Οταν διαβάζω για τις προεκτάσεις που σχεδιάζειη Disney στα θεματικά πάρκα της (όπως οι Star Wars Lands που ανακοίνωσε πρόσφατα σε Καλιφόρνια και Φλόριντα), αναρωτιέμαι γιατί κανείς δεν επινοεί επιτέλουςμια Ντίσνεϊλαντ αποκλειστικά για ενηλίκους. Εναν χώρο παιχνιδιού όπου θα μπορείς να πειραματιστείς, να ταλαντευτείς επάνω σε ένα τραμπολίνο, να διαχειριστείς σύνθετες ψυχολογικές δυσκολίες του παρελθόντος και του παρόντος, να εκφραστείς, να αφεθείς σε ένα σύμπαν με τους δικούς του ήρωες και κανόνες. Στο οποίο, βέβαια, κανείς δεν θα επιτρέπεται να σε διακόψει απότομα (απαράβατος κανόνας όταν παίζει ένα παιδί).
Φαίνεται ότι δεν είμαι η μόνη. Υπάρχουν πολλοί μπουχτισμένοι από την πραγματικότητα δυτικοί ενήλικοι που διψούν για αγνό, φαντασιακό παιχνίδι. Οι «New York Times» έγραφαν προ ημερών για την αναδυόμενη μόδα τουLARP (ακρωνύμιο του Live Action Role Playing), ήτοι θεματικά βιωματικά παιχνίδια με ασκήσεις ρόλων. Η γκάμα είναι τεράστια: από LARPs με ψευτοπόλεμο (σώμα με σώμα μονομαχίες με πλαστικά σπαθιά και Nerf πιστόλια) και αμιγώς θεατρικά LARPs (διανέμονται ρόλοι και η επικοινωνία είναι κυρίως λεκτική), μέχρι αυτοσχέδια LARPs, όπου εσύ επινοείς τον χαρακτήρα που θέλεις να υποδυθείς, ή ρομαντικά (όπως το γοτθικής εσάνς «Τhe Dance and the Dawn», όπου έξι λόρδοι και έξι λαίδες προσκαλούνται σε έναν μεταμεσονύκτιο χορό).Για τους ένθερμους φαν, το LARP είναι ένας τρόπος εκτόνωσης, αλλά και «ένας τρόπος κοινωνικής αλληλεπίδρασης ή μια πηγή νοητικής και συναισθηματικής εμπλοκής». Αλλως ειπείν, παιχνίδι.
Στο δε «Time» η Τέσα Μπέρενσονέγραφε εσχάτωςγια την πανδημία «δωματίων απόδρασης» (πάνω από 400 αυτή τη στιγμή) στιςΗΠΑ. Η συντάκτρια του περιοδικού περιγράφει τη δική της εμπειρία στο Escape Room Live DC της Ουάσιγκτον, ενώ παίζει τοκατασκοπευτικό παιχνίδι Double Agent’s Digs. Η ίδια μοιάζει να τα έχει λίγο χαμένα, παρ’ όλο που το concept είναι απλό. Πληρώνοντας 30 δολάρια, βρίσκεσαι (με μερικούς φίλους) σε ένα ειδικά διαμορφωμένο δωμάτιο, από το οποίο έχεις στη διάθεσή σου 60 λεπτά για να δραπετεύσεις, χρησιμοποιώντας γρίφους, κρυμμένα αντικείμενα κ.ο.κ. (απαγορεύεται η χρήση του Internet και οποιασδήποτε οθόνης). Αν όλα πάνε καλά και η ομάδα συνεργαστεί (οι ειδικοί συμβουλεύουννα αποφεύγεις συμπαίκτες που είναι μέλη της οικογένειάς σου), φτάνεις στον μυστικό κωδικό που θα σε οδηγήσει στην ελευθερία. Τα σενάρια ποικίλλουν. Στο Νάσβιλ, για παράδειγμα, καλείσαι να ανακαλύψεις έναν κλεμμένο πίνακα, στο Μανχάταν να δραπετεύσεις από ένα μικροσκοπικό διαμέρισμα…
Σημειωτέον ότι και στην Ευρώπη τα «δωμάτια απόδρασης» είναι ο άρτι ανακαλυφθείς μαύρος χρυσός της τουριστικής βιομηχανίας. Στην Ουγγαρία, για παράδειγμα,ο Βίκτορ Οσβαλντ, πρώην επαγγελματίας κλόουν, είναι σήμερα ο εμπνευστής του Claustrophilia, ενός παιχνιδιού«φρίκης» με steampunk αισθητική (βικτωριανοί χάρτες, αντιασφυξιογόνες μάσκες), που σύμφωνα με τον δημοφιλέστατο ιστότοπο ταξιδιωτικών συμβουλών TripAdvisor φιγουράρει πρώτο στη λίσταμε τα «πράγματα που πρέπει να κάνεις αν βρεθείς στη Βουδαπέστη». Αλλά ας μην πάμε πολύ μακριά. Πέρυσι στην Ερμού μού έδωσαν ένα διαφημιστικό φυλλάδιο από μια εγχώρια αλυσίδα δωματίων απόδρασης.Δικαιολογημένο, σκέφτηκα, σε μια χώρα όπου οι λοιπές έξοδοι διαφυγής είναι μπλοκαρισμένες.
Βέβαια, το ενήλικο παιχνίδι δεν είναι πάντα τόσο αθώο. Την «έξυπνη ψυχαγωγία» προωθούν συχνά τα τμήματα ανθρώπινου δυναμικού μεγάλων εταιρειών ως τον πλέον ενδεδειγμένο τρόπο να ενδυναμώσεις το εταιρικό team building. Τίποτε δεν «δένει» περισσότερο τους εργαζομένους στην ομάδα σου (που στο γραφείο μετά βίας μιλάνε) από ένα παιχνίδι υψηλού βαθμού δυσκολίας στο οποίο συσπειρώνονται απέναντι σε μια κοινή πρόκληση.
Ισως γι’ αυτό τελικάτα τεχνητά παιχνίδια ενηλίκων απέχουν πολύ από το άναρχο παιχνίδι των παιδιών. Αλλο να κάνεις τις κατσαρόλες της μαμάς ντραμς και άλλο να πληρώνεις για να ψάχνεις «εμφυτευμένους» γρίφους που θα σε οδηγήσουν σε μια καλά κρυμμένη κατσαρόλα (επαφιόμενος, κατ’ ουσίαν, στη φαντασία κάποιου άλλου). Ολα δείχνουν πως αν για τα παιδιά «τα παιχνίδια είναι οι πιο σοβαρές πράξεις τους» (σύμφωνα με τον γάλλο φιλόσοφο Μισέλ ντε Μοντέν), για τους ενηλίκους είναι σήμερα οι πιο απέλπιδες.
* Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 13 Σεπτεμβρίου 2015
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
