Βρίσκομαι στην εξαιρετικά δυσάρεστη θέση να υπενθυμίσω ότι στο άρθρο μου της 25ης Ιανουαρίου, δηλαδή της ημέρας των τελευταίων και μοιραίων εκλογών, προειδοποιούσα τονίζοντας: «Η σημερινή εκλογική αναμέτρηση μπορεί να αποδειχθεί η κρισιμότερη της μεταπολιτευτικής περιόδου, καθώς πάθη και μίση των άκρων και ο λαϊκισμός μπορεί να οδηγήσουν την ούτως ή άλλως παραπαίουσα χώρα μας σε μια νέα Μικρασιατική Καταστροφή. Γιατί η Βουλή που θα προκύψει θα περιλαμβάνει όλα τα φαιδρά νούμερα που ανέδειξε η προηγούμενη αλλά και τα πιο ακραία στοιχεία σε ανεμπόδιστη πια αποχαλίνωση».
Ζούμε σήμερα τις συνέπειες αυτής της ολέθριας ψήφου (γεμάτης ανέφικτες προσδοκίες που τροφοδότησαν αφελέστατα τις πιο ύπουλες επιδιώξεις). Λυπούμαι που δεν προλαβαίνω να εκδώσω ένα ακόμη βιβλίο με τον τίτλο «Ας προσέχαμε». Το έγκλημα διαπράχθηκε και την τιμωρία τη ζούμε.
Οι προθέσεις φάνηκαν από τη σύνθεση της κυβέρνησης που σχημάτισε ο κ. Τσίπρας, ως πρωθυπουργός-βιτρίνα, με ύπουλους καθοδηγητές δίπλα του, με κορυφαίο τον ανεκδιήγητο Νάρκισσο Βαρουφάκη και τον κολλητό του Νίκο Παππά, που πανηγύριζε αναίσχυντα με Βούτση και Φλαμπουράρη όταν έκλεισαν οι τράπεζες. Η ανάληψη των πιο νευραλγικών υπουργείων από κορυφαία στελέχη της μαρξιστικής Αριστεράς δεν υποδήλωνε την υποταγή τους στον υποτίθεται δημοκράτη και φιλοευρωπαίο Πρωθυπουργό αλλά το ακριβώς αντίθετο. Και αυτό επιβεβαιώθηκε από τα πρώτα νομοθετήματα της νέας κυβέρνησης που παραβίαζε τη με υπογραφή του Βαρουφάκη δέσμευσή της να μην προβαίνει σε μονομερείς ενέργειες. Επίσης η ανάθεση της προεδρίας της Βουλής αναμφίβολα ήταν εν γνώσει των αντιδημοκρατικών συνεπειών που θα είχε η αυταρχική και σκοτεινή προσωπικότητα της κυρίας Κωνσταντοπούλου. Η ανταγωνιζόμενη σε ναρκισσισμό τον Βαρουφάκη ενεργούσε με την απόλυτη συμπαράσταση του Πρωθυπουργού, ο οποίος προκλητικά την άφηνε να αυθαιρετεί, να ειρωνεύεται και να απειλεί και δεν δίστασε να παρίσταται ως κομπάρσος στις εξωθεσμικές επιτροπές που συνιστούσε και στη μονοπώληση της τηλεόρασης της Βουλής για την αυτοπροβολή της και την αριστερή καθοδήγηση του λαού. Βαρύτατα συνυπεύθυνη η πελαγωμένη δημοκρατική αντιπολίτευση.
Εξάλλου η σύμπλευση με τους ακροδεξιούς λαϊκιστές ΑΝΕΛ και Χρυσή Αυγή επιβεβαίωσε τη σύμπραξη των δύο άκρων (όπως μάταια επίσης προειδοποιούσα), παραμερίζοντας μάλιστα το ΚΚΕ, που έβλεπε να του κλέβει ο ΣΥΡΙΖΑ την ακροαριστερή πελατεία του, όπως έκανε ο Ανδρέας Παπανδρέου στην πορεία του προς την εξουσία.
Ηδη βρισκόμαστε ένα βήμα πριν από την έξοδο από το ευρώ αλλά και την ΕΕ, με άδεια τα δημόσια ταμεία, κλειστές τράπεζες, την επιχειρηματική δραστηριότητα να μετρά μέρες ζωής στην πορεία προς την κρατικοποίηση όλων των τομέων της οικονομίας και την ταχεία διολίσθηση προς αυταρχικό καθεστώς τύπου Βενεζουέλας. Και με την ανά τους αιώνες βολική καταγγελία ότι φταίνε οι ξένοι που δεν μας δανείζουν τα λεφτά τους για να τα σπαταλούμε σε διορισμούς και λαμογιές.
Και ο εμβρόντητος έλληνας πολίτης διερωτάται μαζί με τον ποιητή: «Κι όμως δεν ήκουσα κρότον κτιστών ή ήχον. Ανεπαισθήτως μ’ έκλεισαν από τον κόσμον έξω». Τον διχασμό που ήδη δρομολογήθηκε τον έχει αντιληφθεί;
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
