Τρία επιζήμια λάθη του κ. Τσίπρα στην Αμερική

Από την πολυσυζητηθείσα επίσκεψη του κ. Τσίπρα στις ΗΠΑ προκύπτουν, πέρα από τις εξυμνηθείσες αμφίβολης αξίας γενικότητες, και κάποιες πολύ σημαντικές αρνητικές διαπιστώσεις. Εν πρώτοις η εμφανέστατη πια ατελής γνώση της αγγλικής γλώσσας, όχι τόσο για τους επίσημους συνομιλητές του και το πανελλήνιον, αλλά επειδή φαίνεται να αγνοεί και ο ίδιος την άγνοιά του. Η δυσκολία να κατανοήσουν οι ξένοι συνομιλητές του τα όσα λέει και να κατανοήσει εκείνος τα όσα του λένε βλάπτει και τις δικές του επιδιώξεις αλλά κυρίως τα συμφέροντα της χώρας.

Πολύ χειρότερη υπήρξε η έκρηξη ενθουσιασμού για την εκδήλωση της στήριξης του προέδρου Ομπάμα στην επιδίωξη του Πρωθυπουργού μας να επιτύχει μείωση του ελληνικού δημόσιου χρέους, καθώς τη συνόδευσε με την επικριτική διαπίστωση ότι δεν βρίσκει για το αίτημα αυτό αντίστοιχα ευήκοα ώτα από τις Βρυξέλλες. Θα έπρεπε να τον είχε ενημερώσει ο κ. Τσακαλώτος ότι δεν μας έχει χορηγήσει δάνεια η Αμερική αλλά οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Με τα λεφτά των άλλων γίνομαι κι εγώ εξίσου γενναιόδωρος όπως ο κ. Ομπάμα, τον οποίο άλλωστε ενδιαφέρει η Ελλάδα για γεωπολιτικούς και ενεργειακούς λόγους και όχι για τα χρέη της. Τη δικαιολογημένη οργή των Βρυξελλών για την επιπόλαιη σε βάρος τους μομφή, επειδή δεν συμφωνούν όπως ο πλανητάρχης να μας χαρίσουν τα χρέη μας οι Ευρωπαίοι, ενδέχεται να την εισπράξουμε σε πιο έντονες πιέσεις και ακαμψία κατά την εφαρμογή των δεσμευτικών υποχρεώσεών μας από το Μνημόνιο.

Το καταστροφικότερο ίσως από τα όσα τόσο επιπόλαια εκστόμισε ο κ. Τσίπρας κατά τη συνέντευξή του με τον πρώην πρόεδρο Κλίντον ήταν η παραδοχή του ότι για να ενεργοποιηθεί θετικά η ελληνική δημόσια διοίκηση χρειάζεται συναλλαγή κάτω από το τραπέζι. Αυτό το ελληνικό κουσούρι δημοσιοποιήθηκε και στο παγκόσμιο ακροατήριο του CNN την ώρα που ο Κλίντον προσπαθούσε να κάνει πάσα, ώστε να διευκρινίσει ο έλληνας πρωθυπουργός ποιες επενδυτικές ευκαιρίες προσφέρονται στην Ελλάδα. Οι μεγαλοεπενδυτές, που είχαν κληθεί ως ακροατήριο, έμειναν παγερά αδιάφοροι ή κάποια στιγμή γέλασαν με την αμήχανη σιωπή του έλληνα πρωθυπουργού. Πασίγνωστο είναι ότι τα τελευταία 30 χρόνια η ελληνική Αριστερά ως ΠαΣοΚ την περίοδο κυρίως του ’80 έως το αριστερό δίδυμο ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ στις μέρες μας, όπως και οι κάθε χρώματος συνδικαλιστές, κάνουν ό,τι μπορούν για να αποτρέπουν ή και να διώχνουν από την Ελλάδα τις ξένες παραγωγικές επενδύσεις. Ακόμη και με λαϊκές κινητοποιήσεις, διοικητικά εμπόδια, αθέτηση συμβατικών υποχρεώσεων, ως και με απραξία ή τις αρνητικές αποφάσεις της ανεξάρτητης Δικαιοσύνης που φαίνεται να ανταποκρίνεται δυστυχώς στο εχθρικό λαϊκό αίσθημα. Την «ειλικρίνεια» του ενδιαφέροντος του Πρωθυπουργού για την προσέλκυση ξένων επενδύσεων προδίδει και η διατήρηση στα κατάλληλα υπουργεία των δεδηλωμένων εχθρών τους Δρίτσα, Σκουρλέτη, Σπίρτζη και Τσιρώνη.

Φυσικά στο χέρι του κ. Τσίπρα είναι να μας διαψεύσει και θα χαρούμε πολύ αν αυτό γίνει εμπράκτως και εγκαίρως. Γιατί ο χρόνος εκδήλωσης των τυχόν αγαθών προθέσεών του εξαντλείται.