Το επταήμερο του Διόδωρου

Θα έρθει ή δεν θα έρθει το κουαρτέτο τη Δευτέρα; Θα φύγουν ή δεν θα φύγουν τα τρακτέρ από τους δρόμους; Θα κλείσουν ή δεν θα κλείσουν τα σύνορά τους οι κεντροευρωπαϊκές χώρες; Θα μείνει ή δεν θα μείνει η Βρετανία στην Ευρώπη; Θα στείλει ή δεν θα στείλει στρατό η Τουρκία στη Συρία;

Βασανιστικά ερωτήματα, αναπάντητα την ώρα που γράφω –και κανείς δεν ξέρει την απάντηση, ούτε αυτοί που τα δημιούργησαν: είναι πολυπαραγοντικά προβλήματα, το τυχαίο και το απρόβλεπτο παίζουν μεγάλο ρόλο.

Κινδυνεύουμε, δηλαδή, από μείζονα σύρραξη στην περιοχή μας μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας, ως να στείλει πίσω το Ηνωμένο Βασίλειο τους Ελληνες που δουλεύουν εκεί. Ενδιαμέσως παίζεται να γεμίσει ασφυκτικά η χώρα πρόσφυγες και μετανάστες, να γίνει οξύτερη η σύγκρουση με τους αγρότες και τους ελεύθερους επαγγελματίες, να πέσει η κυβέρνηση, να γίνουν εκλογές –που θα φέρουν αναπόφευκτα το Grexit.

Να γίνουν όλα μαζί ή να μη γίνει τίποτε από όλα αυτά, θα είναι σαν να έχουμε κερδίσει το λαχείο της μέγιστης δυστυχίας ή της μέγιστης ευτυχίας –απίθανο είναι. Κάποια θα συμβούν, κάποια άλλα όχι. Το αν θα ξεσπάσει πόλεμος δεν το ελέγχουμε, ούτε το Brexit, μας ξεπερνούν τα ζητήματα. Για όλα τα ενδιάμεσα, όμως, η υπευθυνότητά μας υπάρχει και είναι μεγάλη.

Εννοώ των κομμάτων υπευθυνότητα, του πολιτικού συστήματος, εκεί παίρνονται οι αποφάσεις. Και ξέρουμε πολύ καλά πως τα κόμματα δεν έχουν άλλο κριτήριο από το αν αυτό που θα κάνουν τους δίνει ισχύ, τα φέρνει πιο κοντά στην εξουσία –ή τους επιτρέπει να την κρατήσουν. Εξι χρόνια κρίσης έδειξαν πως κανείς από τους πολιτικούς δεν ενδιαφέρεται αν η χώρα και η οικονομία καταστραφούν. Λειτούργησαν σαν στρατοί που αδιαφορούν για τις παράπλευρες απώλειες –εμάς, δηλαδή.

–Δεν έχεις βαρεθεί να γράφεις τα ίδια και τα ίδια; επενέβη ο Μπούφος πάνω από τον ώμο μου να κάνει την κριτική του.

–Ψέματα γράφεις!

–Αλήθεια γράφω –πριν από λίγο τις μάζεψα.

Ε, όλα αυτά δεν είναι απλώς αθέμιτα, είναι καταστροφικά. Συνταξιούχοι, αγρότες και ελεύθεροι επαγγελματίες πρέπει να το πάρουν απόφαση πως φτωχύναμε, πάει, τέλειωσε. Πρέπει να προσαρμόσουν το επίπεδο της ζωής τους στο -25% του ΑΕΠ και στο 25% της ανεργίας.

Και πρέπει η κυβέρνηση να το εξηγήσει αυτό, όχι να περιμένει να λειτουργήσουν οι «κοινωνικοί αυτοματισμοί» που η ίδια κατηγορούσε, να αναγκάσουν δηλαδή οι φορτηγατζήδες τους τρακτερατζήδες να ανοίξουν τα μπλόκα, ενώ η ίδια θα πουλάει για Παράδεισο την Κόλαση που ζούμε.

Τη θεωρία ότι «κακά» μέσα επικοινωνίας ή «κακοί» επιχειρηματίες διαβάλλουν/εκβιάζουν καλούς πολιτικούς, ότι χειραγωγούν και εκμεταλλεύονται τον λαό, ας πάνε να τη συζητήσουν με δικτάτορες του Τρίτου Κόσμου οι υπουργοί, μια που οι Παπαδόπουλος, Μουσολίνι, Χίτλερ, Στάλιν, Φράνκο κ.ά. έχουν πεθάνει.

–Υπερβάλλεις, είναι μετριοπαθέστεροι· το μόνο που θέλουν είναι να παρουσιάσουν την Κόλαση για Παράδεισο, τους εαυτούς τους καλύτερους από τους άλλους, αντέτεινε ο λογοκριτής μου.

–Μα δεν υπάρχει μετριοπάθεια στην Ελλάδα, Μπούφε!

Τουλάχιστον μεταξύ των πολιτικών –το είπαμε: δυναστικοί στρατοί που αλωνίζουν τη χώρα έγιναν τα κόμματα· δεν πρόκειται απλώς για «πόλωση», πρόκειται για ολοκληρωτικό πόλεμο. Για τις ψήφους μας, ευτυχώς. Αλλά έχουμε έτσι διαπαιδαγωγηθεί πολιτικά ώστε ο πιο συγκρουσιακός να θεωρείται καλύτερος πολιτικός. Για τούτο τόσο μίσος κατά του Κώστα Σημίτη: έγινε πρωθυπουργός και κυβέρνησε με σχέδιο και επιχειρήματα, όχι με κραυγές μίσους κατά των αντιπάλων.

Μετριοπάθεια και καταλλαγή, δεν υπάρχει άλλη λύση. Πόσα τρακτέρ, τέλος πάντων, είναι στους δρόμους; 5.000; 10.000; 20.000; Οι αγρότες είναι 500.000 στη χώρα –ποιος δίνει το δικαίωμα σε αυτούς τους λίγους να εκπροσωπούν τόσο πολλούς με τέτοιον ακραίο τρόπο; Ποιος έδωσε το δικαίωμα στον ΣΥΡΙΖΑ να τινάξει πέρυσι την οικονομία της χώρας στον αέρα; Εντάξει, είχαν κοινοβουλευτική πλειοψηφία μαζί με τους ΑΝΕΛ αλλά μόνο 40% είχαν πάρει στις εκλογές και είχαν όλους τους υπόλοιπους απέναντί τους.

Μετριοπάθεια και καταλλαγή –αλλιώς θα βρεθούμε πάλι να μας προσφέρουν το Grexit. Τα είπε και ο Γιάννης Στουρνάρας στη Βουλή. Αν δημιουργηθεί πάλι πολιτική αστάθεια και πάμε σε εκλογές, όλα είναι χαμένα, θα είναι η τρίτη και φαρμακερή αποτυχία να συνεννοηθούν τα κόμματα, τέταρτη ευκαιρία δεν θα μας δώσουν.

Μετριοπάθεια και καταλλαγή –και αφορά πρωτίστως την κυβέρνηση. Αυτή βρίσκεται στην εξουσία, αυτή κανονίζει τους όρους της πολιτικής αναμέτρησης. Ας σταματήσει τον πόλεμο, ας ενδιαφερθεί για την κοινωνία και την οικονομία. Αλλιώς θα βρεθούμε στο βάραθρο –με αυτή θα σέρνει τον τιμημένο χορό του Ζαλόγγου.