Η δεύτερη κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου που θα πάρει ψήφο εμπιστοσύνης αύριο τα μεσάνυχτα έχει την δυνατότητα – αν κινηθεί γοργά με σωφροσύνη και σχέδιο – να επανορθώσει για το καταστροφικό επτάμηνο της πρώτης φοράς Αριστεράς και να μείνει στην ιστορία όχι για την αντιμνημονιακή της υστερία αλλά για την έξοδο της Ελλάδας στις διεθνείς αγορές μετά από έξι χρόνια σκληρής λιτότητας.
Η εξέλιξη αυτή είναι ασφαλώς άδικη για τους προηγούμενους πρωθυπουργούς των Μνημονίων Γ. Παπανδρέου και Α. Σαμαρά, (αλλά και τον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ Βαγγ. Βενιζέλο ) που δούλεψαν σκληρά για την εφαρμογή των μνημονιακών υποχρεώσεων της χώρας να βλέπουν σήμερα τον κ. Τσίπρα να είναι έτοιμος να δρέψει τους καρπούς των δικών τους προσπαθειών – εφόσον δείξει την απαιτούμενη σοβαρότητα.
Κι είναι αλήθεια ότι εάν η Ελλάδα είχε σοβαρότερους πολιτικούς και είχε μιμηθεί το παράδειγμα της Ιρλανδίας, της Πορτογαλίας, της Ισπανίας ή και της Κύπρου, όπου τα Μνημόνια ή τα σκληρά προγράμματα λιτότητας αντιμετωπίστηκαν με συνεργασία κυβέρνησης -αντιπολίτευσης, θα μπορούσαμε ήδη να δανειζόμαστε από τις διεθνείς αγορές, με ρυθμισμένο το χρέος μας και να είχαμε θετικούς αναπτυξιακούς ρυθμούς.
Ωστόσο, το πλεονέκτημα που έχει η κυβέρνηση Τσίπρα , σήμερα, είναι ότι το μεγαλύτερο μέρος των μεταρρυθμίσεων και των μέτρων εσωτερικής υποτίμησης που ζητούσαν οι δανειστές από τη χώρα το προχώρησαν ήδη – κουτσά στραβά- οι προηγούμενες κυβερνήσεις .
Τώρα η κυβέρνηση Τσίπρα μετά την υπογραφή του τρίτου μνημονίου καλείται να κάνει κάποια τελευταία αποφασιστικά βήματα σε τρεις κυρίως τομείς: στο ασφαλιστικό, στην φορολογία (αγροτών και ελεύθερων επαγγελματιών) αλλά και την προώθηση των ιδιωτικοποιήσεων .
Εάν οι μεταρρυθμίσεις στους τομείς αυτούς προχωρήσουν με γοργά βήματα -έως το τέλος του χρόνου- τότε θα ανάψει το πράσινο φως από τους δανειστές για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, για την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους αλλά και την είσπραξη από τη χώρα μας των αναπτυξιακών κονδυλίων Γιούνκερ και των ευκολότερων πιστώσεων Ντραγκι που οδηγήσουν γρηγορότερα στην ανάπτυξη και στην έξοδο στις διεθνείς αγορές.
Μπορεί να τα κάνει όλα αυτά η – μέχρι πρότινος σφόδρα αντιμνημονιακή – κυβέρνηση Τσίπρα; Αν πιστέψουμε όσα περιέγραψε χτες στις προγραμματικές δηλώσεις του ο Πρωθυπουργός, ασφαλώς. Ακόμη και ειδικό φορέα προσέλκυσης ξένων επενδύσεων υποσχέθηκε ενώ εξήγγειλε την αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων αναγνωρίζοντας για πρώτη φορά ότι ο μεγάλος ασθενής της χώρας είναι η δημόσια διοίκηση!
Αρκεί το βάρος της κυβέρνησης να πέσει πραγματικά στην εφαρμογή της συμφωνίας κι όχι στο γνωστό παραμύθι της εξεύρεσης ισοδύναμων μέτρων που ποτέ δεν βρίσκονται, και θα οδηγήσουν σε νέες επώδυνες καθυστερήσεις , σε πιθανό κούρεμα καταθέσεων ακόμη και σε GREXIT.
Αρκεί ο κ.Τσίπρας να πείσει τους υπουργούς του ότι η υπογραφή του τρίτου μνημονίου ήταν επιτακτική αναγκαιότητα κι όχι «τακτικός πολιτικός ελιγμός» , ότι ο μόνος τρόπος για να χρηματοδοτηθεί η χώρα είναι να προχωρήσουν επιτέλους και στην Ελλάδα οι επώδυνες μεταρρυθμίσεις που όλοι οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι έχουν κάνει εδώ και χρόνια.
Μετά από 10 μήνες ανέξοδης αντιμνημονιακής ρητορικής, τριών αχρείαστων εκλογικών αναμετρήσεων και την υπογραφή νέας συμφωνία με τους δανειστές η κυβέρνηση Τσίπρα καλείται να βάλει φρένο στην λαϊκίστικη ρητορική και να πατήσει γκάζι για την εφαρμογή των μνημονιακών υποχρεώσεων που ανέλαβε.
Τέρμα τα λόγια, καιρός για έργα.
