Τα τελευταία χρόνια παρατηρούνται όλο και περισσότερες φυσικές καταστροφές σε διάφορα μέρη στον πλανήτη, με σοβαρές επιπτώσεις για τον άνθρωπο και το γενικότερο περιβάλλον στο οποίο ζει .Οι χώρες που πλήττονται από φυσικές καταστροφές εκτός των τεραστίων ανθρώπινων και υλικών καταστροφών υφίστανται και την απώλεια της εμπιστοσύνης των διεθνών αγορών.

Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν η Δομινικανή Δημοκρατία και η Ταϊλάνδη καθώς οι συγκεκριμένες χώρες βρίσκονται αντιμέτωπες με υποβάθμιση της πιστοληπτικής τους ικανότητας κατά 2,52 και 1,55 μονάδες αντίστοιχα, σύμφωνα με τον οίκο αξιολόγησης Standard and Poor΄s εξαιτίας των προβλέψεων για φυσικές καταστροφές που πρόκειται να συμβούν στο άμεσο μέλλον. Επίσης ενδεικτικά είναι τα στοιχειά του ΟΑΣΑ, σύμφωνα με τα όποια μέχρι το τέλος του 21ου αιώνα οι επιπτώσεις από τις φυσικές καταστροφές στην παγκόσμια οικονομία θα ανέρχονται από 1,5% μέχρι και 4,8% του παγκόσμιου ΑΕΠ. Παράλληλα, υπολογίζεται ότι μέχρι το 2100 177 εκατομμύρια άνθρωποι θα ζουν σε περιοχές οι οποίες είναι ευάλωτες σε πλημύρες με άμεσο και ορατό κίνδυνο στην καθημερινότητα τους. Οι αναφερόμενες οικονομικές επιπτώσεις δεν αφήνουν αδιάφορους πλέον τους οίκους αξιολόγησης και έτσι μελλοντικά πιθανόν να δώσουν μεγαλύτερη βαρύτητα στα συγκεκριμένα φαινόμενα.

Η πρόληψη αλλά και η αντιμετώπιση των παραπάνω φαινομένων είναι κάτι εξαιρετικά δύσκολο, καθώς τις τελευταίες δεκαετίες κράτη και παγκόσμιοι οργανισμοί έχουν δαπανήσει μεγάλα χρηματικά ποσά για αντίστοιχες δράσεις με τα μέχρι στιγμής αποτελέσματα να μην είναι τα προσδοκώμενα.

Για να αντιμετωπιστούν αποδοτικότερα οι φυσικές καταστροφές, θα πρέπει τα κράτη να έρθουν σε άμεση συνεργασία μεταξύ τους μέσω του Ο.Η.Ε. η της Παγκόσμιας Τράπεζας και να δημιουργήσουν ένα νέο οργανισμό-παρατηρητήριο , ο όποιος θα έχει ως αντικείμενο την έρευνα και την αντιμετώπιση των φυσικών καταστροφών ,την χρηματοδότηση συγκεκριμένων στρατηγικών υποδομών άλλα δεν θα έχει σκοπό την στήριξη των πληγέντων. Η χρηματοδότηση του συγκεκριμένου φορέα, θα επέλθει από τον προϋπολογισμό των κρατών/μελών του ΟΗΕ όπου το κάθε κράτος/μέλος θα πρέπει να διαθέτει ένα πόσο της τάξεως του 0,15 τοις εκατό του ΑΕΠ (όπως γίνεται και στην αναπτυξιακή βοήθεια)στην χρηματοδότηση του συγκεκριμένου φορέα.

Ο συγκεκριμένος οργανισμός με τα χρήματα που διαθέτει, θα έχει σκοπό την ανάπτυξη καινοτομιών και μέσων νέας τεχνολογίας στον αντιμετώπιση των φυσικών καταστροφών(πχ drones) άλλα και την επανόρθωση στρατηγικών υποδομών που υποστηρίζουν την οικονομική λειτουργία. Η κατανομή των δαπανών θα γίνει κατά κανόνα στα είδη των φυσικών καταστροφών, όπου ο άνθρωπος έχει την τεχνική γνώση να τις αντιμετωπίσει. Σε περίπτωση φυσικών καταστροφών όπως π.χ. σεισμοί, ηφαιστειακές εκρήξεις η χρηματοδότηση θα γίνεται κατά βάση στην προετοιμασία και την ενημέρωση των πολιτών πάνω στα συγκεκριμένα ζητήματα.

Αναφορικά με τον τρόπο αξιοποίησης των τεχνολογικών εφευρέσεων-καινοτομιών , θα είναι καθαρά συλλογική δηλαδή στα μέρη του πλανήτη τα όποια έχουν τον μεγαλύτερο κίνδυνο από τις φυσικές καταστροφές εκεί θα εφαρμόζονται τα τεχνολογικά επιτεύγματα.

Παράλληλα, για να υπάρχει καλύτερη και πιο οργανωμένη λειτουργία του συγκεκριμένου οργανισμού-παρατηρητηρίου κρίνεται αναγκαία η συνεργασία μεταξύ διαφόρων τομέων (Πανεπιστήμια, Κυβερνήσεις κ.α.) έτσι ώστε να επιτευχτεί η μεγίστη αποτελεσματικότητα.

Καταληκτικά μπορεί κανείς να επισημάνει το γεγονός ότι η φυσικές καταστροφές είτε στο άμεσο μέλλον είτε στο έμμεσο, θα επηρεάσουν τον πλανήτη και την ίδια στιγμή την οικονομία των πληγέντων κρατών από φυσικές καταστροφές. Το γεγονός αυτό δεν έμεινε απαρατήρητο από τους οίκους αξιολόγησης και η δημιουργία του προτεινομένου φορέα θα είχε ως αποτέλεσμα να μην συμπεριλαμβάνουν στις αξιολογήσεις τους τις επιπτώσεις των φυσικών καταστροφών εξαιτίας της ύπαρξης αλλά και της δυνατότητας χρηματοδότησης των επιδιορθώσεων από τον προτεινόμενο φορέα.

Ο Βασίλης Καμαργιάννης είναι φοιτητής στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου