Σχεδόν όλοι οι Ελληνες εντός και εκτός Ελλάδας έχουμε την αξίωση να μας σέβονται και να μας αντιμετωπίζουν ευνοϊκά όλοι οι λαοί της Γης επειδή είμαστε απόγονοι των αρχαίων ελλήνων φιλοσόφων, των δραματουργών και των καλλιτεχνών και των μεγάλων πολιτικών που μεγαλούργησαν σε αυτή τη γωνιά της Ευρώπης από την οποία πηγάζει αυτό που ονομάζεται σήμερα δυτικός πολιτισμός.
Αυτή η αξίωση, η οποία φαίνεται δικαιολογημένη εκ πρώτης όψεως, θα είχε, εκτός από τη συναισθηματική αφετηρία της, και ρεαλιστική βάση αν οι σύγχρονοι Ελληνες ήσαν αντάξιοι των αρχαίων προγόνων τους. Και αυτό προϋποθέτει πρώτα-πρώτα να γνωρίζουμε την ουσία της πνευματικής και πολιτιστικής προσφοράς τους και μετά πρώτοι εμείς να τη σεβόμαστε.
Διακηρύσσουμε λοιπόν σε κάθε ευκαιρία ότι η Αθήνα είναι η κοιτίδα της δημοκρατίας και η προσφορά αυτού του ιδανικού πολιτεύματος στην ανθρωπότητα είναι δώρο των Ελλήνων. Γνωρίζουμε όμως πραγματικά τι είναι δημοκρατία και ποιος δικαιούται να διακηρύσσει ότι είναι δημοκράτης; Φοβούμαι ότι ολοένα και λιγότεροι το ξέρουν ή το κατανοούν. Κι όμως μας το διδάσκει ξεκάθαρα ο μέγιστος των φιλοσόφων Σωκράτης, όχι μόνο με τους λόγους του αλλά και έμπρακτα. Γνωρίζουμε ότι κατηγορήθηκε άδικα από συμπολίτες του πως με τη διδασκαλία του διέφθειρε τους νέους. Και για τον λόγο αυτόν καταδικάστηκε σε θάνατο. Η κατηγορία ήταν αβάσιμη και η απόφαση των δικαστών καταφανώς άδικη. Ετσι οι πολλοί φίλοι και μαθητές του με επικεφαλής τον Κρίτωνα προσφέρθηκαν να τον φυγαδεύσουν από τη φυλακή για να γλιτώσει τον άδικο θάνατο. Εκείνος, όμως, που ήθελε να επιβεβαιώσει εμπράκτως τις αρχές που δίδασκε, αρνήθηκε. Διότι θεωρούσε προέχον για τη διατήρηση του δημοκρατικού πολιτεύματος τον σεβασμό προς τις αποφάσεις των δικαστηρίων, τον σεβασμό στη νομιμότητα.
Κάποτε ρώτησα έναν δημοσιογράφο συνεργάτη μου στον «Οικονομικό Ταχυδρόμο» που δήλωνε μαρξιστής αν συμφωνεί με τις υβριστικές κραυγές των κουκουλοφόρων διαδηλωτών εναντίον των αστυνομικών («μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι») και των δημοσιογράφων («χαφιέδες, λαμόγια») και πώς τους ανέχονται να συνθηματολογούν έτσι συμπορευόμενοι και συναποδεχόμενοι αυτό το αντιδημοκρατικό υβρεολόγιο. Η απάντησή του ήταν ότι διαφωνεί μεν αλλά προέχει η ελευθερία και στη διαφορετική άποψη. Στην ερώτησή μου όμως αν θα συναποδεχόταν να συμπορεύεται με μέλη της Χρυσής Αυγής με τη γνωστή φασιστική και αντιδημοκρατική συνθηματολογία τους η απάντηση ήταν κατηγορηματικά αρνητική, απαρνούμενος έτσι την υπεράσπιση της ελευθερίας της έκφρασης. Αυτονόητο συμπέρασμα: οι συνθηματολογούντες αριστερόφρονες Ελληνες, Ελληνες και όχι μόνο, υπερασπίζονται με πάθος την ελευθερία του λόγου μόνο όταν αυτός συμπλέει με τις δικές τους απόψεις. Αλλιώς πάει περίπατο η διάσημη ρήση. Ηδη εκτοξεύονται απειλές κατά των δημοσιογράφων που δήθεν γράφουν καθ’ υπαγόρευσιν των διαπλεκόμενων αφεντικών τους. Ταυτόχρονα απειλείται ο περιορισμός σε τέσσερα των τηλεοπτικών καναλιών και θα επιλέξει ο υπουργός Παππάς προκειμένου να ελέγξει την πληροφόρηση και όχι το Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο, όπως προβλέπει το Σύνταγμα. Υπάρχει βέβαια και η αποτελεσματικότερη λύση του κομμουνιστή ηγέτη Κιμ Γιονγκ Ουν: εκτέλεση όποιου δεν δείχνει σεβασμό και υποταγή σε αυτόν.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
