Μια «τρύπα στο νερό»

Στελέχη της δημόσιας διοίκησης, που γνωρίζω από παλιά, όπως γενικοί διευθυντές υπουργείων και ανώτεροι δημόσιοι υπάλληλοι, αλλά και απλοί πολίτες, μου τηλεφωνούν καθημερινώς ευρισκόμενοι σε κατάσταση απόλυτης απόγνωσης και μου ζητούν να κάνω κάτι, γιατί σε όλους τους τομείς του ευρύτερου δημόσιου τομέα, δηλαδή στα νοσοκομεία, στα σχολεία, στις εφορίες, στις υπηρεσίες γεωργικών επιδοτήσεων, έχει χαθεί ο έλεγχος. Και όταν τους ρωτώ τι ακριβώς έχει συμβεί, μου απαντούν: Αυτοί οι καινούργιοι ασχολούνται όλη την ώρα με το ευρύτερο θέμα της συμφωνίας, με το πού θα πάει η κατάσταση και έχουν παρατήσει όλα τα άλλα στην τύχη τους. Πολύ περισσότερο τη στιγμή που δεν υπάρχουν λεφτά. Και τι νομίζετε ότι μου ζητούν; Να μεταφέρω στους κυβερνώντες το μήνυμα να κλείσουν τέλος πάντων αυτή τη ρημάδα τη συμφωνία, γιατί δεν θα μείνει τίποτε όρθιο.

nnn

Τι όμως να τους μεταφέρω; Δεν γνωρίζουν τι ακριβώς συμβαίνει σε όλους τους τομείς και οι ίδιοι; Το γνωρίζουν αλλά έχουν αλλού στραμμένη την προσοχή τους· στην πορεία των διαπραγματεύσεων και στη νωπή (ακόμη) λαϊκή εντολή. Δεν ξέρουν φέρ’ ειπείν ότι η κατάσταση στα νοσοκομεία είναι πλέον απελπιστική, ότι δεν υπάρχει προσωπικό, ότι οι ασθενείς συνωστίζονται σε ράντζα και ότι υποχρεώνονται να πληρώνουν οι ίδιοι ακόμη και τις γάζες; Ή δεν ξέρουν τι επικρατεί στα σχολεία; Αν λειτουργούν σήμερα τα σχολεία της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, λειτουργούν μόνο και μόνο από το φιλότιμο και τον πατριωτισμό των δασκάλων, όπως μου έλεγε χαρακτηριστικά βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και μέλος της Κεντρικής Επιτροπής. Γιατί πώς να το κάνουμε; Θεωρείται δηλαδή εκσυγχρονιστικό ή έστω μεταρρυθμιστικό να αρχίσουν τώρα οι υποψήφιοι διευθυντές σχολείων την προεκλογική εκστρατεία για να εκλεγούν διευθυντές; Να εγκαταλείψουν δηλαδή τη διδασκαλία και να τρέχουν σε τρία σχολεία επιχειρώντας να πείσουν το εκλογικό σώμα (που είναι το διδακτικό προσωπικό) να τους ψηφίσει; Αμ το άλλο, που οσονούπω θα αρχίσουν την προεκλογική εκστρατεία και οι υποψήφιοι διευθυντές εκπαίδευσης για να πείσουν τους διευθυντές σχολείων, τους υποδιευθυντές και τους νηπιαγωγούς της περιφέρειάς τους να τους ψηφίσουν; Είναι σοβαρά αυτά τα πράγματα; διερωτώνται όλοι.

nnn

Μαθαίνω ότι την έμπνευση για τις αλλαγές αυτές στην επιλογή διευθυντών είχε ο υφυπουργός Τάσος Κουράκης, ο οποίος καταγγέλθηκε από τους ίδιους τους συντρόφους του στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ ότι «κάνει μια τρύπα στο νερό και θα φέρει αναστάτωση στο εκπαιδευτικό σύστημα», αλλά αυτός δεν άκουσε κανέναν. Αφήστε που ακόμη και στον ΣΥΡΙΖΑ προσπαθούν να μάθουν ποιοι είναι αυτοί που τον συμβουλεύουν σε τέτοιες ενέργειες, πρωτοφανείς για τα ευρωπαϊκά δεδομένα. Και δεν έμαθαν ποτέ. Απλώς υποψιάζονται τους τρεις συνεργάτες του που είναι αποσπασμένοι στο γραφείο του –τους μόνους, μου λένε, που ακούει.

nnn

Ο Γιάνης Βαρουφάκης νομίζετε ότι ακούει κανέναν; Τι εντύπωση πιστεύετε ότι επικρατεί για τον υπουργό Οικονομικών στην κυβέρνηση; Δεν υπάρχει ημέρα χωρίς δήλωση, χωρίς συνέντευξη, χωρίς ομιλία, χωρίς νόημα και χωρίς συμπέρασμα. Σπέρνει τη σύγχυση διαρκώς, αυτοαναιρείται καθημερινώς και είναι απορίας άξιον, μετά τα τόσα αδειάσματα στο εξωτερικό και στο εσωτερικό, που μένει ακόμη στη θέση του και δεν παραιτείται.

Εντύπωση προκάλεσε στο τηλεοπτικό κοινό η «αναπάντεχη» συνάντηση που είχε στον δρόμο πριν από λίγες ημέρες ο υπουργός Οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης με τον παρουσιαστή της εκπομπής «Καλημέρα με τον Γιώργο Αυτιά», η οποία προβάλλεται κάθε Σαββατοκύριακo στον Σκάι. Το βίντεο δείχνει τον υπουργό να σταματάει τη μοτοσικλέτα του, να βγάζει το κράνος του και να απαντάει στις ερωτήσεις του δημοσιογράφου, ο οποίος «όλως τυχαίως» βρέθηκε στον δρόμο του με την κάμερα.

nnn

Τα πράγματα όμως δεν είναι ακριβώς όπως παρουσιάστηκαν. Πληροφοριοδότης της στήλης που κατοικεί στην περιοχή των Αμπελοκήπων, όπου έλαβε χώρα το περιστατικό, περιγράφει τι ακριβώς συνέβη: «Ηταν απόγευμα Παρασκευής και ο δημοσιογράφος ήταν στο σημείο περίπου είκοσι λεπτά προτού εμφανιστεί ο υπουργός. Εγινε μάλιστα αντιληπτός από τους κατοίκους των γύρω πολυκατοικιών. Ορισμένοι φώναζαν «Ο Αυτιάς, o Αυτιάς» δείχνοντας στο σημείο, ενώ άλλοι φωτογράφιζαν με τα κινητά τους» θυμάται ο αυτόπτης μάρτυρας. «Αργότερα» συνεχίζει ο ίδιος «εμφανίστηκε ο κ. Βαρουφάκης με τη μηχανή του και σταμάτησε δίπλα στον δημοσιογράφο. Ωστόσο εκείνος τού φώναξε «υπουργέ, κάνε σε παρακαλώ έναν γύρο γιατί δεν είναι έτοιμη η κάμερα», και έτσι ο μοτοσικλετιστής έβαλε ξανά μπροστά και συνέχισε. Τη δεύτερη φορά που εμφανίστηκε ο υπουργός η κάμερα είχε ανοίξει και ο δημοσιογράφος μιλούσε ήδη στο μικρόφωνο που κρατούσε». Το ερώτημα είναι πού βρήκε τον χρόνο ο υπουργός Οικονομικών ώστε να κάνει… γύρους. Αυτό είναι ένα άλλο δράμα. Αλλά είπαμε, η τέχνη απαιτεί θυσίες.