«Ο πλανήτης Γη είναι απλώς «ο τρίτος βράχος από τον Ήλιο», όπως λένε οι Αμερικανοί φυσικοί. Για να δημιουργηθεί αυτό το αστρικό σύστημα στην περιοχή μας ,εξερράγη ένα «αστέρι» και από τα θραύσματα ,τα «βράχια» του, φτιάχτηκαν οι πλανήτες. Το καθοριστικό γεγονός για την εμφάνιση μας, ήταν απλούστατα , το ότι έτυχε «ο τρίτος βράχος από τον Ήλιο» να βρεθεί στη σωστή απόσταση από αυτόν ώστε να δημιουργηθεί ζωή. Αν ήμασταν είτε λίγο πιο κοντά είτε λίγο πιο μακριά από την μπάλα της φωτιάς και ακτινοβολίας που ονομάζεται Ήλιος ,δεν θα μπορούσε ποτέ να αναπτυχθεί ζωή με τη μορφή και τα χαρακτηριστικά που γνωρίζουμε.(…)

Όλες τις εποχές οι άνθρωποι αναζητούσαν την ύπαρξη ενός κεντρικού νόμου ο οποίος να διέπει την ανθρώπινη ζωή από την Δημιουργία και μετά. Δυστυχώς η ευτυχώς ,δεν φαίνεται να υπάρχει κάποιος τέτοιος νόμος .Είμαστε το αποτέλεσμα μιας συγκυρίας γεγονότων ,και αυτή είναι πλέον μια οριστική γνώση, στηριγμένη πάνω σε πειραματικά δεδομένα. Με την ανεπτυγμένη τεχνολογία που διαθέτουμε πλέον, έχουμε ανακαλύψει δισεκατομμύρια αστέρια σαν τον Ήλιο μας, τα οποία έχουν γύρω τους πλανήτες σαν τη Γη. Χάρη στην τεχνολογία αυτή ,είμαστε για πρώτη φορά σε θέση να έχουμε μια τόσο καθαρή εικόνα για την αρχή του Σύμπαντος.(…)

Οι άνθρωποι θεωρούν ότι αυτό που συνέβη για να δημιουργηθεί το δικό μας Σύμπαν ήταν ένα μεγάλο big bang. Στην πραγματικότητα ,όμως, αυτό δεν ήταν παρά ακόμα ένα ,μέσα σε μία απειρία αιώνιων big bangs ,στα οποία δεν υπάρχει ούτε αρχή ,ούτε τέλος .Αυτή η διαδικασία θα συνεχίζεται αιώνια»(…)

Έχω την πεποίθηση ότι η ανθρωπότητα θα μπορούσε να είχε φτάσει στο φεγγάρι αιώνες νωρίτερα, αν όλο αυτό το θαύμα που συνέβαινε στην αρχαία Ελλάδα είχε αφεθεί να εξελιχθεί ομαλά και με την ορμή που είχε τότε. Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν επιτύχει αδιανόητες πνευματικές κατακτήσεις .Δυστυχώς ,όμως, αυτή η πορεία ανακόπηκε με αποτέλεσμα τόσους αιώνες αργότερα να συζητάμε ακόμη γύρω από παιδαριώδη θέματα»(…)

Ξεκινώντας από το άτομο και καταλήγοντας συνολικά σε έναν λαό, αυτό που παίζει τον μεγαλύτερο ρόλο στην ευτυχία ή στη δυστυχία μας είναι ό,τι είμαστε και όχι ό,τι έχουμε.

Εμείς οι Έλληνες ,ως λαός, εδώ και δεκαετίες ,διερχόμαστε μια παρατεταμένη περίοδο πλήρους αντιστροφής των αξιών. Το ασήμαντο το ονομάζουμε σημαντικό, το «λίγο» το ονομάζουμε «πολύ». Έχουμε χάσει την επαφή μας με το «παγκόσμιο» και με ό,τι σπουδαίο συμβαίνει στον υπόλοιπο κόσμο. Οι σημαντικοί λαοί του πλανήτη προχωρούν μέσα από δυσκολίες ,άλλοτε με γρήγορους και άλλοτε με πιο αργούς ρυθμούς. Εμείς όμως έχουμε μείνει σταματημένοι στη στάση απ όπου υποτίθεται ότι περνάει το δρομολόγιο Αρχαιολατρία- Ελληνοκεντρισμός.

Η ιστορία της ανθρωπότητας μας δείχνει ότι οι χώρες που κατά εποχές βρέθηκαν στην κορυφή του κόσμου ,είχαν στην πρώτη θέση τις επιστήμες και τις τέχνες. Στην Ελλάδα ,δυστυχώς, μείναμε ιδεοληπτικά προσκολλημένοι στο κακό που μας έκανε η περίοδος της τουρκοκρατίας και ,χωρίς να το καταλαβαίνουμε, χάσαμε ολόκληρη τη βιομηχανική επανάσταση στο δεύτερο μισό του 190υ αιώνα, καθώς και όλη την επιστημονική επανάσταση στο πρώτο μισό του 20ου αιώνα. (…) Εμείς δυστυχώς δεν τα αντιληφθήκαμε όλα αυτά. Ήμασταν κλεισμένοι στο καβούκι μας και αναλώναμε τη σκέψη μας εδώ μεταξύ μας για ασήμαντα θέματα ,όπως αν θα βάλουμε δασείες και περισπωμένες στις λέξεις. Βολεμένα ακουμπισμένοι επάνω στα αρχαία αγάλματα…

(….)Πιστεύω ότι οι νέοι Έλληνες σήμερα είναι ικανοί και άξιοι να κουβαλάνε στους ώμους τους την κληρονομιά των αρχαίων Ελλήνων. Όμως δεν πρέπει να ξεχνούν και κάτι ακόμα: είναι επιτακτικό να θεωρούν συμπατριώτη τους οποιονδήποτε στον πλανήτη έχει την εξυπνάδα, την εργατικότητα , την ευαισθησία και τον ψυχικό πολιτισμό που είχαν οι αρχαίοι Έλληνες. Μπορεί να είναι Αμερικανός, Γερμανός, Ιάπωνας ή Γκανέζος , και να έχει όλα αυτά τα χαρακτηριστικά; Τότε τον θεωρούμε ανεπιφύλακτα συμπατριώτη μας ,αν θέλουμε να λεγόμαστε πολίτες του κόσμου. Αλλιώς θα μας παρασύρουν μαζί τους οι μέτριοι κάθε εθνικότητας.»

(….)Οι άνθρωποι μπορούν να επιτύχουν ,σε οποιοδήποτε τομέα θελήσουν, ακόμη και σε πείσμα ενός κακού σχολείου»

(…) Πρέπει να δώσουμε την ευκαιρία στον εαυτό μας να σταθεί τυχερός.

(…)Η δημιουργία είναι ένα «χάπι που βοηθάει πολύ να αποκτήσουμε ανοσία απέναντι στην διαρκή σκέψη του θανάτου»

Αντί σχολίου σήμερα φιλοξενούμε μερικές σκέψεις ,κάποια αποσπάσματα ,από το αυτοβιογραφικό βιβλίο του Δημήτρη Νανόπουλου με τίτλο «Στον τρίτο βράχο από τον Ήλιο. Μια ζωή , η επιστήμη και άλλα παράλληλα σύμπαντα» που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Πατάκη. Γράφηκε μετά από 43 πολύωρες συναντήσεις του μεγάλου Έλληνα φυσικού με τον δημοσιογράφο Μάκη Προβατά. Ένα βιβλίο που πρέπει όλοι μας να διαβάσουμε.