Μια θλιβερή και ντροπιαστική συζήτηση έγινε στη διάσκεψη των προέδρων της Βουλής την Τετάρτη το βράδυ. Και μάλιστα σε απευθείας μετάδοση για να γευθούν το μεδούλι του ευτελισμού ενός πολιτειακού θεσμού όσοι πολίτες είχαν το ενδιαφέρον να μάθουν αν το νομοσχέδιο κατατέθηκε στις 00.00 ή στις 00.03 την Τετάρτη ή πότε ακριβώς τηλεφώνησε η κυρία Τζήνη και σε ποιά μέλη της διάσκεψης. Και ας κρέμεται η χώρα στον γκρεμό. Υπεράνω όλων το άρθρο 14 του Κανονισμού της Βουλής!
Πιο θλιβερή ήταν η εικόνα της Ζωής Κωνσταντοπούλου, η οποία έστησε την τηλεαπολογία της μέσω του καναλιού της Βουλής, την τηλεεπίθεση της στον Πρωθυπουργό επικαλούμενη το ένδοξο αντιπολιτευτικό παρελθόν του ΣΥΡΙΖΑ, την τηλεανάκριση των μελών της διάσκεψης για το ποιό δευτερόλεπτο ενημερώθηκαν, που βρίσκονταν, ποιά ώρα έφτασαν στην Αθήνα, πότε επικοινώνησαν με τον Νίκο Φίλη και τον Γιάννη Μπαλάφα. Μετέτρεψε μια συζήτηση λεπτών για την επαναλειτουργία της Βουλής σε ένα προσωπικό σόου περισσότερων από δύο ωρών, το οποίο νομιμοποίησαν οι εκπρόσωποι των κομμάτων!
Η εκπρόσωπος ενός θεσμού εκτός ορίων και κανόνων, που επιχειρούσε να καλυφθεί πίσω από κανονισμούς, από λεπτά και δευτερόλεπτα, από τη διαπλοκή, να επιβάλλει την αλήθεια της αφήνοντας υπονοούμενα για τη σχέση του Μεγάρου Μαξίμου με νεόκοπους απολογητές της κυβέρνησης σε έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα, όπως είπε.
Εκνευρισμένη εμφανώς, με παρεμβάσεις σχοινοτενείς, με επανάληψη των ίδιων και των ίδιων λεπτομερειών, με ευαισθησία επιλεκτική να διευκρινίζονται δεκάδες ανούσια στοιχεία, με άγχος εμφανές να αποδείξει ότι είναι μια καλή πρόεδρος που περιφρουρεί την εύρυθμη και δημοκρατική λειτουργία του Κοινοβουλίου. Δεν τόλμησε όμως να ρωτήσει τον κ. Φίλη τι ενοούσε όταν είπε ότι δεν μπορεί να διαδραματίσει τον θεσμικό της ρόλο όταν θέτει η ίδια θέμα έλλειψης εμπιστοσύνης και αδυναμία συνεννόησης με την κυβέρνηση. Τα ανακριτικά της αντανακλαστικά αιφνιδίως ατόνησαν.
Τι ήθελε να αποδείξει η κυρία Κωνσταντοπούλου; Αυτό που έδειξε είναι ότι δεν έχει καμία συναίσθηση του εαυτού της, κανέναν σεβασμό στους εκπροσώπους των κομμάτων, στην κοινωνία που αγωνιά, ούτε καν στον θεσμό που υπηρετεί, πάνω στη σκηνή του οποίου πάτησε για να χορέψει έναν προσωπικό χορό του Ζαλόγγου διαισθανόμενη ίσως ότι οι μέρες της αυθαιρεσίας της είναι μετρημένες.
