Και αν ο Τσίπρας;

Αν δεχτούμε την κυβερνητική εκδοχή, η Μέρκελ ρώτησε τον Τσίπρα στο Λονδίνο για τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Δεν ενδιαφερόταν, υποθέτω, για την υγεία του αλλά για τη στάση του απέναντι στις κινητοποιήσεις και τα ανοιχτά ζητήματα της διαπραγμάτευσης.

Προφανώς η εκδοχή αυτή δεν μπορεί να διασταυρωθεί. Ως εκ τούτου, καταναλώθηκε μάλλον αμάσητη, όπως σερβιρίστηκε από την κυβερνητική πλευρά.

Προκαλεί όμως μερικές απορίες.

Απορία πρώτη. Γιατί να ρωτήσει η Μέρκελ τον Τσίπρα για τον Μητσοτάκη και να μην πάρει κατευθείαν τον Μητσοτάκη ή τη γερμανική πρεσβεία στην Αθήνα; Της τελείωσαν οι μονάδες στο κινητό;

Απορία δεύτερη. Ακόμη και αν δεχτούμε ότι το ζήτημα ετέθη, για ποιον λόγο η κυβέρνηση αισθάνθηκε την ανάγκη να το διοχετεύσει στον Τύπο; Για να διαμηνύσει στον Μητσοτάκη «πρόσεξε, θα τα πω όλα στη δασκάλα»;

Προφανώς το περιστατικό (αληθινό ή κατασκευασμένο) είναι αστείο. Χωρίς βεβαίως να είναι αστεία η ουσία της υπόθεσης.

Διότι από το 2010 όλοι οι ευρωπαίοι παράγοντες ζουν με την ίδια ψευδαίσθηση. Οτι οι κοινωνικές αντιδράσεις στο Μνημόνιο δεν προκαλούνται από το ίδιο το Μνημόνιο αλλά από τη δράση της εκάστοτε αντιπολίτευσης –τότε ο Σαμαράς, μετά ο Τσίπρας, τώρα ο Μητσοτάκης…

Νομίζουν δηλαδή ότι ο κόσμος κατέβηκε την Πέμπτη στους δρόμους όχι επειδή έχουν απέναντί τους ένα Ασφαλιστικό που τους πλήττει αλλά επειδή τους το ζήτησε ο Μητσοτάκης.

Προ λίγων μηνών, όταν πρόεδρος της ΝΔ ήταν ο Β. Μεϊμαράκης, είχε δεχτεί υποδείξεις στη διάρκεια μιας συνεδρίασης του ΕΛΚ τόσο από τον Γιούνκερ όσο και από τη Μέρκελ για το Ασφαλιστικό και το Προσφυγικό. Τις προσπέρασε ευγενικά παραπέμποντας στην επικείμενη εκλογή νέου προέδρου της ΝΔ.

Εκτοτε η ΝΔ απέκτησε αρχηγό αλλά τουλάχιστον στο Προσφυγικό η γραμμή της άλλαξε στην πιο ήπια κατεύθυνση που ζητούσε η Μέρκελ από τον Μεϊμαράκη.

Αντιπροσωπεία της ΝΔ υπό την Ντόρα Μπακογιάννη επισκέφθηκε μάλιστα τον Π. Καμμένο στο υπουργείο Αμυνας για να «ενημερωθεί». Υπενθυμίζω ότι λίγες ημέρες νωρίτερα ο Μητσοτάκης είχε επιδεικτικά αρνηθεί μετά την εκλογή του να συμπεριλάβει τον Καμμένο στις συναντήσεις του με πολιτικούς αρχηγούς για λόγους που όλοι μπορούμε να αντιληφθούμε.

Η εξέλιξη είναι πως από εκεί που η ΝΔ φώναζε ότι «για τους πρόσφυγες φταίνε ο Τσίπρας και η Τασία» ξαφνικά ανακοίνωσε ότι το Προσφυγικό είναι «εθνικό θέμα» και χαμήλωσε τους τόνους. Κοινώς, το έκανε γαργάρα.

Προσωπικά μπορεί να συμφωνώ περισσότερο με τη δεύτερη θέση αλλά αυτό δεν σημαίνει τίποτε: η αντιπολίτευση δείχνει να άλλαξε στάση σε ένα σημαντικό θέμα και μάλιστα χωρίς να εξηγήσει τι συνέβη.

Δεν γνωρίζω αν ο Μητσοτάκης υπάκουσε σε κάποια παρέμβαση από το εξωτερικό ή αν απλώς βλέπει διαφορετικά το ζήτημα. Ενδεχομένως να είναι μια απλή σύμπτωση.

Ακόμη περισσότερο που στο Ασφαλιστικό δεν σημειώθηκε ανάλογη μετακίνηση του νέου προέδρου, ούτε στο θέμα της κυβερνητικής συνεργασίας, ούτε έχει δείξει (ως τώρα) διάθεση για «φιλική αντιπολίτευση». Το αντίθετο…

Αν αφήσουμε στην άκρη τη συνωμοσιολογία, θα δούμε πάντως ότι η ΝΔ εκδηλώνει αντικειμενικά μια πολιτική αμηχανία.

Δεν θέλει οικουμενική αλλά δεν θέλει και εκλογές. Λέει του Τσίπρα «είσαι κυβέρνηση, κυβέρνησε επιτέλους!» αλλά υιοθετεί και τις αντιδράσεις στην πολιτική του. Κοινώς δείχνει σαν να περιμένει από τον Τσίπρα να αυτοκτονήσει για να μην βάψει εκείνη τα χέρια της με αίμα.

Ενδεχομένως να θέλει απλώς να κερδίσει χρόνο και βλέπουμε. Επιθυμία απολύτως θεμιτή όταν υπάρχει μια νέα ηγεσία. Αλλά και παρακινδυνευμένη.

Διότι τελικά μπορεί ο Τσίπρας να αποφασίσει ότι δεν θα αυτοκτονήσει. Και το σκηνικό θα αλλάξει πάλι από τη μια μέρα στην άλλη.