Η συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του κυβερνώντος κόμματος το περασμένο σαββατοκύριακο φανέρωσε αν μη τι άλλο ελλείμματα κατανόησης των συνθηκών και πολύ περισσότερο ελλείμματα στρατηγικής του συγκεκριμένου κομματικού σχηματισμού, ιδιαιτέρως σε ότι αφορά την πορεία και τη θέση της χώρας στον κόσμο.
Από τις πολλές τοποθετήσεις κατέστη φανερό ότι σημαντική μερίδα στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει ακόμη συμφιλιωθεί με τον ευρωπαϊκό δρόμο, με την ανάγκη να παραμείνει η χώρα εντός της ευρωζώνης.
Αποδεικνύεται τώρα ότι ούτε σχέδιο υπήρχε, ούτε υποτυπώδης προετοιμασία για τη διακυβέρνηση της χώρας.
Εντυπώσεις μόνο και πλάνες για το πως κυβερνάται μια χώρα και ένας λαός υπήρχαν στο οπλοστάσιο του κόμματος της νέας Αριστεράς. Γι’ αυτό κι αυτός ο χαμός, αυτή η αδυναμία και το αναδεικνυόμενο έλλειμμα αποφασιστικότητας.
Δεν είναι τυχαίο ότι πλήθος κεντροεπιτρόπων φλερτάρει ακόμη και τώρα με την ιδέα τόσο της χρεοκοπίας όσο και με εκείνη της επιστροφής στη δραχμή.
Μιλούν αρκετοί για την επιστροφή στη δραχμή σαν να πρόκειται για την απλούστερη των υποθέσεων, αγνοώντας τις συνέπειες,οικονομικές, κοινωνικές και εθνικές.
Ορισμένοι επιστημονικοφανείς δηλώνουν μάλιστα με βεβαιότητα ότι δεν θα χρειασθούν παρά μόνο λίγοι μήνες για την προσαρμογή και την επιστροφή στην ανάπτυξη!
Το δυστύχημα είναι ότι πιστεύουν αυτές τις ανοησίες και δεν αντιλαμβάνονται ότι η ανθρωπιστική καταστροφή, την οποία οι ίδιοι σήμερα επικαλούνται, θα ωχριά μπροστά σε αυτήν που θα επιφέρει, στις παρούσες διεθνείς πολιτικές και οικονομικές συνθήκες, τυχόν χρεοκοπία και επιστροφή στο εθνικό νόμισμα.
Και καλά αυτοί δεν ξέρουν τι λένε,το κακό είναι ότι ο αντίλογος που ορθώθηκε απέναντι σε αυτές τις αντιλήψεις ήταν ασθενής και εν πολλοίς απολογητικός.
Ο ίδιος ο πρόεδρος του κόμματος απέφυγε να συγκρουσθεί ευθέως με όσους προτιμούν τη σκοτεινιά της δραχμής από την προσπάθεια παραμονής στην Ευρώπη.
Ανεξαρτήτως για ποιους λόγους, έπαιξε μαζί τους, δεν θέλησε να ξεκαθαρίσει ότι δεν αλλάζουν οι στρατηγικές επιλογές μιας χώρας έτσι απλά, επειδή κάποιοι νομίζουν ότι ήρθε ο καιρός να ικανοποιήσουν τα δόγματα και τις επιθυμίες της νιότης τους.
Αντί ενός γενναίου ξεκαθαρίσματος, προτίμησε να τα βάλει με τους «κακούς», με τους «υπονομευτές», με τα «αμαρτωλά» ΜΜΕ, στα πλατό των οποίων πιάνουν στασίδι αξημέρωτα τα στελέχη του κόμματός του για να προπαγανδίσουν, μέσω των υποτιθέμενων «εχθρών», τις θεωρίες συνωμοσίας και ανοησίας που τους χαρακτηρίζουν.
Κακά τα ψέματα, η σύγχυση περισσεύει στο κόμμα που μας κυβερνά. Γι’ αυτό και η διαρκής ταλάντευση. Σε κάθε περίπτωση μάλιστα δεν φταίνε οι «εχθροί» και τα «αμαρτωλά ΜΜΕ» για τη διατήρησή της.
Με τη διαφορά ότι απομένουν λίγες μόνο μέρες στην κυβέρνηση να ξεδιαλύνει τη σύγχυση και να αποφασίσει αν θα ακολουθήσει την οδό της προσπάθειας ή την οδό της απωλείας.
Ολα τ’ άλλα είναι για εσωτερική κατανάλωση και μόνο…
ΤΟ ΒΗΜΑ
