Μου είναι αδύνατον να δεχθώ ότι, ενώ ο κανονικός χρόνος για συνταξιοδότηση ήταν και πριν από την κρίση η τριακονταπενταετία, κάποιες κατηγορίες εργαζομένων δικαιούνται να συνταξιοδοτούνται με εργασία 15 ετών (ή 4.500 ένσημα). Ακόμη και τα βαρέα και ανθυγιεινά φαίνεται λογικό και φυσιολογικό να έχουν τουλάχιστον 20 έτη ασφαλιζόμενης εργασίας (ή 6.000 ένσημα), όπως ζητεί η τρόικα, κάτι που με πάθος αρνείται η κυβέρνηση. Οσο και αν πρόκειται π.χ. για γυναίκες ή για βαρέα και ανθυγιεινά, φαίνεται παράλογο να δικαιούνται σύνταξη με τόσα λίγα χρόνια εργασίας. (Μόνη αυτονόητη εξαίρεση οι ανάπηροι.) Γι’ αυτό έχει γεμίσει η χώρα μας από συνταξιούχους και από ασκούντες δεύτερη αδήλωτη εργασία. Ετσι βούλιαξαν τα ασφαλιστικά ταμεία και ο κρατικός προϋπολογισμός και δεν βρίσκουν δουλειά οι νέοι μας. Τόσο πια μετρά το διαβόητο πολιτικό κόστος ώστε να μην τολμά κανένα κόμμα να συμφωνήσει με αυτή την πρόταση των δανειστών;
Εκτός αν πιστεύουμε ότι οι Ελληνες είναι ένας εξασθενημένος βιολογικά λαός που δεν αντέχει αυτό που συνιστά κανόνα με ελάχιστες εξαιρέσεις στους άλλους λαούς. Μήπως παίζει ρόλο και το γεγονός ότι οι συνδικαλιστές μας, που δεν υποχρεούνται να εργάζονται, πιέζονται από τους εργαζομένους να εξασφαλίσουν ανάλογο καθεστώς μη εργασίας ώστε έτσι επί 30 ή και 40 χρόνια να εισπράττουν σύνταξη πολιτικολογώντας στις καφετέριες;
Και τώρα γίνεται πλύση εγκεφάλου από τον κ. Κατρούγκαλο ότι μοχθεί για ένα δίκαιο για όλους ασφαλιστικό σύστημα. Αν πράγματι το επιδιώκει, τότε όφειλε να ξεκινήσει από τις υψηλές συντάξεις που ενίοτε ήταν υψηλότερες και από τον μισθό. Αντίστοιχη περικοπή θα πρέπει να γίνει και στις συντάξεις εκείνων που κατέβαλλαν χαριστικά χαμηλότερα ασφάλιστρα ή δεν κατέβαλλαν καθόλου, ενώ αντίθετα μικρότερες περικοπές θα πρέπει να ισχύσουν για όσους πλήρωναν πραγματικά υψηλές εισφορές. Αυτό θα πει δικαιότερη ρύθμιση.
Με βάση την ίδια λογική επιβάλλεται να μειωθούν ή και να καταργηθούν επικουρικές συντάξεις που παρέχονται σε ευνοηθέντες από το πελατειακό σύστημα. Υποτίθεται ότι η ασφαλιστική αρχή για τις επικουρικές είναι ότι βασίζονται αποκλειστικά στο ύψος των καταβαλλόμενων γι’ αυτές εισφορών. Και φυσικά θα πρέπει να κατανοήσουν και οι αγρότες μας ότι γενναιόδωρα ευνοήθηκαν με ένα συνταξιοδοτικό σύστημα το οποίο πλήρωναν όλοι οι άλλοι φορολογούμενοι με την περίφημη παρακράτηση υπέρ του ΟΓΑ ακόμη και σε βάρος άλλων κατηγοριών εργαζομένων ή με φόρο στην κατανάλωση που πληρώνεται ακόμη και από ανέργους.
Ετσι καταντήσαμε να συζητούμε το σχέδιο Κατρούγκαλου που προστατεύει τους ευνοηθέντες σε βάρος των μη προνομιούχων και υπέρ των σημερινών συνταξιούχων σε βάρος των επόμενων γενεών.
Επίσης θεωρώ ότι υποχρέωση όλων των κομμάτων είναι να συμπράξουν από κοινού στην εκπόνηση ενός απλού ασφαλιστικού συστήματος που θα ισχύει με τους ίδιους κανόνες για όλους, με ένα κοινό μίνιμουμ ποσό συντάξεως ανεξαρτήτως εισφορών και κατά τα άλλα ανταποδοτικό ανάλογα με τις καταβαλλόμενες εισφορές. Για μια τέτοια συμφωνία που θα βασίζεται σε έγκυρη αναλογιστική μελέτη οφείλει η τρόικα να ανεχθεί μια ολιγόμηνη αναμονή προκειμένου να αντιμετωπισθεί οριστικά το πρόβλημα από όλους μαζί.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ