Ο αγαπητός συνάδελφος, μέχρι πρότινος διευθυντής της «Αυγής» και σήμερα υπουργός Παιδείας Νίκος Φίλης, μόλις προχτές, έγραψε ένα προσωπικό χρονικό αυτοκαταδίκης αλλά και αισχύνης, που νομοτελειακά πρέπει να τον οδηγήσει για λόγους ευθιξίας στη διπλή απόφαση: 1) Της συγνώμης όχι μόνον προς τους απανταχού Ελληνοπόντιους και το σύνολο του ελληνικού λαού και 2) Της παραίτησής του από το αξίωμα του υπουργού Παιδείας.
Η παραπάνω γνώμη του γράφοντος δεν περιέχει το παραμικρότερο κίνητρο αντιπάθειας προς τον αγαπητό Νίκο, με τον οποίο ανέκαθεν μας συνέδεε μια αμοιβαία εκτίμηση. Αλλά ούτε και τον οποιοδήποτε ιδεολογικό φανατισμό.
Όμως, αν και ο ίδιος το καλοσκεφθεί, έχει πέσει θύμα μιας ασυγχώρητης αμετροέπειας, η οποία καιρός είναι να εγκαταλειφθεί μια για πάντα από το κυβερνόν κόμμα. Πριν από μερικούς μήνες, προσκεκλημένος στο τηλεοπτικό κανάλι MEGA, απεκάλεσε «σφηκοφωλιά» την ομάδα των ευγενέστατων δημοσιογράφων που του υπέβαλε ερωτήσεις.
Και το τελευταίο κρούσμα, ας το ευχηθούμε ασυλλόγιστης και όχι εσκεμμένης αμετροέπειας, ήταν η επί τα βελτίω μετονομασία της γενοκτονίας των 353.000 Ελλήνων του Πόντου από τις ορδές των Τούρκων Τσετών σε … εθνοκάθαρση!
Αλλά επειδή η υπέροχη γλώσσα μας κινδυνεύει λόγω του θράσους της ημιμάθειας να καταταγεί, στις …ξένες γλώσσες, ας μου συγχωρήσουν οι αγαπητοί αναγνώστες και σχολιαστές την αναφορά μου στη διαφορά των εννοιών «Γενοκτονία» και «Εθνοκάθαρση».
Α. Γενοκτονία: Στο σκεπτικό των καταδικαστικών, εναντίον των ναζί, αποφάσεων, στη δίκη της Νυρεμβέργης (1945), ως γενοκτονία των Εβραίων χαρακτηρίζεται «η μεθοδική, ολική ή μερική εξολόθρευση μιας εθνικής, φυλετικής ή θρησκευτικής ολότητας». Και διευκρινίζεται ότι «Ο γενοκτόνος δεν θανατώνει μια ομάδα για κάτι που έπραξε, αλλά για κάτι που είναι…». Σε ανάλογο ύφος είναι συντεταγμένη και η διακήρυξη της 09.12.1948 του ΟΗΕ για την γενοκτονία.
Β. Εθνοκάθαρση: Ενώ η γενοκτονία ως νομικός όρος έχει ενταχθεί στη διεθνή νομολογία, η εθνοκάθαρση είναι έννοια χωρίς νομική υπόσταση και χαρακτηρίζει πολλαπλούς διωγμούς (απελάσεις, εκτοπισμούς πληθυσμών, φυλετικές διακρίσεις, απαγορεύσεις πολιτισμικών εκδηλώσεων ή θρησκευτικής λατρείας). Χωρίς όμως βασανισμούς και προμελετημένες θανατώσεις, όπως ακριβώς στις γενοκτονίες.
Ρίχνοντας λοιπόν «στα μαλακά» ο Νίκος Φίλης την πανθομολογούμενη γενοκτονία των Ποντίων, με τη μετονομασία της σε εθνοκάθαρση, εκών ή άκων έγινε συνήγορος του διαβόλου. Και εν προκειμένω της αχαλίνωτης νεο-οθωμανικής δυάδας Ταγίπ Ερντογάν και Αχμέτ Νταβούτογλου, που ξεσήκωσαν το σύμπαν εναντίον των κρατών που ανεγνώρισαν τη γενοκτονία των Ποντίων. Μετά βεβαίως, από την εξίσου μεγάλη κρυάδα της αναγνώρισης της γενοκτονίας των Αρμενίων.
Αναλυτικότερα, τη γενοκτονία των Αρμενίων έχουν αναγνωρίσει τα τοπικά κοινοβούλια 7 Πολιτειών των ΗΠΑ (2002-2008), η Κυπριακή Βουλή (19.05.1994), η Βουλή των Ελλήνων (24.02.1994), η τοπική Βουλή της Νότιας Αυστραλίας (30.04.2009), το Σουηδικό Κοινοβούλιο (11.03.2010) ανεγνώρισε ταυτοχρόνως τις γενοκτονίες Ποντίων, Αρμενίων, Ασσυρο-Χαλδαίων, η Νέα Νότια Ουαλία της Αυστραλίας, τριπλή αναγνώριση γενοκτονιών Ποντίων, Αρμενίων και Ασσυρίων (12.05.2013), η Αρμενία τις γενοκτονίες Ποντίων και Ασσυρίων (24.03.2015).
Ένα ακόμη επονείδιστο χρονικό διωγμών, εναντίον των Ελληνοποντίων, που θα όφειλε να το έχει υπ’ όψιν ο Νίκος Φίλης, που με τη χρονική σπουδή (βιασύνη), αλλά χωρίς τη μελετημένη σπουδή, έσπευσε να ταυτίσει τις φονικές γενοκτονίες με τις εθνοκαθάρσεις. Εδώ πλέον μιλάμε για τον ανηλεή διωγμό από το σταλινικό καθεστώς των 200.000 Ελλήνων Ποντίων των παρακαυκάσιων περιοχών.
Στις 13.06.1949 ο Ιωσήφ Βησαριόνοβιτς Τσουχασβίλι (Στάλιν) εγκαινιάζει την εκτόπιση του παραπάνω ποντιακού πληθυσμού από τις πατρογονικές εστίες του, στις στέπες της Κεντρικής Ασίας. Ο εκπατρισμός τους συνοδεύτηκε από εμπρησμούς εκκλησιών, σχολείων, σπιτιών και πλήθος θηριωδιών, για τις οποίες πρέπει να γράφει κανείς επί μερόνυχτα.
Η τραγωδία αυτών των Ποντίων θα τελειώσει με την ανατροπή του Σταλινισμού από τον Χρουστσώφ στο 20ό συνέδριο του ΚΚΣΕ…
