα οφίκιά τους, θα ακούμε πολλά «για πρώτη φορά», ηθικολογίες, δικαιολογίες και άλλα κουραφέξαλα για να εντυπωσιάζονται οι ψηφοφόροι –οι νεότεροι, που δεν έχουν πείρα και γνώση –και ευτυχώς οι Ευρωπαίοι θα κυβερνάνε.

Η ευρωπαϊκή ομοσπονδία ξεκινάει με εμάς –και πολύ μου αρέσει.