Το πιο μεγάλο –με ποσοστό που κυμαίνεται γύρω στο 25% –ακροδεξιό κόμμα της Ευρώπης δεν βρίσκεται στον Νότο αλλά στον απώτερο Βορρά, στη Νορβηγία. Αυτή η χώρα, που έχει για δύο ή τρεις δεκαετίες εξασφαλισμένο το μέλλον της από τα τεράστια αποθέματα φυσικού αερίου της Βόρειας Θάλασσας, ένα τέλειο εκπαιδευτικό σύστημα που συνοδεύεται από ένα σύστημα κοινωνικών παροχών, ανάμεσα στις οποίες η πρόληψη και η θεραπεία προβλημάτων υγείας έχουν παγκοσμίου επιπέδου επιδόσεις και ένα από τα μικρότερα ποσοστά μεταναστών και αλλοδαπών προσφύγων στην Ευρώπη. Το 1994 η Ελληνική Προεδρία στην Ευρωπαϊκή Ενωση είχε ολοκληρώσει επίπονες διαπραγματεύσεις και ανακοινώσει την είσοδο της Νορβηγίας στην Ευρώπη. Λίγες ημέρες όμως μετά οι Νορβηγοί απέρριψαν σε δημοψήφισμα το σχετικό ερώτημα, γιατί θεωρούσαν ότι θα έβαζε σε κίνδυνο την οικονομική και κοινωνική ευημερία τους και σνόμπαραν την Ευρώπη!
Παράξενος λαός αυτοί οι Νορβηγοί. Στη δεκαετία του 1930, όπως και σήμερα, είχαν ιδρύσει ένα από τα ισχυρότερα ακροδεξιά κόμματα της Ευρώπης υπό την ηγεσία ενός αποστάτη του αγροτικού κόμματος, που ήταν ο πρώην στρατιωτικός Κουίσλινγκ. Το 1939, αφού συνάντησε τον Χίτλερ, ο Κουίσλινγκ υποστήριξε την εισβολή των Γερμανών και την κατοχή της χώρας του. Διορίστηκε πρωθυπουργός ανδρείκελο, πάλεψε όσο μπορούσε εναντίον της ισχυρής νορβηγικής αντιφασιστικής αντίστασης και τελικά συνελήφθη, καταδικάστηκε για εσχάτη προδοσία και εκτελέστηκε στις 24 Οκτωβρίου 1943. Η Νορβηγία, βλέπετε, είχε ταυτόχρονα αναπτύξει, με την εξόριστη κυβέρνηση στην Αγγλία, ένα ισχυρό κίνημα συμμετοχής στον πόλεμο εναντίον του χιτλερισμού.
Γιατί θυμήθηκα τώρα τον Κουίσλινγκ; Επειδή ακούω συχνά-πυκνά βουλευτές και άλλους εκπροσώπους του καθημαγμένου πολιτικού μας συστήματος να ζητούν από τον κ. Τσίπρα να ζητήσει συγγνώμη για τα όσα κατά καιρούς έχει εξεμέσει εναντίον των πολιτικών του αντιπάλων. «Τσολάκογλου», «Δωσίλογοι», «Γερμανοτσολιάδες», «Προδότες της πατρίδας», «Εχθροί του λαού», «Προσκυνημένοι» –και πού να θυμηθώ τώρα όλα τα άλλα –έχουν κατά καιρούς χρησιμοποιηθεί ως επιχειρήματα από τον αμετροεπή, τυχάρπαστο και τυχοδιώκτη πρωθυπουργό. Θεωρώ ατυχή την επιμονή στην υπενθύμιση του πολιτικού και κοινωνικού ολισθήματος, που συνιστά η εκσφενδόνιση τέτοιου είδους επιχειρημάτων. Τέτοιος που είναι μπορεί και να ζητήσει συγγνώμη καμιά φορά και τότε τι θα πούμε; Οτι άλλαξε και βελτιώθηκε; Αντιθέτως, θεωρώ ότι πρέπει να του ανταποδοθούν τα εύσημα που μας έχει απονείμει.
Δωσίλογοι υπήρξαν πολλοί και διαφόρων ειδών στις κατεχόμενες χώρες. Πολλοί από αυτούς, κάποια στιγμή, μετεστράφησαν και βλέποντας την πορεία που έπαιρνε ο πόλεμος και την αναπόφευκτη συντριβή του άξονα, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο ενσωματώθηκαν στην περαιτέρω πορεία των χωρών που τους φιλοξένησαν. Κορυφαίο παράδειγμα τέτοιας συμπεριφοράς είναι η συνθηκολόγηση του στρατάρχη Μπαντόλιο, η οποία οδήγησε την Ιταλία από τη θέση του συνενόχου της Γερμανίας σε θέση εμπόλεμου της άλλης πλευράς, με αποτέλεσμα η αναίδεια των γειτόνων μας να φτάσει στο σημείο να ζητήσουν έδαφος που δεν τους ανήκε από τη μαχόμενη και έχουσα υποστεί τα πάνδεινα Γιουγκοσλαβία του Τίτο.
Λίγα είναι τα παραδείγματα συνεργασίας με τους κατακτητές, που είχαν αναφορά σε ένα ισχυρό τμήμα του πληθυσμού και ισχυρή πίστη σε ένα σύνολο φιλοσοφικών και πολιτικών εννοιών, που τους διαφοροποιούσαν και τους έδιναν την απαιτούμενη συνοχή. Ενας από αυτούς ήταν ο Κουίσλινγκ στη Νορβηγία.
Οι σημερινοί προπαγανδιστές του ΣΥΡΙΖΑ διατηρούν αναμφίβολα κάποια λαϊκή υποστήριξη. Αναφέρονται σε κάποια ξεφτίδια τής πάλαι ποτέ πανίσχυρης μαρξιστικής ιδεολογίας. Αυτό τους δίνει μια κάποια ψευδαίσθηση ανοχής. Με άλλα λόγια, έχουν καβαλήσει το καλάμι. Πολύ θα λυπόμουν αν η απομάκρυνσή τους από την εξουσία είχε τη μορφή κατακρήμνισης. Δεν είμαι, βέβαια, υπέρ της θανατικής ποινής, αλλά υπάρχουν και άλλες μορφές τιμωρίας αυτών που νόμισαν ότι μπορούσαν να κυβερνήσουν παραπλανώντας πολλούς για πολλά πράγματα και για μεγάλο χρονικό διάστημα.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
