Τα φερέφωνα της σημερινής μειοψηφικής κυβέρνησης συνήθως ομιλούν εξ ονόματος του λαού (καμιά φορά από τους μετριοπαθέστερους ακούγεται και «ο κόσμος»). Υπάρχει όμως ο λαός; Και αν πούμε ναι, πώς προσδιορίζεται; Πώς εκφράζεται επί συγκεκριμένων θεμάτων που δημιουργούνται καθημερινά από την κοινωνική πραγματικότητα; Ποιος εξουσιοδοτεί, με τέτοιες συχνότητες, τον έναν ή τον άλλον να ομιλεί εκ μέρους του λαού; Είναι εύλογα αυτά τα ερωτήματα και ακόμα και ο πιο ξεδιάντροπος και τραμπούκος δημαγωγός δεν θα έβρισκε ικανοποιητική απάντηση. Απλώς θα συνέχιζε να αυθαιρετεί μέχρι να τον βαρεθεί ικανοποιητικό τμήμα του λαού και να τον πετάξει στο γνωστό χρονοντούλαπο.
Χαρακτηριστικό των τριών τελευταίων αναμετρήσεων που αποτελούν τη βάση της σημερινής διακυβέρνησης της χώρας ήταν η βαθμιαία πρόοδος του αριθμού των ψήφων και του ποσοστού της αποχής. Τον Ιανουάριο του 2015 επί 9.900.000 εγγεγραμμένων εψήφισαν 6.300.000 (63,87%) και απείχαν 3.600.000 (35,13%) (όλοι οι αριθμοί έχουν στρογγυλοποιηθεί στις εκατοντάδες χιλιάδες). Μερικούς μήνες μετά στο δημοψήφισμα επί 9.900.000 εγγεγραμμένων εψήφισαν 6.000.000 (62,5%) και απείχαν 3.900.000 (37,5%). Τον Σεπτέμβριο του ιδίου έτους η πλειοψηφία ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, επί της οποίας στηρίζεται η σημερινή κυβέρνηση, προήλθε από εκλογές όπου από 9.900.000 εψήφισαν 5.600.000 (57%) και απείχαν 4.300.000 (43%). Οι απέχοντες βέβαια περιλαμβάνουν τεθνεώτες, ομογενείς, ηλικιωμένους και αναπήρους και άλλους κωλυόμενους από έκτακτα γεγονότα πολίτες. Αυτές όμως οι παρατηρήσεις, επειδή εφαρμόζονται σε μεγάλους αριθμούς, δεν έχουν παρά σχετική σημασία. Το αδιαμφισβήτητο γεγονός είναι ότι η αποχή συνεχώς αυξάνεται και έτσι ο λαός που επιτρέπει στα φερέφωνα του Τσίπρα να γαυριούν, μέσα σε έναν χρόνο, από 2.200.000 (36%) κατεβαίνει στους 1.900.000 (35%), χάνει δηλαδή ο θριαμβευτής λαϊκός μας ηγέτης από τον Γενάρη στον Σεπτέμβρη περίπου 300.000 ψήφους, δηλαδή ένα ΚΚΕ ή ένα ΠαΣοΚ ή αν προτιμάει κάτι παραπάνω από ένα ΑΝΕΛ ή ένα Ποτάμι. Δηλαδή οι πολίτες που, επί του συνόλου του εκλογικού σώματος, εξουσιοδοτούν τον κ. Τσίπρα να μιλάει στο όνομά τους είναι 23% τον Ιανουάριο και μόλις 19,5% τον Σεπτέμβριο. Μόλις ένας στους πέντε εγγεγραμμένους ψηφοφόρους έδωσε εντολή διακυβέρνησης στον σημερινό Πρωθυπουργό!
Το ερώτημα του δημοψηφίσματος δεν είναι βέβαια συγκρίσιμο. Εκεί ερωτηθήκαμε αν προτιμούμε να είμαστε υγιείς, νέοι, σοφοί, ωραίοι και πλούσιοι ή άρρωστοι, γέροι, αστοιχείωτοι, άσχημοι και φτωχοί. Και βεβαίως, όπως και στο δημοψήφισμα της χούντας, που σε καλούσε να διαλέξεις μεταξύ Παπαδόπουλου και βασιλιά, ερμηνεύσαμε το ερώτημα κατά βούληση.
Εχω επανειλημμένα διακηρύξει ότι η σωστή εντολή προς τους κομματικούς μηχανισμούς από τις τότε ηγεσίες έπρεπε να είναι η αποχή στο δημοψήφισμα της σημερινής «ροζ» χούντας. Ετσι θα μάθαινε και η ομάδα αυτή, που θεωρεί ότι μπορεί ατιμώρητα να εμπαίζει έναν λαό, ποια είναι τα όριά της. Προς το παρόν η καπηλεία του δημόσιου λόγου και η επίκληση ανυπάρκτων πλειοψηφιών και εξουσιοδοτήσεων θα συνεχίζονται από τους τυχάρπαστους.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
