Ας μας διδάξουν τα παραδείγματα της Κίνας και της ναυτιλίας μας

«Η κατάρα του ενός και μοναδικού υποψηφίου στοιχειώνει τις ελληνικές αποκρατικοποιήσεις. Πάντα στην αρχή προσελκύουν μεγάλο ενδιαφέρον, σιγά-σιγά οι υποψήφιοι αραιώνουν και όταν έλθει η ώρα της αλήθειας εξελίσσονται σε παιχνίδι για έναν, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το τελικό τίμημα» επεσήμαινε στα «Νέα» ο Γ. Φιντικάκης. Είναι προφανές ότι οι αρχικές προσδοκίες μιας πολλά υποσχόμενης επενδυτικής περιπέτειας, που μπορεί να ενθαρρύνει και η πρόσκληση του Πρωθυπουργού «εμπιστευθείτε μας και επενδύστε στην Ελλάδα», καταρρέουν όταν οι υποψήφιοι διερευνούν τι συμβαίνει στη χώρα μας. Εγκαταλείπουν πανικόβλητοι το ρίσκο όταν π.χ. πληροφορούνται ότι η φορολογική νομοθεσία αλλάζει ασταμάτητα, ότι η γραφειοκρατία δοκιμάζει τα νεύρα και ξεζουμίζει το πορτοφόλι όποιου συναλλάσσεται μαζί της, ότι μια εχθρική Δικαιοσύνη μπορεί να ματαιώσει επενδύσεις εγκριθείσες ακόμη και από την παμψηφία της Βουλής, ότι τα αρμόδια για την ανάπτυξη υπουργεία ο κ. Τσίπρας τα ανέθεσε σε ορκισμένους εχθρούς της ιδιωτικής πρωτοβουλίας όπως οι κ.κ. Σκουρλέτης, Σπίρτζης και Δρίτσας. (Είναι όμηρός τους;) Το ότι επιβιώνει ακόμη η επίμονη επενδυτική προσπάθεια της κινεζικής Cosco θα πρέπει μάλλον να οφείλεται στο ότι η επένδυση προέρχεται από κομμουνιστική χώρα και συνεπώς ιδεολογικά συγγενή του ΣΥΡΙΖΑ. Δυστυχώς δεν έχει συνειδητοποιηθεί, ακόμη και διεθνώς, ότι η Κίνα έγινε οικονομικός γίγαντας (χωρίς, νομίζω, να απειλείται από τις πρόσφατες εξελίξεις) όταν έκανε σημαία της τη μνημειώδη ρήση του Ντενγκ Χσιαοπίνγκ «άσπρη γάτα, μαύρη γάτα, αρκεί να πιάνει ποντίκια». Ετσι παραμέρισε τις αριστερές ιδεοληψίες και παραδόθηκε στον χωρίς όρια δημιουργικό καπιταλισμό, που ενεργοποίησε την εγχώρια ιδιωτική πρωτοβουλία σε αγαστή συνεργασία με τους περισσότερους επιχειρηματικούς γίγαντες του πλανήτη.

Επίσημος προσκεκλημένος στην Ελλάδα κατά τη δεκαετία της πασοκικής λαίλαπας, άκουσα τον πρόεδρο της Ενωσης Ελβετικών Τραπεζών να απαντά στο ερώτημά μου αν ο τριτοκοσμικός σοσιαλισμός του Ανδρέα Παπανδρέου διώχνει τις ελβετικές επενδύσεις. «Δεν μας ενδιαφέρει ποιο καθεστώς έχει μια χώρα» απάντησε. «Αρκεί να διασφαλίζει πολιτική σταθερότητα, πάγιο και μη μεταβαλλόμενο φορολογικό σύστημα και κλίμα ευνοϊκό για τις επιχειρηματικές προσπάθειες».

Για το δύσκολο έτος που άρχισε δεν αρκεί να ανταποκριθεί η κυβέρνηση στις μνημονιακές υποχρεώσεις της ή να εξοφλήσει τα χρέη της. Η ύφεση, η εφιαλτική ανεργία και η παραγωγική άπνοια θα καταπολεμηθούν αποτελεσματικά αν προταχθεί η ανάγκη για παραγωγικές επενδύσεις από ελληνικά και κυρίως ξένα κεφάλαια. Το καταλυτικό παράδειγμα της πολιτικά αριστερής δικτατορίας της Κίνας, που κάλεσε τους πολίτες της να παραδοθούν στον επιχειρηματικό ανταγωνισμό και να γίνουν εκατομμυριούχοι(!), δείχνει πώς θα βγούμε από το σημερινό αδιέξοδο. Εξίσου διδακτική είναι και η ηλιθίως υποτιμώμενη εκθαμβωτική επιτυχία των ελλήνων εφοπλιστών που ανέδειξαν τη ναυτιλία μας σε πρώτη στον κόσμο. Διέπρεψαν επειδή το ελληνικό κράτος και οι πολιτικοί του δεν μπορούσαν να σταθούν εμπόδιο στη διεθνή ανάπτυξή της καθώς, όπως έλεγε ο αείμνηστος Γεώργιος Παπανδρέου, τα πλοία έχουν προπέλα και φεύγουν. Κοινό χαρακτηριστικό Κίνας και εφοπλιστών είναι η σταθερή επιδίωξη της διεθνούς ανταγωνιστικότητας, στην οποία ευτυχώς φαίνεται ότι προσβλέπει και ο νέος πρόεδρος της ΝΔ Κυριάκος Μητσοτάκης.