Το ανέκδοτο της περασμένης Δευτέρας ήταν να ήσουν Παναθηναϊκός και Νέα Δημοκρατία. Το πρώτο είναι πράγματι αστείο δεδομένου ότι η «ποδοσφαιρική» κατάσταση στην Ελλάδα μόνο για γέλια είναι: άλλωστε το κράτος έχει πολλάκις αποδείξει είτε την ανικανότητά του είτε την αδιαφορία του για την ολική παρακμή του αθλητισμού.
Το δεύτερο όμως είναι εφιαλτικό. Το ζούμε καθημερινά όλοι οι πολίτες που είμαστε αναγκασμένοι να ζούμε και να εργαζόμαστε στην Ελλάδα. Η κατάρρευση της αξιωματικής αντιπολίτευσης συνεχίστηκε καθ’ όλη τη διάρκεια της εβδομάδας: τόσο η κυρία Μπακογιάννη όσο και ο Γραμματέας της Νέας Δημοκρατιας δεν απέκλεισαν το σαμποτάζ (αλήθεια, με τι στοιχεία;), ενώ η πρώτη μίλησε για σημεία και τέρατα που έγιναν στις εσωκομματικές εκλογές του 2009.
Επιπλέον το ανώτατο όργανο της Νέας Δημοκρατίας, η Κοινοβουλευτική Ομάδα, συνεδρίασε «γυμνή». Οι δύο πρώην πρωθυπουργοί, έμπειροι και θεματοφύλακες της παρατάξεως, δεν συμμετείχαν, ενώ ο προ μιας ώρας πρόεδρός της προτίμησε το ψηλοτάβανο γραφείο που βρίσκεται ορισμένα μέτρα μακριά από την αίθουσα συνεδριάσεως. Η οργή ορισμένων βουλευτών ήταν μεγάλη, ενώ η διάσπαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, που αποφεύχθηκε κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή, στην ουσία, αναβλήθηκε.
Προφανώς μελετούν αυτό που σκέφτονται και οι υπόλοιποι πολίτες: πρέπει να υπάρξει ένας καινούργιος φορέας –ένα κόμμα το οποίο, επιτέλους, θα προτάξει το συμφέρον του μέσου οικογενειάρχη, του μέσου εργαζομένου. Ενα κόμμα που, επιτέλους, θα ασκήσει σοβαρή και ουσιώδη αντιπολίτευση, θα ελέγξει την κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου και θα προσφέρει μια πραγματική ευρωπαϊκή επιλογή.
Ορισμένοι πολιτικοί ας τολμήσουν. Ας συμβουλευθούν αξιόλογους πανεπιστημιακούς και επιχειρηματίες που με κόπο και ιδρώτα, και παρά τα πολλά εμπόδια, στηρίζουν την Ελλάδα, και ας δημιουργήσουν ένα κόμμα που σέβεται τους νόμους αλλά κυρίως τον πολίτη. Στις επόμενες εκλογές ενδεχομένως να εκπλαγούν διότι μπορεί να ψηφίσουν και αυτοί που απείχαν: το άλλο 50% του πληθυσμού.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ