ΠΑΘΟΓΕΝΕΙΕΣ και συμπτώματα του ελληνικού ποδοσφαίρου. Θέμα ανοιχτή πληγή, για το οποίο άφθονα και μάλλον ατελέσφορα τα όσα γράφονται και προτείνονται. Πολύ δε περισσότερο τα όσα λέγονται, πλείστα όσα εξ αυτών ψιθυρίζονται. Εμπειρος γνώστης εκ των έσω του ελληνικού ποδοσφαιρικού κυκεώνα, ο κ. Γιώργος Λυσσαρίδης επιχειρεί σε ένα πραγματικό δοκίμιο προβληματισμού μια ποικιλόμορφη προσέγγιση στην όλη υπόθεση με τίτλο «Το διαχρονικό πρόβλημα του ελληνικού ποδοσφαίρου. Συμπτώματα και παθογένειες». Διετέλεσε γενικός γραμματέας Αθλητισμού, πρόεδρος επί δεκαετία της Ενωσης Ποδοσφαιρικών Σωματείων Μακεδονίας, οκτώ χρόνια μέλος του ΔΣ της ΕΠΟ και μέλος της Επιτροπής Ολυμπιακών Αγώνων.
nnn
Η ΣΤΗΛΗ δεν διαθέτει επαρκή χώρο για τη φιλοξενία όχι τόσο των διαπιστώσεων όσο των «τι πρέπει γενέσθαι». Υποστηρίζει –με πάθος, θα λέγαμε –ότι η παθογένεια του ελληνικού ποδοσφαίρου οφείλεται στη σχέση κηδεμονίας και εξάρτησης από ιδιοτελή και έκνομα εξωθεσμικά κέντρα. Η καταγραφή τους εννοεί ότι έχει οδηγήσει διαχρονικά στην αποδόμηση της άσκησης της νόμιμης και θεσμικής εξουσίας. Επειτα από ευρεία κλιμάκωση απόψεων και προτάσεων καταλήγει στο ότι λύση δεν θα υπάρξει «αν δεν δημιουργηθεί συμβατική αθλητική ιδεολογία και πολιτική αρχών με την επιχειρηματική επένδυση και τη θεμιτή επιδίωξη κέρδους, όμως με νόμους και κανόνες που θα διασφαλίζουν πως «καθαροί επενδυτές» θα προωθούν καθαρό αθλητικό ανταγωνισμό με καθαρό αθλητικό προϊόν και με καθαρότητα στη διαχείρισή τους». Δύσκολα πράγματα.
nnn
ΚΑΘΕ φορά που στο δημοσιογραφικό γραφείο έρχεται ένα βιβλίο στο οποίο και σχολιάζονται όσα διαχρονικά συνέβησαν και συμβαίνουν σε μια συγκεκριμένη περιοχή της περιφέρειας έχουμε την αίσθηση ότι ο κόπος και το μεράκι οφείλονται σε έναν αγνό και ανιδιοτελή φιλαθλητικό άνθρωπο. Αυτό ακριβώς χαρακτηρίζει και το πρόσφατο έργο του παλαιού ικανού δρομέα μεσαίων αποστάσεων Γιάννη Χρυσανθόπουλου (κάποτε είχε χαρακτηρισθεί «Eλληνας Ζαζί» γιατί το στυλ του προσομοίαζε σε εκείνο του διάσημου γάλλου δρομέα της δεκαετίας του ’70). Τίτλος: «Ο κλασικός αθλητισμός στο Αίγιο, 1950-2000. Η ιστορία της ΕΦΑ Αιγίου». Η πλούσια οπτική τεκμηρίωση που υποστηρίζει τόσο εκφραστικά την αθλητική ζωή στο γνωστότατο Αίγιο επί πέντε δεκαετίες οφείλεται στο προσωπικό αρχείο του συγγραφέα, ο οποίος, πέραν της δικής του αγωνιστικής προσφοράς, είναι «ένας άοκνος εργάτης προπονητής». Ακόμη μία αυθεντική προσφορά στον αθλητικό πολιτισμό και στην ιστορία.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ