Η μεταμόρφωση του κ. Τσίπρα άρχισε, αμέσως μετά τις επαναληπτικές εκλογές του 2012. Η πρώτη σαφής ένδειξη, ήταν το ταξίδι στο Τέξας. Οι προγραμματικές δηλώσεις αποκάλυψαν ,ότι δεν πρόκειται για μεταμόρφωση, αλλά για μετάλλαξη.
O πολιτικός, που θα άλλαζε την Ευρώπη ξεκινώντας από την Ελλάδα, άλλαξε ο ίδιος αποδεχόμενος τις επιλογές της ΕΕ.
Το ερώτημα είναι, αν αυτή η μετάλλαξη του, θα είναι καλή για την Ελλάδα και τους Έλληνες.
Η ΚΡΙΣΗ ΕΦΕΡΕ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΚΑΙ Η ΕΛΛΕΙΨΗ ΕΘΝΙΚΗΣ ΣΥΝΕΝΟΗΣΗΣ ΕΦΕΡΕ ΤΑ ΑΛΛΑ ΔΥΟ
Το βάθος της πολύπλευρης κρίσης και η αναξιοπιστία του πολιτικού συστήματος το 2009, ο πανικός, η έλλειψη Ευρωπαϊκών μηχανισμών αντιμετώπισης κρίσεων και η συντηρητική στάση των εταίρων και δανειστών το 2010, οδήγησαν στο πρώτο μνημόνιο. Τα αλλά δυο μνημόνια ήταν αποτέλεσμα, κυρίως της αδυναμίας επίτευξης των μαξιμαλιστικών στόχων του πρώτου, που επέβαλαν οι εταίροι και δανειστές και της άρνησης των κομμάτων της αντιπολίτευσης να χαλιναγωγήσουν τις μικροκομματικές τους επιδιώξεις.
Η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισαν διαδοχικά, την ψήφο των πολιτών και την εξουσία.
Η ριζοσπαστική αριστερά, κόστισε και κοστίζει περισσότερο, γιατί είχε τις μεγαλύτερες ιδεοληψίες και το μικρότερο εκλογικό ποσοστό, στην εποχή που εκδηλώθηκε η κρίση. Δεν αρκούσε η απλή μεταμόρφωση της, όπως της δεξιάς, από αντιμνημονιακο σε μνημονικό κόμμα.
Έπρεπε να διαλύσει το ΠΑΣΟΚ και να κερδίσει τους υποστηρικτές του. Το ΠΑΣΟΚ βέβαια βοήθησε με πολλούς τρόπους.
Η ΝΔ έστειλε την χώρα μια φορά πίσω, με την πρόκληση εκλογών το 2012 και ο Τσίπρας δύο. Την πρώτη με την πρόκληση εκλογών το Γενάρη και την δεύτερη, με το προσχηματικό δημοψήφισμα, όπου πάρα λίγο να προκληθεί μη αντιστρεπτή βλάβη.
ΠΕΝΤΕ ΚΟΜΜΑΤΑ ΨΗΦΙΣΑΝ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΟΚΤΩ ΔΗΛΩΝΟΥΝ ΑΝΤΙΜΝΗΜΟΝΙΑΚΑ
Ένα σημαντικό μέρος της κοινωνίας, στις 20 Σεπτέμβρη, έδωσε στον ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς πολύ ενθουσιασμό, δεύτερη ευκαιρία.
Τώρα ο Τσίπρας δεν μπορεί να κάνει πίσω, δεν φαίνεται όμως και να μπορεί να ολοκληρώσει την προσπάθεια εξόδου από την κρίση. Το γνωρίζει και το υπαινίχθηκε δύο φορές ,στην βουλή.
Ζήτησε την συμπόρευση των μη νεοφιλελεύθερων κομμάτων της βουλής και την συστράτευση της κοινωνίας και των κινημάτων
Τα κινήματα, σύντομα θα είναι απέναντί του.
Μένουν το ΠΑΣΟΚ, το ΠΟΤΑΜΙ, η ΔΗΜΑΡ και ο ΛΕΒΕΝΤΗΣ. Ο Λεβέντης πήρε ψήφους άρνησης των κομμάτων και η βοήθειά που μπορεί να προσφέρει είναι μικρή. Τα άλλα κόμματα ξαφνικά, από φορείς της διαπλοκής, πράκτορες των ξένων και αποκλειστικοί παραγωγοί της διαφθοράς, κατά τον Σύριζα, βαπτίστηκαν μη νεοφιλελεύθερα και προοδευτικά.
Ποια θα είναι η στάση και η στρατηγική των κομμάτων του κέντρου και της σοσιαλδημοκρατίας ;
Θα συνεχίσουν να είναι πρόθυμοι ουραγοί των μεταλλάξεων του ΣΥΡΙΖΑ, ή θα συγκροτήσουν την δική τους αυτόνομη και δημιουργική πορεία;
Θα κάνουν επιλογές, που θα βοηθούν την προσπάθεια της χώρας και την δική τους ανασυγκρότηση, ή θα τους καθορίζει η χρόνια παθογένεια συμμετοχής στην εξουσία;
Η ΝΔ θα περιμένει, αν δεν έχει εσωκομματικά προβλήματα μετά την εκλογή αρχηγού, να εισπράξει την φθορά του Σύριζα, κυρίως σε ποσοστά, από την αποχή των απογοητευμένων ψηφοφόρων του. Η παλινδρόμηση, λίγα θα προσφέρει στην χώρα, γιατί η ΝΔ αρχηγούς αλλάζει, αντιλήψεις και πολιτική δεν αλλάζει.
Η Δημοκρατική Συμπαράταξη και το ΠΟΤΑΜΙ, όπως φάνηκε στην προεκλογική περίοδο, αλλά και στην συζήτηση των προγραμματικών, δεν μπορούν να διατυπώσουν αυτόνομο λόγο.
Τα δύο κόμματα δεν έδωσαν ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση και ορθώς έπραξαν. Η επιλογή τους όμως αυτή, φαίνεται στα μάτια της κοινής γνώμης ανακόλουθη, σε σχέση με την στάση τους μέχρι της εκλογές. Αντέδρασαν φοβικά και επιθετικά στα λεκτικά ανοίγματα του Τσίπρα. Είναι εκτεθειμένα στην προπαγάνδα του Σύριζα και στις επιλογές των ευρωπαϊκών Σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων
Από πρόθυμοι εταίροι προεκλογικά, εμφανίζονται ως δύστροποι συνομιλητές τώρα.
Παρ ‘ότι, θα καταψηφίζουν τους εφαρμοστούς νόμους του μνημονίου, μάλλον δεν θα αρνηθούν πρόταση κυβερνητικής σύμπραξης, αν η κυβέρνηση χάσει την δεδηλωμένη, κάτι που είναι πολύ πιθανό να συμβεί τους επόμενους μήνες.
Όσο λάθος ήταν η προεκλογική στάση, άλλο τόσο λάθος είναι και η μετεκλογική.
ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ
Θα γινόταν πρωταγωνιστές, αν έθεταν προαπαιτούμενα ,για να ψηφίσουν το τρίτο μνημόνιο. Το ίδιο έπρεπε να κάνουν, την προεκλογική περίοδο και μετά τις εκλογές, για να στηρίξουν την κυβέρνηση.
Προαπαιτούμενα όπως:
· Αλλαγή του εκλογικού νόμου, με πρώτη δέσμευση την κατάργηση του μπόνους των 50 εδρών, στο πρώτο νομοσχέδιο.
· Εθνικό μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα στην οικονομία, το κράτος και το πολιτικό σύστημα, που θα ενσωματώνει το μνημόνιο και θα το υπερβαίνει.
· Τρία τουλάχιστον χρόνια, χωρίς εκλογές.
δεν είναι στενοί κομματικοί στόχοι, είναι καθολικά αιτήματα της κοινωνίας και αυτονόητες επιλογές για την χώρα.
Οι πολίτες με την ψήφο τους έδωσαν την ευθύνη για την ψήφιση του τρίτου μνημονίου στον Σύριζα, τους ΑΝΕΛ και τη ΝΔ. Ενώ στις εκλογές ανέθεσαν στον Σύριζα και στους ΑΝΕΛ την ευθύνη υλοποίησης του, με εθνική συνεννόηση.
Εάν ο ΣΥΡΙΖΑ τα αποδεχόταν, η πολιτική θα έκανε ένα μεγάλο βήμα μπροστά και η χώρα θα αποκτούσε ισχυρές βεβαιότητες για επενδύσεις και ανάπτυξη, που όλοι προσδοκούν, αλλά δεν έρχονται.
Τα κόμματα δεν το τόλμησαν και ο Σύριζα πήρε την ψήφο τους χωρίς καμία δέσμευση, έδιωξε τους διαφωνούντες ,προκήρυξε εκλογές και τις κέρδισε.
Δυστυχώς όλα δείχνουν, ότι η κυβέρνηση θα σέρνεται και θα συμπαρασύρει και την χώρα. Η σημερινή βουλή μπορεί να δίνει με αφαιρέσεις και προσθήκες την δεδηλωμένη στην κυβέρνηση, δεν μπορεί όμως να ανατάξει την οικονομία γρήγορα ,ούτε να αντιμετωπίσει την απογοήτευση και το πιθανό ξέσπασμα οργής της κοινωνίας.
Μέχρι το Καλοκαίρι, η χώρα μπορεί να βρεθεί και πάλι μπροστά στις κάλπες.
Για αυτό είναι αναγκαίο :
· να αναδιαταχθούν οι πολιτικοί και οι κοινωνικοί συσχετισμοί
· να γίνουν αποφασιστικά βήματα, για την σταθεροποίηση και την μέγιστη δυνατή διεύρυνση της πολιτικής συνεργασίας όλων των κομμάτων και των κινήσεων του κέντρου και της σοσιαλδημοκρατίας.
· να αναπτυχθεί η πολιτική, προγραμματική και εκλογική προετοιμασία, σε ισότιμη και αντιπροσωπευτική βάση, μέσα στην κοινωνία και όχι στις κλειστές συναντήσεις, μακριά από τις ανάγκες των πολίτων.
Η επιτυχία του εγχειρήματος, θα πρέπει να οδηγήσει:
· στην δημιουργία νέου κόμματος, στο χώρο του μεταρρυθμιστικού κέντρου και της σύγχρονης σοσιαλδημοκρατίας. Ένα κόμμα ισχυρό και πρωταγωνιστικό, εκφραστή των παραγωγικών στρωμάτων της ιδιωτικής οικονομίας και της εργασίας, των νέων που παλεύουν με τις μεγάλες αβεβαιότητες και των συνταξιούχων που θέλουν την ηρεμία και την ασφάλεια της καθημερινότητας τους.
· στην συγκρότηση του πλειοψηφικού κοινωνικού και πολιτικού ρεύματος, που θα ανατροφοδοτήσει με αυτοπεποίθηση και ελπίδα την ελληνική κοινωνία και θα τραβήξει, χωρίς νέες περιπέτειες, την χώρα έξω από την κρίση.
