Η κυβέρνηση του κ.Τσίπρα δοκιμάζεται πολλαπλώς.
Οι ανοχές που κέρδισε με τη δεύτερη εκλογική νίκη του Σεπτεμβρίου ξοδεύονται με ταχύτητα μεγάλη.
Ήδη αντιμετωπίζει τις αντιδράσεις κοινωνικών ομάδων που τον στήριξαν με πάθος από τις ευρωεκλογές του 2014 ακόμη.
Αγρότες, επαγγελματίες, μικροπαραγωγοί, συνταξιούχοι, εργαζόμενοι κι άνεργοι, δεν νιώθουν κάποια ουσιαστική αλλαγή, ούτε αισθάνονται τις προσδοκίες να αναγεννώνται.
Άντ’ αυτών, μόνο λόγια και αποφάσεις άκαιρες, απόλυτα προπαρασκευασμένες από την άλλοτε καθυβριζόμενη τρόικα.
Υπό αυτές τις συνθήκες, το σχήμα της αριστερής διακυβέρνησης χάνει τα αποθέματα εμπιστοσύνης που είχε συγκεντρώσει όλα τα προηγούμενα χρόνια, καθώς οι πράξεις και οι αποφάσεις απέχουν δραματικά από τις υποσχέσεις και τις εξαγγελίες.
Τα συνθήματα επίσης ξεφτίζουν. «Κανένα σπίτι σε χέρια τραπεζίτη» υποσχόταν ο κ.Τσίπρας και τώρα τα κυβερνητικά στελέχη παλεύουν να πείσουν την κοινή γνώμη ότι προστατεύεται το 40% των δανειοληπτών πρώτης κατοικίας. Η αλήθεια είναι ότι ούτε το 20% των υπερδανεισμένων νοικοκυριών θα αποφύγει την απειλή ενός ενδεχόμενου πλειστηριασμού.
Αντιστοίχως, οι κυβερνώντες υπόσχονταν παραγωγική ανασυγκρότηση χωρίς νέους φόρους και τώρα επιβάλλονται βαρύτατες νέες φορολογίες ακόμη και στον ελληνικό αμπελώνα, που «χτίστηκε» σε αντίξοες συνθήκες και κατέστη διεθνώς ανταγωνιστικός με ίδιες δυνάμεις.
Σε λίγο, όταν επέλθει και το σοκ των συντάξεων, τίποτε δεν θα απομένει από την αίγλη της αριστερής διακυβέρνησης.
Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο πρόεδρός του πληρώνουν τώρα το λαϊκισμό και την ακατάσχετη συνθηματολογία των προηγούμενων χρόνων.
Υφίστανται όσα και οι προκάτοχοί τους, που επένδυσαν σε μύθους και πλάνες για την διαχείριση της κρίσης και της χρεοκοπίας.
Και βεβαίως αμφισβητείται η ικανότητά τους να κυβερνήσουν αποτελεσματικά τη χώρα και να τη βγάλουν ακέραια από την κρίση.
Δεν είναι τυχαίο ότι όλες οι αποφάσεις της τελούν υπό αίρεση, καθίστανται μη υπερασπίσιμες και αρχίζουν να λοιδορούνται από την κοινή γνώμη.
Τελευταία της καταφυγή ο αυταρχισμός, η κακή και αμυντική προπαγάνδα, οι απειλές αγωγών και μηνύσεων, η ποινικοποίηση εντέλει των πάντων, για την εξουσία βεβαίως και τα αγαθά της.
Μόνο που όταν η εξουσία γίνεται απεχθής τίποτε δεν την σώζει…
