Η χώρα, η οικονομία και η κοινωνία ζουν σε ένα διαρκές αδιέξοδο. Η κυβέρνηση αδυνατεί να αναστρέψει την πορεία, αντιθέτως επιταχύνει την πτωτική της τάση.
Η Αξιωματική αντιπολίτευση, που τόσο φώναξε για τον τρόπο που έχασε την εξουσία, τρομάζει στην ιδέα μην την επανακτήσει γρήγορα και κληθεί να ψηφίσει τα ίδια και χειρότερα νομοσχέδια, που τώρα καταγγέλλει.
Τα κόμματα του κέντρου και της σοσιαλδημοκρατίας, βλέπουν τα αδιέξοδα, αλλά δεν μπορούν να πράξουν το αυτονόητο, να συνεργαστούν, για να αποτρέψουν τον διχαστικό δρόμο κυβέρνησης και ΝΔ και την μεγαλύτερη κατάρρευση της χώρας. Δεν μπορούν να καταλάβουν ότι συμφωνούν στα σημαντικά και διαφωνούν στα μικρά, δηλαδή στους προσωπικούς ρόλους.
Η κυβέρνηση έχει κάψει τα δυο από τα τρία συνθήματα, με τα οποία συγκρότησε την εκλογική της πλειοψηφία. Τον τσαμπουκά απέναντι στους εταίρους και δανειστές, με το τρίτο μνημόνιο και την ελπίδα με τις προτάσεις της, για το ασφαλιστικό και το φορολογικό νομοσχέδιο.
Μένει η τιμωρία αυτών που μας οδήγησαν στην κρίση. Ήταν ίσως, το μόνο πεδίο που πολλοί περίμεναν και περιμένουν ακόμα, να δουν αποτελέσματα. Δυστυχώς όμως και σε αυτό το μέτωπο τα αποτελέσματα δεν είναι, ούτε αυτά που περίμενε η κοινωνία ,πολύ περισσότερο είναι μακριά από τις προσδοκίες, που είχε καλλιεργήσει.
Στο μεγάλο πρόβλημα της διαπλοκής των ΜΜΕ με την οικονομία, την πολιτική, τα κόμματα και μέρος των πολιτικών, έδειξε να ενδιαφέρεται περισσότερο για την αναδιάταξη συμφερόντων και τον έλεγχο και λιγότερο για την ελεύθερη από συμφέροντα, αδέσμευτη από κόμματα και πλουραλιστική ενημέρωση .
Στην καταπολέμηση της διαφθοράς του δημοσίου, στην καλύτερη περίπτωση συνεχίζει τα αποσπασματικά βήματα των κυβερνήσεων μετά το 2009, ενώ η επιστροφή της λογικής στην στελέχωση των δημόσιων φορέων με κριτήριο κυρίως κομματικό, είναι πολύ πιθανόν να μειώσει την αποτελεσματικότητα τους και να δημιουργήσει και νέες εστίες διαφθοράς.
Σ’αυτό το ασφυκτικό περιβάλλον, αν προσθέσουμε το εκρηκτικό πρόβλημα των προσφύγων και μεταναστών, που απειλεί περισσότερο από την κρίση χρέους την Ευρωπαϊκή Ένωση, τότε ξυπνούν εφιάλτες των πιο μαύρων εποχών για την Ευρώπη και την Ελλάδα, που μπορεί να τους ζήσουμε τις επόμενες εβδομάδες και μήνες.
Η Τουρκία, ήταν από τις χώρες που προκάλεσαν την κρίση στην Συρία ,πιστεύοντας πως μπορεί να διασώσει την αποτυχημένη νεοοθωμανικη στρατηγική της .
Ακόμη πιο τυχοδιωκτικά, προσπάθησε και προσπαθεί να εκμεταλλευτεί την προσφυγική πίεση στην Ευρώπη, για να επηρεάσει κυρίως τις αποφάσεις της διεθνούς κοινότητας για την Συρία και τις σχέσεις της με την Ευρώπη.
Παρότι η Ευρώπη αδυνατεί να υπερασπιστεί την ασφάλεια και τις ανθρωπιστικές της άξιες, οι ευρύτεροι συσχετισμοί και οι γεωστρατηγικοι σχεδιασμοί των ΗΠΑ και της Ρωσίας ,αλλά και του Ιράν, δεν αφήνουν πολλά περιθώρια για τους επεκτατισμούς του Ερντογάν.
Δυστυχώς η Ελλάδα, αντί να αξιοποιήσει τις εξελίξεις και να γίνει μέρος της λύσης με πολλαπλά οφέλη, κινδυνεύει να γίνει το μεγάλο πρόβλημα.
Χωρίς προετοιμασία ,τα προηγούμενα χρόνια ,βρέθηκε στην πιο κρίσιμη στιγμή στο έλεος των ιδεοληψιών του Σύριζα. Η βίαιη προσαρμογή του τον Σεπτέμβρη ,επανάληψη της ανάλογης του Μνημονικού Αυγούστου, απέτρεψε προσωρινά την απομόνωση της χώρας.
Ο εφιάλτης όμως επανήλθε και σε συνδυασμό με τα οικονομικά, κοινωνικά και πολιτικά αδιέξοδα, απειλεί το παρόν και το μέλλον της πατρίδας μας.
Τώρα, η κοινωνία κατανοεί, ότι κανένα κόμμα δεν μπορεί μόνο του, ενώ και όλοι μαζί, πάλι είναι πολύ δύσκολο.
ΔΥΣΤΥΧΩΣ, μέχρι το Καλοκαίρι οι πολίτες μπορεί να βρεθούν και πάλι μπροστά στις κάλπες και η χώρα ακόμη πιο χαμηλά.
Η εθνική συνεννόηση και η ανασυγκρότηση του κέντρου και της σοσιαλδημοκρατίας είναι οι δυο επιλογές που απαντούν στα υπαρξιακά προβλήματα της χώρας.
ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΜΕ ΑΝΕΝΔΟΤΟ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ
Δεν αρκούν οι διακηρύξεις τους για εθνική συνεννόηση ,απαιτείται ένας Ανένδοτος διαρκείας ,για εθνική συνεργασία ,όλων των δημοκρατικών κόμματων.
Είναι απολύτως αναγκαίο ένα κοινό μέτωπο των κομμάτων του κέντρου και της σοσιαλδημοκρατίας ,με πρωτοβουλίες μέσα στην βουλή και την κοινωνία και τρία αιτήματα καθολικά αποδεκτά ,από το σύνολο σχεδόν των πολιτών.
α) Αλλαγή του εκλογικού νόμου, με κατάργηση του μπόνους των 50 εδρών στο πρώτο κόμμα, για να περιοριστεί ο λαϊκισμός των κομμάτων ,ο εκβιασμός της ψήφου των πολιτών και να αναπτυχτούν κόμματα προγραμματικά και κουλτούρα συνεργασιών και συναινέσεων , σε πολίτες και κόμματα.
β) Ένα, συνεκτικό εμπροσθοβαρές μεσοπρόθεσμο μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα στην οικονομία, το κράτος και το πολιτικό σύστημα, που θα ενσωματώνει τα μνημόνια και θα τα υπερβαίνει . Μόνο έτσι η χώρα θα αναταχθεί γρήγορα και θα βγει από την κρίση.
γ) Εθνική στρατηγική για το προσφυγικό, με την συνεργασία των τοπικών κοινωνιών, για να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά τα θέματα ασφάλειας της χώρας και των πολιτών ,κρατώντας ψηλά την σημαία του ανθρωπισμού και της αλληλεγγύης .
δ)Πολιτική σταθερότητα και εκλογές στο τέλος της τετραετίας ,για να μας εμπιστευτούν οι εταίροι και να μειώσουν το χρέος και οι επενδυτές Έλληνες και ξένοι ,για να επενδυσουν,στην χώρα.
ΟΔΙΚΟΣ ΧΑΡΤΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΣΥΝΘΕΣΗ ΤΗΝ ΑΝΑΝΕΩΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΧΩΡΟΥ ΤΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΤΙΚΗΣ ΣΟΣΙΑΛΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
Η πρότασή απευθύνεται στα κόμματα, τις κινήσεις και τους πολίτες, που αυτοτοποθετούνται στον ευρύτερο δημοκρατικό και προοδευτικό χώρο.
Όλοι μιλούν για την ανάγκη να αποκτήσουμε κανονικό κράτος και κανονική οικονομία, όπως στα υπόλοιπα αναπτυγμένα κράτη. Βασική προϋπόθεση για την επίτευξη αυτών των στόχων, είναι η ύπαρξη κανονικών κομμάτων, με σύγχρονα Ευρωπαϊκά χαρακτηριστικά.
Παρ’ ότι η ανάγκη συγκρότησης του νέου πολιτικού φορέα, στο χώρο του Μεταρρυθμιστικού Κέντρου και της Σύγχρονης Σοσιαλδημοκρατίας, είναι επιτακτική, η έλλειψη ετοιμότητας από τις ηγεσίες των κομμάτων και κινήσεων του χώρου, μας υποχρεώνουν, να προτείνουμε έναν ρεαλιστικό οδικό χάρτη, δύο φάσεων, με δύο στόχους.
Η πρώτη φάση έχει στόχο τη συγκρότηση ενός εκλογικού συνασπισμού, με υπεύθυνα και αξιόπιστα βήματα.
1. Συγκρότηση Αντιπροσωπευτικής Οργανωτικής Επιτροπής Ανασυγκρότησης από κόμματα, κινήσεις πολιτών και πολίτες, που θέλουν να συμβάλλουν στην ανασύνθεση του πολιτικού χώρου του κέντρου και της Σοσιαλδημοκρατίας.
Ανάλογες επιτροπές, πρέπει να συγκροτηθούν, σε κάθε περιφέρεια.
Επικεφαλής τους, να οριστούν ευρύτερα αποδεκτά πρόσωπα, με πίστη στους στόχους της πρωτοβουλίας.
2. Οι Ο.Ε.Α. θα οργανώσουν πορεία διαλόγου με πολίτες, κοινωνικούς φορείς, πολιτικές και κοινωνικές πρωτοβουλίες, σε όλη την χώρα με στόχο την διαμόρφωση, του μεσοπρόθεσμου μεταρρυθμιστικού προγράμματος.
Την πρόταση διαλόγου, θα διαμορφώσει ομάδα αναγνωρισμένων εμπειρογνωμόνων, του ευρύτερου πολιτικού χώρου, με τη συμμετοχή στελεχών των κομμάτων και των κινήσεων πολιτών.
3. Διοργάνωση πανελλήνιας συνδιάσκεψης στις αρχές Μάιου, για την αξιολόγηση των αποτελεσμάτων του κοινωνικού διαλόγου και την οριστικοποίηση των προγραμματικών θέσεων.
Η δεύτερη φάση έχει στόχο ,την συγκρότηση του νέου κόμματος του μεταρρυθμιστικού κέντρου και της νέας σοσιαλδημοκρατίας.
Στον ανοιχτό διάλογο πρέπει να συζητηθούν:
· Η πολιτική και ιδεολογική ανασύνθεση του χώρου του μεταρρυθμιστικού κέντρου και της σύγχρονής σοσιαλδημοκρατίας.
· Η νέα οργανωτική φιλοσοφία και δομή, που θα διαχωρίζει το κόμμα από το κράτος και την κυβέρνηση, όπως ισχύει σε όλες τις ανεπτυγμένες ευρωπαϊκές χώρες.
Βασικά χαρακτηριστικά του νέου κόμματος πρέπει να είναι:
1. Ανοικτό, δημοκρατικό, συμμετοχικό, χωρίς συγκεντρωτισμό και αρχηγικό αυταρχισμό .
2. Κομματικά και ανοικτά δημοψηφίσματα, με συμβουλευτικό και δεσμευτικό χαρακτήρα, ανάλογα με τα θέματα, σε πανελλαδικό, περιφερειακό και τοπικό επίπεδο.
3. Δημιουργία ανοικτών δικτύων πολιτών στους κοινωνικούς, επαγγελματικούς και αυτοδιοικητικούς χώρους, με βάση τις κοινές αξίες, τα προβλήματα και τους στόχους και όχι κομματικά, προσωπικά, παραταξιακά και συντεχνιακά συμφέροντα.
4. Τα εκλογικά προγράμματα θα διαμορφώνονται σε προγραμματικά συνέδρια, ανάλογα με το χαρακτήρα των εκλογών ,μετά από ανοικτό διάλογο με τους πολίτες.
5. Οι επικεφαλείς των συνδυασμών θα εκλέγονται στο αντίστοιχο προγραμματικό συνέδριο, ή με καθολική ψηφοφορία μελών και φίλων.
Οι υποψήφιοι των συνδυασμών, θα επιλέγονται επίσης, από το αντίστοιχο προγραμματικό συνέδριο.
6. Θεσμοθετείται το ασυμβίβαστο κατοχής κομματικής και κυβερνητικής ή πολιτικής θέσης, στο κράτος.
7. Οι επικεφαλείς των κομματικών οργάνων, δεν θα μπορούν να ηγούνται των αντίστοιχων εκλογικών συνδυασμών.
Εάν υπάρξουν έκτακτες εξελίξεις και οδηγήσουν σε εθνικές εκλογές, τότε επικεφαλής του εκλογικού συνδυασμού να επιλεγεί πρόσωπο ευρύτερης αποδοχής, με συμφωνία των κομμάτων και κινήσεων, που θα συγκροτήσουν τον εκλογικό συνασπισμό.
Η δυναμική παρουσία του φορέα του πολιτικού Κέντρου και της Σοσιαλδημοκρατίας, ήταν πάντα ιστορικής και ζωτικής σημασίας για την χώρα.
Σήμερα είναι ακόμη πιο αναγκαία, γιατί σε συνθήκες κρίσης, κοινωνικής και πολιτικής πόλωσης, ο κίνδυνος απόλυτης κατάρρευσης της χώρας, της οικονομίας και της κοινωνίας, είναι μεγάλος.
Οι δυνάμεις της πολιτικής και κοινωνικής σύνθεσης και ισορροπίας, είναι ακόμη πιο αναγκαίες και πιο σημαντικές σήμερα.
