Στο δεύτερο μέρος του Ερωτόκριτου ο πατέρας της Αρετούσας Ηράκλης, βασιλέας της Αθήνας, θέλοντας να διασκεδάσει τη μελαγχολία της ερωτευμένης κόρης του, διοργανώνει μια γκιόστρα, ένα κονταροκτύπημα στο οποίο παίρνουν μέρος πολλά αρχοντόπουλα. Ανάμεσά τους και ο Ερωτόκριτος. Τελικοί νικητές μένουν τρεις. Ο ένας κληρώνεται να αποχωρίσει και απομένουν δύο: ο Ερωτόκριτος και το αφεντόπουλο από την Κύπρο. Ο Ερωτόκριτος νικά τον Κυπριώτη και παίρνει το στεφάνι της νίκης από τα χέρια της αγαπημένης του. Φευ! Την ίδια την Αρετούσα θα αργήσει πολύ να την απολαύσει. Ο Ηράκλης εξορίζει τον επίδοξο γαμπρό, η Αρετούσα φυλακίζεται επειδή αρνείται να παντρευτεί κάποιον εκλεκτό του πατέρα της. Χάλια. Το χειρότερο: ο βασιλέας της Βλαχιάς εκστρατεύει εναντίον των Αθηνών. Γίνονται άγριες μάχες στις οποίες παίρνει μέρος ο Ερωτόκριτος μεταμφιεσμένος. Ο πόλεμος κρατεί πολύ και οι δύο βασιλιάδες συμφωνούν να μονομαχήσουν τα πρωτοπαλίκαρά τους: ο μεταμφιεσμένος Ερωτόκριτος και ο ανιψιός του βασιλέα της Βλαχιάς. Νικητής, αλλά βαριά πληγωμένος, αναδεικνύεται ο Ερωτόκριτος. Γιατρεύεται και επισκέπτεται αγνώριστος την Αρετούσα στη φυλακή. Ακολουθεί ο αναγνωρισμός και ο ένας πέφτει στην αγκαλιά του άλλου. Happy end.
Προς Θεού! Ο λόγος για τον οποίο αναφέραμε τα παραπάνω δεν είναι να παραλληλίσουμε τον νικητή της πρόσφατης νεοδημοκρατικής γκιόστρας με τον Ερωτόκριτο. Ούτε κατά διάνοια. Η ιστορία του Ερωτόκριτου (και όλων των ρομαντικών ηρώων) διδάσκει ότι η κατάκτηση της αγαπημένης επιτυγχάνεται μόνον όταν ο αγωνιζόμενος ήρωας ξεπεράσει όλες τις δυσκολίες. Η πρώτη νίκη είναι το δίχως άλλο αναγκαία. Τα δύσκολα όμως έπονται. Προτού ο ήρωας κερδίσει το κορίτσι, πρέπει και ο ίδιος να αποκτήσει αρετή, αξία. Ανάλογα και οι εραστές της εξουσίας. Είναι χαρακτηριστικές οι περιπτώσεις τριών πρωθυπουργών των τελευταίων ετών που κέρδισαν την εξουσία από το τίποτε σχεδόν. Με τα γνωστά αποτελέσματα. Ο Κώστας Καραμανλής, ο υποτιθέμενος και προστάτης της ΝΔ, έγινε τελικά ο εραστής του τίποτε. Ο Γιώργος Παπανδρέου κέρδισε εύκολα τον Οκτώβριο του 2009 και εγκατέλειψε την εξουσία ατιμωτικά. Τρίτος ο νυν πρωθυπουργός: η εύκολη νίκη, που πρωτίστως οφείλεται στην ανικανότητα των αντιπάλων του, υπενθυμίζει την ιστορία του γυμνού βασιλιά. Τα πράγματα είναι χειρότερα επειδή αυτή η νίκη οδήγησε στην τερατογένεση ενός ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.
Οποιος ενδιαφέρεται για την τύχη και την προοπτική ενός δημοκρατικού κόμματος δεν σημαίνει πως είναι και οπαδός του. Κάθε άλλο. Η απόσταση, ακόμη και η χωρίς καχυποψία ψυχρότητα, βοηθά περισσότερο την κρίση από όσο η τυφλή και όχι πάντοτε άδολη κομματική υποστήριξη. Η ανάδειξη λοιπόν ενός νέου (οτιδήποτε μπορεί να σημαίνει αυτό) προέδρου της ΝΔ δεν αφορά μόνο τους οπαδούς της. Οπως ακριβώς η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεν αφορά μόνο τους υποστηρικτές της. Τουναντίον.
Μετά τον θάνατο των ιδρυτών της ΝΔ και του ΠαΣοΚ η εμφάνιση υβριδικών αρχηγών και αρχηγίσκων συνετέλεσε: πρώτον, στην ουσιαστική διάλυση αυτών των κομμάτων (στο ΠαΣοΚ η φθορά φανερώνεται στα ποσοστά του) και, δεύτερον, στη δραματική επιδείνωση της οικονομίας. Η σημερινή κρίση οφείλεται εν πολλοίς στις εγκληματικές αστοχίες και των δύο πάλαι ποτέ μεγάλων κομμάτων. Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ όχι μόνο δεν έγινε καθαρτής αυτού του άγους: κάνει ό,τι μπορεί για να φουντώσει το Κακό. Τα παράπλευρα μικροκομματικά μορφώματα που εμφανίστηκαν ύστερα από τη διάσπαση των μεγάλων κομμάτων έδειξαν πως δεν πέθανε ο επαχθής δικομματισμός: ζει και βασιλεύει με νέα μορφή, συντηρημένος, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, από αυτές τις νεοπαγείς κομματικές παρέες. Κακός είναι ο δικομματισμός, εντάξει. Η πολυκοιρανία (πολυαρχία) χειρότερη. Ουκ αγαθόν, σύμφωνα με τους αρχαίους.
Η εκλογή ενός νέου προέδρου στη ΝΔ ως γεγονός αυτό καθαυτό δεν μας ενδιαφέρει. Αυτό που έχει σημασία είναι η συνέχεια του κονταροκτυπήματος. Θα τολμήσει, λ.χ., ο νέος πρόεδρος να αποβάλει τη σαβούρα του κόμματός του; Θα αποσκορακισθούν οι φασιστοειδείς, οι μικρόνοες και οι λερωμένοι από κομματικές αμαρτίες; Θα κηρύξει έναν νέο πολιτικό διαφωτισμό, κάτι που οι άνθρωποι που τον ψήφισαν φαίνεται να περιμένουν; Θα οργανωθεί η ΝΔ πάνω σε καθαρή, υγιή ιδεολογική βάση ώστε να αποβεί ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό φιλελεύθερο κόμμα; Το κυριότερο: θα ερεθίσει, θα προκαλέσει η νέα ηγεσία της ΝΔ τους κομματικούς αντιπάλους της, αυτούς που ανήκουν στη μεγάλη, δημοκρατική κεντροαριστερά παράταξη, ώστε να απελευθερωθούν από τις πασοκικές ιδεοληψίες και κυρίως από την ολοκληρωτικού τύπου συριζοανελική ιδεολογία; Θα ακουστεί κουφό, αλλά ας ειπωθεί: ένα από τα κύρια μελήματα του νέου προέδρου είναι, αν όχι να δείξει, τουλάχιστον να ευνοήσει και να ενθαρρύνει με τον τρόπο του την αναγέννηση και της αντίπαλης δημοκρατικής παράταξης.
Ο κ. Γιώργης Γιατρομανωλάκης είναι καθηγητής Κλασικής Φιλολογίας και συγγραφέας.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
