Το φιάσκο των εκλογών στη Ν.Δ είναι μια ακόμα απόδειξη της βαθύτατης σήψης και παρακμής που ενδημεί τα τελευταία χρόνια στο πολιτικό μας σύστημα. Όταν ολόκληρη αξιωματική αντιπολίτευση δεν είναι σε θέση να επιλέξει και να αξιολογήσει τους συνεργάτες της σε μια κορυφαία εσωκομματική διαδικασία, είναι προφανές ότι το πρόβλημα δεν είναι τεχνικό,αλλά βαθύτατα πολιτικό.
Είναι επίσης μια σαφέστατη ένδειξη , για να μην πούμε απόδειξη, της ανικανότητας και της ανεπάρκειας των κομματικών μηχανισμών.Πρόσωπα με μόνη συνήθως προϋπηρεσία τις υπερωρίες και τις εκδουλεύσεις στα κομματικά γραφεία αναδεικνύονται στην εσωτερική ιεραρχία και καλούνται μετά να διοικήσουν και το κράτος.Το φιάσκο των εκλογών δεν είναι προφανώς η μόνη τους «επιτυχία»…Ανάλογες διαχειριστικές ανεπάρκειες σε κυβερνητικές θέσεις ευθύνης,μας έχουν οδηγήσει στη σημερινή κατάσταση.
Το πρόβλημα της ΝΔ αλλά και του πολιτικού συστήματος συνολικά είναι ότι τα κομματικά στελέχη διακρίνονται όχι για την τεχνολογική τους επάρκεια, ή τις ρηξικέλευθες πολιτικές θέσεις,αλλά για τις …βαθυστόχαστες καφενειακές συζητήσεις και αντιπαραθέσεις.Το διαπιστώνουμε για μια φορά ακόμα με τον πόλεμο που έχει ξεσπάσει στο εσωτερικό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, όπου αντί για μια ουσιαστική συζήτηση, εξαντλούνται στο πώς ο ένας θα μεταθέσει την ευθύνη στον άλλο.
Με την κυβέρνηση από τη μια να βλέπει το έδαφος να φεύγει το έδαφος κάτω από τα πόδια της και να αναζητά σανίδες σωτηρίες και την αντιπολίτευση από την άλλη σε κατάσταση παράλυσης και αποσάθρωσης ,η χώρα παραδέρνει πάλι ξυλάρμενη και χωρίς πυξίδα στα νερά της κρίσης.Ποια εθνική συνεννόηση, ποια κριτική μπορεί να υπάρξει όταν οι δυο πυλώνες της εξουσίας,κυβέρνηση και αντιπολίτευση, βιώνουν τη δική τους κρίση;
Μετά από πέντε χρόνια κρίσης και απαξίωσης του πολιτικού συστήματος,εξακολουθούν να πολιτεύονται και να συμπεριφέρονται λες και η χώρα δεν αντιμετωπίζει ακόμα πρόβλημα επιβίωσης.Με μια αντιπολίτευση βυθισμένη κυριολεκτικά στην κρίση ,με άγνωστο μέλλον και με μια κυβέρνηση βυθισμένη στις αντιφάσεις και τις παλινωδίες ,ούτε σε έξοδο από την κρίση μπορούμε να ελπίζουμε, ούτε στην επιστροφή στην πολιτική και οικονομική σταθερότητα που τόσο έχει ανάγκη η χώρα.