«Τιμούμε τον Σταύρο Θεοδωράκη για το κάλεσμα και την γενναιότητα να ιδρύσει το Ποτάμι. Σήμερα όμως υπάρχουν τρία Ποτάμια. Το ένα το μεγάλο Ποτάμι είναι αυτοί που μας άφησαν. Το ποτάμι της ελπίδας που διαψεύστηκε. Το δεύτερο το μεσαίο των εθελοντών της καθημερινής προσπάθειας. Το τρίτο είναι το μικρό ποτάμι της Σεβαστουπόλεως που δεν αφουγκράζεται την κοινωνία».

Με αυτόν τον εύγλωττο τρόπο ο βουλευτής του Ποταμιού κ. Θεοχάρης περιέγραψε την (κατ’ αυτόν) σοβούσα κατάσταση στο εν λόγω κόμμα. Ούτε θα διαφωνήσω. Ούτε θα συμφωνήσω.

Να θυμίσω, πάντως, ότι σύμφωνα με τους αρχαίους ημών προγόνους τα κύρια ποτάμια του Κάτω Κόσμου ήταν τρία: ο Αχέρων, ο Κωκυτός και ο Περιφλεγέθων.

Όποιος περνούσε το πρώτο, έχανε κάθε ελπίδα επιστροφής.

Ο Κωκυτός ήταν ο ποταμός των δακρύων.

Ο Περιφλεγέθων (σύμφωνα και με τον Δάντη) ήταν το ποτάμι του αίματος.

Εκεί έβραζαν οι ψυχές.