Ο πληθυντικός ευγενείας εκτός από ευγένεια και σεβασμό δείχνει και κάτι άλλο: την έλλειψη οικειότητας με τον συνομιλητή μας, την επιβεβλημένη ενίοτε, λόγω της ιδιότητάς του ή και της ιδιότητάς μας, απόσταση ανάμεσα σε εκείνον και σε εμάς.
Οσο και αν οι δημοσιογράφοι που κινούνται για χρόνια στο χώρο του πολιτικού ρεπορτάζ έχουν αποκτήσει μια κάποια οικειότητα με ορισμένους πολιτικούς η οποία τους επιτρέπει στις κατ’ ιδίαν συναντήσεις τους να απευθύνονται ο ένας στον άλλο στον ενικό, αυτό δεν επιτρέπεται να το κάνουν κατά τη διάρκεια του ρεπορτάζ, στον τηλεοπτικό αέρα. Τότε δημιουργούν υπόνοιες, εκθέτουν και εκτίθενται.
Η επιμονή του Γιώργου Αυτιά να απευθύνεται στην καλεσμένη του αναπληρώτρια υπουργό Εργασίας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης Θεανώ Φωτίου χρησιμοποιώντας μόνο το μικρό όνομά της («πες μου Θεανώ», «εσύ τι νομίζεις Θεανώ», «σε ακούω Θεανώ») δεν ήταν μόνο άκομψη (ειδικά όταν η Θεανώ συνέχιζε καθ΄ όλη τη διάρκεια της συζήτησής τους να τον αποκαλεί «κύριε Αυτιά»), ήταν, φοβάμαι και αντίθετη με τις αρχές δεοντολογίας του δημοσιογραφικού επαγγέλματος.
