Η Ελλάδα, και μαζί της και ολόκληρη η Ευρώπη, βρίσκεται σε μια κρίσιμη καμπή. Μια πατρίδα που έχει υποστεί μια Μικρασιατική Καταστροφή και μετά από αγώνες κατάφερε να δημιουργήσει ένα συμπαγές, μονοεθνικό κράτος, κινδυνεύει να χάσει τη συνοχή της. Γιατί κάποιοι, εκμεταλλευόμενοι τη συλλογική μας μνήμη και τον έμφυτο ανθρωπισμό του Ελληνισμού, προσπαθούν να χρησιμοποιήσουν αθώες ψυχές για να εγκληματήσουν ενάντια στην Ελλάδα.
Το προσφυγικό ζήτημα, που έχει ενταθεί τα τελευταία χρόνια λόγω του πολέμου στην Συρία, δεν πρέπει να συγχέεται με το διαρκές πρόβλημα της παράνομης μετανάστευσης. Και δεν πρέπει να αφήνουμε το πρώτο να προβάλλεται ως δικαιολογία ανοχής του δεύτερου. Πρόσφατα δημιουργήθηκε αναταραχή στον Έβρο, όταν η Κυβέρνηση έδειξε την πρόθεση να υποκύψει στους εκβιασμούς ενός ετερογενούς πλήθους στην Ανδριανούπολη και να ανοίξει τα χερσαία μας σύνορα, ως μια «δίοδο ασφαλούς διέλευσης». Έναν εκβιασμό που δεν είχε καν το πρόσχημα του ανθρωπισμού, τον οποίον εκμεταλλεύεται το διεθνές οργανωμένο έγκλημα στις θάλασσές μας, καθιστώντας τεχνηέντως τους μετανάστες ναυαγούς και εμάς διασώστες.
Επρόκειτο για μια κίνηση άκρως επικίνδυνη για τα Ελληνικά Εθνικά συμφέροντα! Τυχόν τέτοια εξέλιξη οδηγεί πρακτικά σε παραβίαση της Συνθήκης Σένγκεν και σε κακό προηγούμενο αναφορικά με τις συμφωνίες του Δουβλίνου, καθώς τίθεται η Ελλάδα χώρα πρώτης υποδοχής δεκάδων χιλιάδων μεταναστών, άρα και δυνητικά αποκλειστικά υπεύθυνη για την φιλοξενία τους, εάν ορισμένα κράτη ενεργοποιήσουν τις Συνθήκες του Δουβλίνου.
Λόγω της θέσης μου, ως πρώην Αρχηγός της ΕΛ.ΑΣ., είχα βρεθεί στην δυσάρεστη θέση να είμαι υπόλογος απέναντι σε συναδέλφους Αρχηγούς της Ε.Ε., της γνωστής Task Force, για την ελλιπή εφαρμογή από μέρους μας των διεθνών συμφωνιών. Και είχα βρεθεί παραλήπτης χιλιάδων παράνομων μεταναστών, οι οποίοι επιστρέφονταν στην Ελλάδα ως πρώτη χώρα υποδοχής. Συζητάμε για κάτι που συνέβη και συμβαίνει, όχι που μπορεί, ίσως, να συμβεί.
Για αυτό και είναι καιρός να προβούμε σε ρεαλιστικές και συνολικές προτάσεις, ως χώρα και ως Ευρωπαϊκή Ένωση. Δεν υπάρχει χρόνος για άλλες παλινωδίες. Και η επίλυση του διπλού αυτού ζητήματος, προσφυγικού και παράνομης μετανάστευσης, βασίζεται σε δύο πυλώνες.
Πρώτον, πρέπει να διαχωριστεί το προσφυγικό ζήτημα από το ζήτημα της παράνομης μετανάστευσης. Και ο βέλτιστος δυνατός τρόπος για να επιτευχθεί αυτό, και από ανθρωπιστικής πλευράς, και στο πλαίσιο της ασφάλειας της Ε.Ε., είναι η δημιουργία κέντρων υποδοχής, καταγραφής και πιστοποίησης των πραγματικών προσφύγων στις χώρες πρώτης υποδοχής τους, εκτός του εδάφους της Ε.Ε., όπως είναι η Τουρκία, η Ιορδανία και ο Λίβανος. Και έπειτα, διαμοιρασμού τους στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Δύσης, ώστε κάθε χώρα να επιτελέσει τον ανθρωπιστικό της ρόλο, στο μέτρο του δυνατού πάντα, σύμφωνα με τις δυνάμεις της.
Θα πρέπει, δε, να υπάρξει πίεση προς τις χώρες αυτές, ειδικά την Τουρκία, να ακολουθήσουν μια πιο υπεύθυνη πολιτική άδειας εισόδου στα σύνορά τους επισκεπτών και μεταναστευτικών πληθυσμών. Η δημιουργία ενός τέτοιου μηχανισμού και της αντίστοιχης μεθοδολογίας και πρακτικής, σε συνεργασία μάλιστα με την Ύπατη Αρμοστεία του Ο.Η.Ε., θα αποτελέσει παρακαταθήκη για πιθανές μελλοντικές παρόμοιες καταστάσεις, ανά την υφήλιο.
Έχοντας ακολουθήσει αυτήν την υπεύθυνη στάση η Ευρωπαϊκή Ένωση απέναντι στους πρόσφυγες, θα έχει πλέον το ηθικό πλεονέκτημα να προχωρήσει στον δεύτερο πυλώνα. Να αναπτύξει ένα αυστηρό και ενιαίο δόγμα φύλαξης των θαλασσίων και χερσαίων συνόρων της, τόσο στον κάθετο άξονα (Ρουμανία, Βουλγαρία, Ελλάδα, Κύπρος), όσο και στον οριζόντιο (Κύπρος, Ελλάδα, Ιταλία, Μάλτα, Γαλλία, Ισπανία, Πορτογαλία), με την εμπλοκή των μικτών δυνάμεων του FRONTEX και χρήση φυσικής παρουσίας και τεχνικών και ηλεκτρονικών μέσων. Βασική φιλοσοφία θα είναι αυτή της αποτροπής εισχώρησης μεταναστών στην Ε.Ε. πέραν των προαναφερθέντων οργανωμένων δομών.
Ειδικότερα στην «γειτονιά» μας, προκρίνεται η διενέργεια ταυτόχρονων και παραλλήλων επιχειρήσεων Ελλάδας και Τουρκίας, η καθεμία στο χώρο ευθύνης της και με αμοιβαίο αλληλοσεβασμό. Γιατί, σε μια «γειτονιά», όλα τα «σπίτια» φέρουν ευθύνη για την ασφάλεια και την ευημερία συλλογικά, με πνεύμα συνεργασίας.
Καλείται σήμερα η Ε.Ε. να αποδείξει πως παραμένει πιστή στις αρχές και αξίες του ανθρωπισμού (δεχόμενη απ’ ευθείας πρόσφυγες με πρόγραμμα και προϋποθέσεις, κατόπιν προσκλήσεων, και όχι διαμέσου της ευαίσθητης Ελλάδας), ενώ παράλληλα παραμένει ένας ισχυρός πυλώνας της διεθνούς πολιτικής, με σαφή και αδιαμφισβήτητα σύνορα. Εκείνοι που κρατούν την σφραγίδα και την υπογραφή του Ελληνικού Κράτους, δε, έχουν ευθύνη απέναντι στην Πατρίδα να φερθούν υπεύθυνα και με τα συμφέροντα του Έλληνα πολίτη σε προτεραιότητα. Γιατί ειδάλλως η Ιστορία και η Δικαιοσύνη θα είναι ιδιαίτερα αυστηρές.
