Τι ωραία έννοια ο σεβασμός! Δεν εννοώ βέβαια μόνο το τυπικό μέρος μιας διαδικασίας αναγνώρισης της προτεραιότητας του άλλου. Γιατί είναι σοφός, διακεκριμένος, αγωνιστής των μεγάλων ιστορικών στιγμών που έχει ζήσει η πατρίδα μας, αναγνωρισμένος πρωταθλητής κοινωνικών αναμετρήσεων, εκλεγμένος αντιπρόσωπος του ελληνικού λαού σε οποιοδήποτε επίπεδο, ταλαντούχος δημιουργός ή απλώς υπερήλικος, ανάπηρος, έγκυος ή νοικοκυρά με ψώνια και ένα μωρό στην αγκαλιά, κάποιος που έχει μια αιρετική ή μειοψηφική άποψη και διεκδικεί το δικαίωμα να αρθρώσει τον λόγο του, ιερωμένος οποιουδήποτε δόγματος και θρησκείας ή συνάνθρωπος που προσπαθεί να διαμορφώσει μια σκέψη και να την προβάλει ολοκληρωμένη σε ένα από τα μέσα ενημέρωσης που θέτει στη διάθεσή μας η σύγχρονη τεχνολογία.
Μεγαλωμένος μέσα σε ένα σπίτι όπου ο πατέρας ήταν στρατιωτικός και η μητέρα αρσακειάδα δασκάλα είχα από μικρός υποφέρει από αυτού του είδους τις διδασκαλίες. Η κατάσταση επιδεινώθηκε όταν η επιτυχία μου στις εισαγωγικές εξετάσεις με έριξε στο Βαρβάκειο, σχολείο-ελίτ, όπως θα έλεγαν οι σημερινοί αναρχοαυτόνομοι που μας κυβερνούν, με αυστηρές προδιαγραφές πειθαρχίας και αυτόματη και εμπεδωμένη αντίληψη και αίσθηση καθήκοντος.
Μιλάω για τον ουσιαστικό σεβασμό, που σημαίνει γνώση κατ’ αρχήν του εαυτού μας και των δυνατοτήτων που ο καθένας έχει. Σημαίνει επίσης αναγνώριση των δυνατοτήτων που έχουν οι συναγωνιστές μας, ιδίως όταν αυτές είναι μεγαλύτερες από τις δικές μας. Και τέλος σημαίνει, αν όχι αποδοχή, ψύχραιμη κατανόηση της υπεροχής των ανταγωνιστών μας όπως αυτή προκύπτει και αν όχι υποταγή σε αυτήν, ψύχραιμη αναθεώρηση της στρατηγικής μας με τα πραγματικά δεδομένα και εγκατάλειψη των παλικαρισμών, των δικολαβικών επιχειρημάτων και της ευκαιριακής προπαγάνδας και δημαγωγίας.
Ο λαϊκισμός είναι η πιο ηλίθια μορφή δημαγωγίας. Είναι εκ φύσεως βαθύτατα ολιγαρχική αντιμετώπιση της πραγματικότητας. Οταν γίνεται εκ συστήματος και επιτυγχάνει τον σκοπό της, στην πραγματικότητα καταλύονται οι δημοκρατικές διαδικασίες. Από τη σκοπιά εκείνων που συστηματικά εκτρέφουν και διαδίδουν το ψεύδος προϋποτίθεται ότι οι αποδέκτες του μηνύματός τους είναι απαίδευτοι και μη βελτιώσιμοι.
Η λεγεώνα των Ντεσκαμιζάντος (Descamisados) που εισέβαλε στην πολιτική μας επικαιρότητα δεν αναζητεί μια ενδυματολογική άνεση απορρίπτοντας τον λαιμοδέτη. Απλώς εισπράττει τα πλεονεκτήματα μιας τέτοιας συμπεριφοράς σε όλους τους χώρους. Τα πλεονεκτήματα αυτά τα καθορίζουν η διεστραμμένη αντίληψή τους για τις κοινωνικές σχέσεις και βεβαίως η απουσία κάθε είδους αναφοράς στην έννοια του σεβασμού. Οι άνθρωποι αυτοί δεν σέβονται τίποτε. Κατ’ αρχήν δεν σέβονται τον ίδιο τον εαυτό τους. Σκίζουν προεκλογικά τα μνημόνια και καταγγέλλουν τους προκατόχους τους σαν πράκτορες του κεφαλαίου, δωσίλογους και προδότες των εθνικών συμφερόντων, για να προχωρήσουν μετά και να γίνουν τα σκυλάκια του πρώτου τυχόντος δυτικού συνομιλητή εφόσον οι τελευταίοι εκφράζουν τους θεσμούς (καλοί) και όχι την τρόικα (κακή). Προχωρούν σε ακατανόητο δημοψήφισμα χουντικού τύπου, με ερώτημα που όπως και αν απαντηθεί ικανοποιεί το καθεστώς, και αφού κερδίσουν με συντριπτική πλειοψηφία το δικαίωμα να πουν «όχι» στους Ευρωπαίους, λένε «ναι» την επομένη με τους πιο εξευτελιστικούς όρους που έχουν ποτέ τεθεί. Δεν τους νοιάζει που ξεφτιλίζουν το δημοκρατικό σύστημα, ούτε καν ο εξευτελισμός της χώρας τούς προκαλεί αναστολές, γιατί είναι ευτυχείς, υβριστικοί και αγέρωχοι μέσα στον προσωπικό εκμηδενισμό τους.
Η ενδυματολογική ασυδοσία ανδρών και γυναικών που εκπροσωπούν τον ΣΥΡΙΖΑ στη σημερινή Βουλή δεν είναι απλώς επιφαινόμενο της έλλειψης ήθους και αγωγής που χαρακτηρίζει τους τυχάρπαστους εκπροσώπους της σημερινής πλειοψηφίας. Είναι προκλητική επίδειξη έλλειψης σεβασμού και προγράμματος για το μέλλον. Ολο και πιο βαθιά στην κρίση, συνεχώς μεγαλύτερη ανεργία και εξαθλίωση των εργαζομένων, όλο και πιο αδιέξοδη απελπισία των νέων και όλα αυτά οφείλονται στην Ευρωπαϊκή Ενωση και αργότερα στον καπιταλισμό αυτόν καθ’ εαυτόν. Οι αριστεριστές και η πτωχοπροδρομική δημαγωγία τους δεν υπονομεύουν απλώς την αγορά, δεν εξουδετερώνουν απλώς κάθε έννοια ανάπτυξης. Είναι για τους σημερινούς κυβερνώντες μια πρόσβαση στη μελλοντική αναρχούμενη κοινωνία που επιδιώκουν.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
