Ανοίγει η συζήτηση για τα κόκκινα στεγαστικά δάνεια και ακούγονται διάφορες κακίες. «Να μην άπλωνε τα πόδια πέρα από το πάπλωμα» δηλαδή να μην αγόραζε ο δανειολήπτης σπίτι πάνω από τις δυνάμεις του. «Μας θεωρεί κορόιδα, θα μας βάλει να του τα πληρώσουμε» δηλαδή ο δανειολήπτης αποκρύπτει εισοδήματα και διαβιοί σε βάρος ενός συστήματος πρόνοιας.
Θα αφήσουμε τον κακοπληρωτή για να δούμε ποιες είναι οι προθέσεις της κυβέρνησης και ποιες οι ευθύνες των τραπεζών.
Για την κυβέρνηση, να μην πολυλογούμε. Δεν ξέρουν πώς να χειριστούν το θέμα. Ενδέχεται τα κόκκινα δάνεια να πωληθούν στα κοράκια. Ναι, υπάρχει πιθανότητα να αρχίσουν μαζικοί πλειστηριασμοί σπιτιών και στην Ελλάδα. Θα εμφανιστούν ξένες επενδυτικές εταιρείες, θα αγοράσουν κοψοχρονιά τα δάνεια και θα αρχίσουν επιθετική τακτική εξώσεων. Πιθανά θύματα οι ιδιοκτήτες 300.000 σπιτιών που καθυστερούν τη δόση τους.
Ο υπουργός Οικονομίας κ. Γ.Σταθάκης ακολουθεί τη γνωστή μέθοδο που συνοψίζεται στη φράση «εγώ δεν… μιλάμε ακόμα… θα δούμε, τον άλλο μήνα, δεν έγινε τίποτα, διαπραγμάτευση… σκληρή διαπραγμάτευση». Παλιά, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ βρισκόταν στην βολική αντιπολίτευση, τα στελέχη είχαν προτείνει στη Βουλή να ψηφίσει κάποια απλά πράγματα. Να μην μπορεί η τράπεζα να πουλήσει το δάνειο σε άσχετους τρίτους_ στα κοράκια που ξεσπίτωσαν τους Ισπανούς.
Έλεγε λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ, τότε που ήταν αριστερός, ότι όσοι αποδεδειγμένα αδυνατούν να πληρώσουν, να μην πληρώνουν καθόλου για το στεγαστικό. Έλεγε να ιδρυθεί ένας ενδιάμεσος φορέας που να καθορίζει τις αναγκαίες δαπάνες κάθε σπιτικού και βάσει του υπολογισμού να διαμορφώνεται η μηνιαία δόση του στεγαστικού. Έλεγε ότι μπορούν να μικρύνουν τα επιτόκια. Έλεγε ότι δεν πρέπει κανείς να αγγίξει την πρώτη κατοικία. Έλεγε ότι οι απαιτήσεις των τραπεζών πρέπει να προσαρμοστούν στις συνθήκες της κρίσης. Να θυμηθούμε και μια δηλωσούλα της εποχής εκείνης: «να επιτρέψουμε στον κάθε άνθρωπο να εξυπηρετεί το δάνειό του με βάση τη σημερινή του δυνατότητα».
Στην ασάφεια του υπουργού Οικονομικών μπορούμε να απαντήσουμε με παλαιά επιχειρήματα του δικού του κόμματος. Οι τράπεζες δεν φορολογήθηκαν επαρκώς την περίοδο που ευημερούσαν. Φορολογήθηκαν με 17% αντί για ένα λογικότατο, κατά ΣΥΡΙΖΑ, 45%. Κατόπιν επιδοτήθηκαν με τρελά κεφάλαια. Το ποσό, κατά ΣΥΡΙΖΑ, ξεπερνά τα 100 δισ. ευρώ. Δηλαδή οι ιδιωτικές τράπεζες δεν είναι και τόσο ιδιωτικές εφόσον τρέφονται από το κράτος κι εφόσον έχουν προνομιακή μεταχείριση σε σχέση με άλλες επιχειρήσεις. Αυτά έχουν γραφτεί, έχουν ανακοινωθεί, έχουν αναμασηθεί από τα στελέχη του κόμματος.
Για τις ευθύνες των τραπεζών. Να θυμηθούμε ότι όχι μόνο ενθάρρυναν το προσωπικό να εγκρίνει επισφαλή δάνεια αλλά έδιναν και μπόνους στα στελέχη που έβρισκαν νέους, επιπόλαιους πελάτες. Να θυμηθούμε ότι δεν υπήρξε πλαίσιο για τη διαφήμιση νέων προϊόντων και ότι αντί για εισπρακτικές, στα σπίτια τηλεφωνούσαν πωλητές με προτάσεις «πάρτε τρία χιλιάρικα διακοποδάνειο, πάρτε κάρτες, πάρτε αυτοκίνητα, πάρτε μεγάλα σπίτια». Ο έλεγχος της ικανότητας αποπληρωμής ήταν πρόχειρος, επίτηδες. Οι τράπεζες υπήρξαν εξίσου επιπόλαιες με τους επιπόλαιους δανειολήπτες και είχαν το προνόμιο της γνώσης. Ήξεραν πώς λειτουργεί στο χρηματοπιστωτικό σύστημα και εν γνώσει τους έκαναν παρατυπίες.
Αυτά να τα θυμηθούν και όσοι κάνουν τη διαπραγμάτευση. Να τα θυμηθούν και να τα υποστηρίξουν. Όχι για να είναι συνεπείς στον εαυτό τους και την αριστεροσύνη τους. Να τα θυμηθούν επειδή η μεταβίβαση κόκκινων δανείων σε funds δεν θα φέρει ανάπτυξη. Να τα θυμηθούν επειδή τα κοράκια δεν να φέρουν περισσότερα χρήματα από όσα θα φέρει μια καλή ρύθμιση με τους κακοπληρωτές.
