Δεν περίμενε κανείς από τον κ.Τσίπρα να μιλάει αγγλικά με την άνεση του επικοινωνιακού «γκουρού» κ.Βαρουφάκη που ξέρει τα θέματα κι έχει ζήσει 25 χρόνια στην Βρετανία και την Αυστραλία. Ούτε φυσικά να έχει την άνεση, την συγκρότηση και την σαφήνεια του καθηγητή του Μπέρκλεϊ και κορυφαίου οικονομολόγου Ανδρέα Παπανδρέου στην περίφημη συνέντευξή του τον Οκτώβριο του 1981 στο ABC.
Το να του κάνει όμως ερώτηση – πάσα ο Μπιλ Κλίντον για την ετοιμότητα της Ελλάδας να δεχθεί επενδύσεις ενώπιον ενός ακροατηρίου με «πορτοφόλια» 100 δισ ευρώ κι ο Έλληνας Πρωθυπουργός να μην είναι προετοιμασμένος να ανταποκριθεί στοιχειωδώς είναι ακατανόητο .Και είναι προσβλητικό τόσο για τους ανθρώπους που πήγαν στην εκδήλωση όσο και για την ίδια την Ελλάδα.
Είναι χαρακτηριστικό ότι η αμηχανία και η αδυναμία του κ. Τσίπρα να απαντήσει στην ερώτηση , προκάλεσε, δυστυχώς, γέλια στο ακροατήριο και ανάγκασε τον Μπίλ Κλίντον να απευθυνθεί εκείνος προς τους επενδυτές. Και να τους παροτρύνει να ρίξουν τα λεφτά τους στην Ελλάδα τώρα που η χώρα είναι φθηνή αναμένοντας μεγάλα κέρδη όταν ή χώρα θα αναπτυχθεί και η αξία των επενδύσεών τους θα εκτοξευτούν…
Δεν νοείται ,ωστόσο, ένας Πρωθυπουργός να μετέχει σε μία διοργάνωση τέτοιου κύρους και εμβέλειας – όπως το Clinton GlobalInitiative – όπου οι ελληνικές θέσεις για την οικονομία και τις επενδυτικές ευκαιρίες στην Ελλάδα θα μεταδοθούν ξανά και ξανά σε ολόκληρο τον κόσμο και να μην μπορεί να περάσει το μήνυμα που θέλει λόγω αδυναμίας να μιλήσει τη γλώσσα και προβληματικής κατανόησης των ερωτήσεων .
Το να μην μιλάει ένας Πρωθυπουργός στα αγγλικά δεν είναι υποτιμητικό για τον ηγέτη ούτε για τη χώρα που εκπροσωπεί- ο κ.Ερντογάν, ο κ. Ολάντ η κυρία Μέρκελ προτιμούν να μιλούν στην γλώσσα τους σε όλες τις διεθνείς συναντήσεις επιλέγοντας ταυτόχρονη μετάφραση για θεωρούν ότι με αυτό τον τρόπο θα περάσουν με μεγαλύτερη σαφήνεια τις θέσεις τους και συγχρόνως θα αντιληφθούν καλύτερα και τους λένε οι άλλοι.
Υποτιμητικό είναι για έναν ηγέτη να αρνείται να μιλήσει με διερμηνεία ενώ γνωρίζει ότι τα αγγλικά του δεν είναι από τα ισχυρά όπλα του.
Κι είναι επιπλέον εξοργιστικό να επιζητά κανείς με κάθε τρόπο ξένες επενδύσεις για να βάλει μπρος την οικονομία και να μεγαλώσει την παραγωγική πίτα και την απασχόληση και να μη είναι προετοιμασμένος με τα πιο πειστικά επιχειρήματα για να στηρίξει τη χώρα του.
Συμπέρασμα πρώτο: το να πείθεις το ελληνικό ακροατήριο ότι το τρίτο μνημόνιο είναι μία καλή εξέλιξη παρά την τριετή λιτότητα επειδή η χώρα θα δανεισθεί ακόμη 85 δισεκατομμύρια ευρώ είναι πολύ πιο εύκολο από το να πείσεις ξένους επενδυτές ότι δεν θα καταστραφούν αν αποφασίσουν να ρίξουν τα χρήματά τους στην ελληνική οικονομία.
Συμπέρασμα δεύτερο: μπορεί να καταλάβει κανείς και έναν ακόμη λόγο που η πολύπλοκη διαπραγμάτευση με τους αρχηγούς κρατών στην Σύνοδο Κορυφής του Ιουλίου για το τρίτο μνημόνιο κράτησε 17 ώρες.
Συμπέρασμα τρίτο: αν ο κ.Τσίπρας θέλει να σπρώξει τη χώρα στην ανάπτυξη πρέπει να δουλέψει πολύ σκληρότερα από το καταστροφικό επτάμηνο της πρώτης φοράς Αριστεράς.
