Η Κυριακή του Δημοψηφίσματος ενδέχεται να είναι απαρχή της Εποχής της Παρακμής.

Να σύρει την Ελλάδα δεκάδες χρόνια πίσω εξαιτίας σφαλμάτων μιας πολιτικής ηγεσίας η οποία υπέπεσε σε λάθη κατά συρροήν. Σφάλματα τα οποία διέπραξαν ανεξαρτήτως ιδεολογίας, ηλικίας, καταγωγής και μορφώσεως.

Νεότεροι πολιτικοί εγνώρισαν απροσδοκήτως τη δόξα, για να καταστεί περισσότερο οδυνηρό το «Σταύρωσον! Σταύρωσον αυτόν!». Για να επιβεβαιωθεί το λεγόμενον «ευκολότερο είναι να φθάνεις στην κορυφή παρά να παραμένεις σε αυτήν».

Οι τρεις τελευταίοι (νέοι σχετικώς) πολιτικοί δείχνουν να ακολουθούν την παράδοση. Ο «χαρισματικός» κ. Γ. Παπανδρέου κατέκτησε ενδόξως την εξουσία για να την παραδώσει… εγκαίρως όταν ξέσπασε η σοβούσα οικονομική κρίση. Ο κ. Αντ. Σαμαράς έγινε πρωθυπουργός συγκεντρώνοντας την ελπίδα της συντηρητικής παρατάξεως, ελπίδες που κατέληξαν σ’ έναν αριστερό νεαρό.

Η περίπτωση του κ. Αλ. Τσίπρα έχει προκαλέσει πολλές συζητήσεις. Αλλοι τον χαρακτήρισαν πολιτικό της εικοσαετίας και άλλοι τον χλευάζουν ως πρωθυπουργό της αριστερής παρένθεσης.

Ηδη ο κ. Τσίπρας καλείται να δώσει συμπληρωματικά δείγματα γραφής ώστε η κοινή γνώμη να τον κατατάξει στη θέση που του αρμόζει.

Σε μία από τις τελευταίες συνεντεύξεις του εν όψει του Δημοψηφίσματος εδήλωσε με έμφαση ότι δεν είναι πρωθυπουργός παντός καιρού. Δηλαδή; Η ορθή έννοια του χαρακτηρισμού «παντός καιρού» αναφέρεται σε κυβερνήτες αεροπλάνων ή πλοίων οι οποίοι ταξιδεύουν με όλους τους καιρούς.

Η άλλη έννοια του ιδίου όρου, με την προσθήκη του αρνητικού μορίου δεν, αφορά εκείνους που βγαίνουν στο ταξίδι όταν δεν υπάρχουν προβλήματα.

Οπως εξελίσσονται τα πράγματα ο κ. Τσίπρας θα κληθεί να αποδείξει ποιος είναι και τι μπορεί ή δεν μπορεί από την προσεχή Δευτέρα και ανεξαρτήτως αποτελέσματος του Δημοψηφίσματος το οποίο ο ίδιος προκάλεσε.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ