Εμπόριο

Θυμόμαστε όλη την κακή στιγμή της ελληνικής δημοσιογραφίας –και μία από τις χειρότερες στιγμές της ιδιωτικής τηλεόρασης -, τον δημοσιογράφο Ν.Ε. να διαπραγματεύεται σε απευθείας μετάδοση με τον κακοποιό Σορέι, πολιορκημένος ο τελευταίος σε ένα διαμέρισμα κάπου στα Πατήσια. Δύο από τους τζιχαντιστές που κρατούσαν ομήρους θαμώνες του Μπατακλάν στα γεγονότα της 13ης Νοεμβρίου στο Παρίσι ζητούσαν επίμονα να «βγουν» σε γαλλικά ειδησεογραφικά κανάλια συνεχούς ροής –όπως είναι γνωστό, ο ISIS παίζει πολύ επαγγελματικά το παιχνίδι της επικοινωνίας -, αλλά ευτυχώς τα κανάλια αρνήθηκαν. Αυτή τη φορά τα γαλλικά Μέσα είχαν πάρει πολύ καλά το μάθημά τους, σε σχέση με τις ακρότητές τους στα γεγονότα του «Charlie Hebdo» τον περασμένο Ιανουάριο, και έδειξαν σύνεση, κρατώντας επίσης αποστάσεις τόσο από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και την πλημμύρα των ανεπιβεβαίωτων πληροφοριών όσο και από τους ιδιώτες-εμπόρους φωτογραφιών και βίντεο, αυτούς που σε μια εξιδανικευμένη παρουσίαση της δημοσιογραφίας στην εποχή του Internet ονομάζουν citizen journalists. Αυτή τη φορά το παζάρι με τους ερασιτέχνες «δημοσιογράφους» ξεπέρασε κάθε προηγούμενο και εμφανίστηκαν ανεπίσημοι κατάλογοι διαβαθμισμένων τιμολογίων. Για παράδειγμα, ένα βίντεο από κινητό με καθαρή εικόνα έφτανε ως και τα 500 ευρώ, ενώ ένα βίντεο με θολή εικόνα αλλά καθαρό ήχο έπιανε τα 100. Δεν έλειψαν και οι ακρότητες. Υλικό από βιντεοκάμερα με την επίθεση με Καλάσνικοφ σε ένα από τα εστιατόρια, το οποίο αναρτήθηκε τελικά στο σάιτ της βρετανικής εφημερίδας «Daily Mirror», είχε αρχικά προταθεί στη γαλλική εφημερίδα «Le Journal du Dimanche» αντί του ποσού των 50.000 ευρώ. Για τρία βίντεο και φωτογραφίες από τις επιθέσεις σε μπαρ και σε πιτσαρία που τραβήχτηκαν από αυτόπτες μάρτυρες ζητήθηκε το ποσό των 1.000 ευρώ, με όρο «αποκλειστικότητας», δηλαδή ότι μετά τη συναλλαγή θα έσβηναν το υλικό από τα κινητά τους. Πρόκειται φυσικά για έναν φαύλο κύκλο που δημιουργεί ένα νέο εμπόριο γύρω από τα λεγόμενα έκτακτα γεγονότα τα οποία στις μέρες μας εμφανίζονται με τακτική συχνότητα.