Καμμένος

Ο δηµοσιογράφος που είχε ταξιδέψει στην καλοκαιρινή Αθήνα από την Ουάσιγκτον του «House of Cards» ήταν προβληματισμένος. Μόλις είχε βγει στην ηλιόλουστη λεωφόρο Μεσογείων και χαμένος στις σκέψεις του έβλεπε τα ταξί να περνούν. Είχε μόλις ζήσει για μια ώρα με τον υπουργό Εθνικής Αμυνας της Ελλάδας. Είχε ζητήσει να μιλήσει με τον Πάνο Καμμένο για το επερχόμενο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου και τον είχε ακούσει να μιλάει για ηρωισμούς, για τους Κρητικούς που αντιστάθηκαν στους Γερμανούς τον Μάιο του 1941, για την περηφάνια του λαού, για την ανωτερότητα της θρησκείας, για το πάθος της αντίστασης. Οταν τον ρωτούσε για την Ευρώπη, για τη Ρωσία, για την επείγουσα πραγματικότητα, ο λυρισμός φούντωνε. Οταν του επισήμανε τη δήλωση που έκανε ο ίδιος δίπλα στον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, αυτή που ανέφερε πως «στις δύσκολες στιγμές που περνάει ο τόπος οι ένοπλες δυνάμεις της χώρας διασφαλίζουν τη σταθερότητα στο εσωτερικό της χώρας», και του έλεγε πως ερχόταν σε αντίθεση με το σύνταγμα της Ελλάδας, άκουγε οργισμένους φιλιππικούς για την αδούλωτη Ελλάδα. Στο τέλος, γύρισε στον έλληνα μεταφραστή του και είπε: «Νομίζω πως ήθελε να με κοροϊδέψει, δεν μπορεί να τα εννοεί όλα αυτά». Μπήκε σε ένα ταξί και κατευθύνθηκε στον κλιματισμό του ξενοδοχείου του, πιο ήρεμος μετά την πρόχειρη ψυχανάλυση.

Ο αµερικανός δηµοσιογράφος έχει ήδη φύγει από την Αθήνα. Η απορία του όμως έμεινε. Ο Πάνος Καμμένος τα εννοεί όλα αυτά ή παίζει κάποιον ρόλο; Είναι τιμωρός του συστήματος ή ως εκλεγμένος στη Βουλή από το 1993 είναι μέρος του συστήματος; Είναι «αντιμνημονιακός» ή η υπογραφή του βρίσκεται στο νέο μνημόνιό του; Είναι παλιός ή φορέας κάποιας νέας ιδέας που αγνοείται;

Ολοι έχουμε βρεθεί σε μια τέτοια συζήτηση. Ολοι έχουμε μιλήσει με έναν πληθωρικό, ακούραστο και κουραστικό άνθρωπο που έχει καταλάβει πως όσο περισσότερο φωνάζεις, τόσο περισσότερο δίκιο φαίνεται ότι έχεις. Με έναν άνθρωπο που δεν μπορεί να δεχθεί την παραμικρή κριτική γιατί έχει χρίσει εαυτόν αγνό, άδολο, θύμα άλλων, χειρότερων. Με έναν τύπο που ξέρει από επιθετικό μάρκετινγκ, που όταν η κουβέντα πλησιάζει στα δικά του λάθη, στις δικές του παραλείψεις, έχει πάντα έτοιμο το κρέμασμα στα μανταλάκια κάποιου που φαίνεται χειρότερος από αυτόν.

Αν υπάρχει λίστα για τις χειρότερες δουλειές στην Ελλάδα του 2015, αυτή θα ήταν να είσαι ο φαντάρος που έστρωσε το λασπωμένο κόκκινο χαλί το οποίο στήθηκε ανάμεσα σε σημαίες της Κούβας (!) και κοπέλες ντυμένες καραγκούνες για να τιμηθεί από τον υπουργό η επέτειος της Ναυμαχίας της Σαλαμίνας. Ή ίσως να είσαι ο συντάκτης που έγραψε την απίστευτη ανακοίνωση του υπουργείου Εθνικής Αμυνας κατά του Ποταμιού που τόλμησε να σχολιάσει την απόφασή του να εικονίζονται οι άγιοι πάνω στις στολές των στρατιωτικών. Βλέποντας όλα αυτά, βλέποντας τις καταγγελίες του από βήματος της Βουλής για SMS που του έστελνε ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος, αναρωτιέται κανείς πώς νιώθουν όλοι αυτοί.

Οπου αυτοί, οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι ψήφισαν όχι για να κάνουν μια κάπως καιροσκοπική «επανάσταση», αλλά για να δουν μια πιο δημοκρατική κυβέρνηση, όλοι αυτοί που ήθελαν μια πιο ευρωπαϊκή προσέγγιση στα κοινωνικά θέματα και τελικά βρέθηκαν αμήχανοι να βλέπουν τον Πάνο Καμμένο να φωνάζει και μάλλον να πείθει πως οι παλιοί είναι κακοί και οι νέοι αγνοί και καθαροί. Ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ ασφαλώς και θα καταψηφίσει το νομοσχέδιο για το σύμφωνο συμβίωσης.

Ο Πάνος Καµµένος θυµίζει λίγο τον Ελληνα Ντόναλντ Τραμπ. Οπως ο αμερικανός επιχειρηματίας και υποψήφιος για το χρίσμα των Ρεπουμπλικανών φροντίζει να προκαλεί για να υπάρχει, να λέει εξωφρενικά πράγματα με φαινομενικά ήρεμο τρόπο, να ουρλιάζει εκεί που οι άλλοι μιλούν, να προσβάλλει προτού τον ελέγξουν, όπως περιφέρει αυτή την εξωφρενική αλλά αποδοτική περσόνα, έτσι και ο Πάνος Καμμένος ρίχνει νερό στον μύλο της απολιτίκ χαύνωσης. Η ευθύνη ασφαλώς βαρύνει τον Αλέξη Τσίπρα που όταν δεν διαβάζει βιβλία για τον Αρη Βελουχιώτη σε μια άτσαλη υπόμνηση πως «κατά βάθος είμαι αριστερός», συνομιλεί καρδιακά με τον Καμμένο.

Η κρίση είναι ευκαιρία, μπορείς να εφεύρεις ξανά τον εαυτό σου, να επιλέξεις μια ωραία περσόνα και να την υπηρετήσεις. Δεν μπορεί, κάπου θα σε οδηγήσει. Ο Πάνος Καμμένος το έκανε εγκαίρως και κυβερνά την Ελλάδα. Εσύ;

* Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 15 Νοεμβρίου 2015