Τέσσερις άνδρες με μακριά μαλλιά ακούνε μουσική μέσα σε ένα σαράβαλο Citroen. Εχουν ξεμείνει στο δάσος. Το «Still Loving You» των Scorpions συγκρούεται διασκεδαστικά με το χιονισμένο τοπίο.
Μια κυριούλα καταφθάνει και προσπαθεί να βοηθήσει. Οι άνδρες, μέλη προφανώς κάποιας περιοδεύουσας μπάντας, της δείχνουν το τρέιλερ, δεμένο πίσω από το αυτοκίνητο: «Είναι μια εικαστική εγκατάσταση» εξηγούν. Μέσα στο τρέιλερ αιωρούνται επτά περούκες. Η σκηνή «μαυρίζει» και οι περούκες βυθίζονται σε ένα ολοκόκκινο φως. Η ηλικιωμένη εντυπωσιάζεται.
Θέλει να μάθει κι άλλα. Οι άνδρες της λένε υπερήφανοι για το πάρκο αναψυχής που έχουν φτιάξει και το παρουσιάζουν σε πόλεις, σε χωριά, σε πλατείες, σε χωματερές. Της αποκαλύπτουν τις πηγές έμπνευσής τους: Ντοστογέφσκι, Κίρκεργκααρντ, Στρίντμπεργκ, Μποντλέρ, Αρτό. Βιβλία για τη μελαγχολία, για τη φύση, βιβλία παιδικά για δράκους…
Οι επτά μαλλιάδες ως απόγονοι των παιδιών των λουλουδιών σε πιο μέταλ εκδοχή. Η αφέλειά τους είναι συνειδητή, μια επιλεγμένη «πόζα» ή στάση ζωής που προτάσσει την απορία και την παιδικότητα (στο πλαίσιο αυτό, το μόνο που κουράζει ελαφρώς είναι το επαναλαμβανόμενο μοτίβο: «Να σας δείξουμε κι αυτό; Να σας δείξουμε κι εκείνο;»).
Χάιλαϊτ της βραδιάς, η «ακίνητη παρέλαση». Οσο την ετοιμάζουν το «Still Loving You» ακούγεται «ζωντανά», με κιθάρα και φλογέρα. Τα μαύρα φουσκωτά γλυπτά ορθώνουν το ανάστημά τους. Υπέροχα. Ενα δάσος που γεννήθηκε από το σκοτάδι, από τους δράκους του ασυνείδητου, από τον φόβο του θανάτου. Αγέρωχοι όγκοι, μυστηριώδεις, επιβλητικοί, που προκαλούν το δέος με την αμφίσημη παρουσία τους.
Ο Κεν αναζητεί το αντίδοτο της θλίψης. Και το βρίσκει. «Για να φτάσουμε σε μια ανακάλυψη δεν χρειάζεται να ξεκινήσουμε επιλέγοντας κάτι που σύμφωνα με τους κανόνες του «υψηλού» γούστου θεωρείται υψηλό. Μπορούμε να ξεκινήσουμε από ένα καθημερινό συμβάν: ένα μαντίλι που πέφτει μπορεί να γίνει για τον ποιητή ο μοχλός με τον οποίο θα σηκώσει ολόκληρο σύμπαν…» γράφει ο Αραγκόν. Ενα μαντίλι που πέφτει, ένα αμάξι που ξεμένει, η αφορμή μπορεί πράγματι να είναι πολύ ταπεινή. Από εκεί και πέρα αναλαμβάνουν η φαντασία, η διάθεση παιχνιδιού και πειραματισμού, το χιούμορ.
Οταν όλα έχουν ειπωθεί και αναπαρασταθεί, τι μένει στον σύγχρονο καλλιτέχνη εκτός από την απόγνωση; «Η μελαγχολία συνδέεται πολύ στενά με το δημιουργικό τέλμα» λέει ο Φιλίπ Κεν σε συνέντευξή του. «Πώς καταφέρνει κανείς να τη συλλάβει ποιητικά και να βρει τον δρόμο του; Πώς δημιουργούμε ένα έργο στις μέρες μας;».
Μπροστά σε αυτό το αδιέξοδο ο Κεν δεν διστάζει να ζητήσει βοήθεια. Στρέφεται με πίστη στους καλλιτέχνες του παρελθόντος και διαβάζει τα έργα τους. Τα ενσωματώνει στον δικό του κόσμο επινοώντας μια νέα, προσωπική συνθήκη: εν προκειμένω, «ηθοποιούς που ξέμειναν από βενζίνη σε ένα όμορφο θεατρικό σκηνικό». Και το πείραμα αρχίζει. Η σκέψη και η δημιουργία είναι ένα νήμα που διαπερνά τους αιώνες. Που τυλίγει τα πιο ασήμαντα και τα πιο σημαντικά. Τον Ντύρερ και τους Scorpions. Τον Αρτό και τις περούκες. Τα στοιχεία της φύσης και επτά μαλλιάδες με παιδική διάθεση. Την προσπάθειά τους να ανακαλύψουν εκ νέου «το θαυμάσιο»: ακόμη κι αν αυτό είναι μισή ντουζίνα μαύρα θεόρατα μπαλόνια που τα φουσκώνουμε στη μέση του πουθενά για να ξορκίσουμε την ανία και να διασκεδάσουμε τους φίλους μας.
Μέσα από τους «Δράκους» ο γάλλος σκηνοθέτης και εικαστικός προτείνει την επανανακάλυψη και επανοικειοποίηση του σουρεαλισμού. Ενός σουρεαλισμού καθημερινού, ανθρώπινου, σύγχρονου και αστείου. Χωρίς επιτήδευση, χωρίς μεγαλόσχημες διατυπώσεις.
Τέλος, απέναντι στο αδιέξοδο της απόγνωσης ο Κεν προτάσσει την ομαδικότητα. Σαν τους σουρεαλιστές που έγραφαν ποιήματα από κοινού καταρρίπτοντας τον μύθο του απομονωμένου, «εμπνευσμένου» δημιουργού, έτσι και ο θίασος του Κεν οικοδομεί ένα ιδιότυπο πάρκο, ένα σύμπαν φανταστικό, σοβαρό και γελοίο μαζί, που περικλείει όλες τις αγάπες και τις αδυναμίες των εμπνευστών του: θαυμαστούς πίνακες αλλά και ποπ τραγούδια. Η συλλογικότητα του Κεν έχει διάσταση θεατρική –οι ηθοποιοί που συνεργάζονται σε ένα συγκεκριμένο πρότζεκτ –αλλά και μεταφυσική: οι ζωντανοί συνομιλούν με τους νεκρούς και αντλούν από αυτούς ιδέες και δύναμη για να συνεχίσουν το έργο τους. Still loving you, δηλαδή, που θα έλεγαν απλούστερα οι Scorpions.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ