Η συντροφιά των εξωγήινων

Εχω έναν φίλο που είναι πεπεισμένος ότι υπάρχουν εξωγήινοι. Αυτός και ο πρώην υπουργός Αμυνας του Καναδά που αποκάλυψε ότι το γνωρίζουν και οι κυβερνήσεις, αλλά το κρύβουν. «Τελικά δεν είσαι μόνος, είστε δύο οι τρελοί». Με κοίταξε με λύπη για την άγνοιά μου. «Το λέει η πανεπιστημιακή κοινότητα, υπάρχουν αποδείξεις και…». Ονόματα, και το κορμάκι τους θα ψάξω πόντο πόντο; Κάθε φορά γυρίζω την κουβέντα στο αστείο, κάθε φορά με αντιμετωπίζει σαν τον χαζό του χωριού, στο μυαλουδάκι του οποίου είναι αδύνατον να χωρέσει το τεράστιο Σύμπαν. «Δεν υπάρχει περίπτωση να μην υπάρχει ζωή και αλλού», επιμένει, «σύντομα θα έρθουν στο φως ενδείξεις». Ναι, θα τις φέρουν μαζί τους οι πράκτορες Μόλντερ και Σκάλι, οι οποίοι επιστρέφουν, διάβασα, με νέο κύκλο των «X-Files» τον Ιανουάριο του 2016 –τον περιμένω πώς και πώς. «Αυτό είναι επιστημονική φαντασία, εγώ σου μιλάω με επιστημονικούς όρους». Και προσπαθεί να μου εξηγήσει τη θεωρία των πιθανοτήτων και διάφορες άλλες θεωρίες που ξεκινούν από τα μαθηματικά και τη φιλοσοφία και καταλήγουν στον πλανήτη «6868357» («το τηλέφωνο πες, γιατί δεν χτυπά») του μακρινού γαλαξία «Rafaela», σύμφωνα με τις οποίες μπορεί να συμβαίνουν απίστευτα πράγματα: να υπάρχει, αυτή τη στιγμή κάπου στο Σύμπαν, ένας Κοσμάς ίδιος με εμένα, απλώς με πιο μυτερά αφτιά, δέκα δάχτυλα στο κάθε χέρι και υπεράνθρωπη ακοή που του επιτρέπει να ακούει τι λένε οι ψυχές των πεθαμένων –ναι, έβλεπα και «Ghost Whisperer». Πολύ σκιαχτικό. Αλλά και πολύ «X-Files», για να γυρίσουμε στην επιστημονική φαντασία. Προτιμώ εξάλλου να το δω σαν παραμύθι, σαν το α λα «Muppet Show» «Γουρούνια στο Διάστημα» ή το κατά Γουόλτ Ντίσνεϊ «Ο Ντόναλντ και οι εξωγήινοι», γιατί αλλιώς… «Δεν είναι απαραιτήτως τόσο μαύρα τα πράγματα, θυμήσου πόσο πολύ μας είχε κάνει να συμπαθήσουμε τους εξωγήινους ο Εριχ φον Ντένικεν!». Εκείνος που αναρωτιόταν αν ο Θεός ήταν αστροναύτης. «Στα βιβλία του έχουν βασιστεί άπειρες ταινίες». Πάλι στην επιστημονική φαντασία με γυρίζει. Με παραπέμπει όμως και σε πρόσφατη ομιλία της Ελεν Στόφαν, κορυφαίας επιστήμονος της NASA, κατά την οποία ο Γαλαξίας μας αποτελείται από 200 εκατομμύρια πλανήτες που μοιάζουν με τον δικό μας, και όπου είναι σίγουρο ότι οι επιστήμονες θα ανακαλύψουν εξωγήινους. Ισως και σεξογήινους, κατά την άκρως επιστημονική ταινία «Η σεξογήινη» στην οποία πρωταγωνιστούσε η Κιμ Μπέισινγκερ. Πάνω της κάνει τις έρευνές της η Στόφαν; Οπως κι αν έχει, η επιστήμων μάς έδωσε και χρονικό ορίζοντα: μέσα σε δέκα χρόνια θα τους έχουμε βρει τους εξωγήινους. Εκτός αν μας έχουν βρει πρώτα εκείνοι –ξέρετε, «Οι Αρειανοί επιτίθενται» του Τιμ Μπάρτον και άλλα τέτοια.

Είναι βεβαίως, τώρα που το ξανασκέφτομαι, προτιμότερο να μας επισκεφθούν οι Αρειανοί παρά τα ζόμπι (παρακολουθώ και «The Walking Dead» και έχω επηρεαστεί): οι πρώτοι μπορεί και να μας δείξουν έλεος, οι δεύτεροι θα πρέπει πρώτα να χορτάσουν την πείνα τους. «Ζόμπι δεν υπάρχουν, εξωγήινοι υπάρχουν». Εκείνο όμως που κυρίως υπάρχει είναι η ανάγκη του ανθρώπου να αισθανθεί ότι δεν είναι ολομόναχος. Ισως γι’ αυτό όσοι ρώτησα, σε ένα αυτοσχέδιο γκάλοπ με σκοπό να αποδείξω ότι ο φίλος μου παραλογίζεται, συμφώνησαν ότι «μάλλον υπάρχουν εξωγήινοι». Δεν το περίμενα. Περιμένω τώρα να δω τι θα δηλώνει σε δέκα χρόνια η Στόφαν. Και παρακολουθώντας τις εξελίξεις, ελπίζω να μη μου τύχει στο μεταξύ τίποτε δυσάρεστο όπως αυτό που έτυχε στη συμμετέχουσα στο «μπούνγκα μπούνγκα» πάρτι του Μπερλουσκόνι Σάρα Τομάζι, η οποία, όταν ρωτήθηκε για τη συμμετοχή της σε ταινία πορνό, εξομολογήθηκε: «Δεν ήθελα να την κάνω, αλλά με κατέλαβαν οι εξωγήινοι, μου έβαλαν ένα τσιπ και με υποχρέωσαν να παίξω». Βρε, λες να υπάρχουν;

* Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 28 Ιουνίου 2015