Παρά τα ψήγματα αισιοδοξίας που εκπέμπονταν τις τελευταίες μέρες,η εξέλιξη της διαπραγμάτευσης μεταξύ κυβέρνησης και θεσμών δεν προϊδεάζει και πάλι για ένα θετικό αποτέλεσμα σύντομα. Όλες οι πληροφορίες και οι ενδείξεις από τις Βρυξέλλες, όπου έχει μεταφερθεί το κέντρο της διαπραγμάτευσης, συγκλίνουν στο ότι υπάρχει ακόμα αρκετή απόσταση να διανυθεί, προκειμένου να ανοίξει ο δρόμος για συμφωνία.
Μπορεί οι αρχικές ιδεοληψίες για μια πολιτική συμφωνία, να υποχώρησαν μετά τα αλλεπάλληλα αδιέξοδα που παρατηρήθηκαν, ωστόσο φαίνεται ότι ακόμα, σε μέρος τουλάχιστον της κυβέρνησης, δεν έχει κατανοηθεί τι σημαίνει διαπραγμάτευση στο ευρωπαϊκό περιβάλλον. Η έλλειψη ενός συγκεκριμένου και συνεκτικού σχεδίου που θα υποστηριζόταν, όχι απλώς από γενικόλογες υποσχέσεις και αναφορές, επηρέασε και επηρεάζει ακόμα όπως φαίνεται τις συζητήσεις των δυο πλευρών. Οι θεωρητικές ασκήσεις και οι επικοινωνιακές πιρουέτες του υπουργού Οικονομικών αφενός αποδυνάμωσαν την όποια ελληνική επιχειρηματολογία και αφετέρου υπονόμευσαν το κλίμα εμπιστοσύνης ανάμεσα στις δύο πλευρές.
Μετά από 4 μήνες επαφών και ατέρμονων συζητήσεων, έχουμε φτάσει σήμερα σε ένα σημείο καμπής, με την οικονομία στην εντατική, μετά δημόσια ταμεία άδεια και αποτέλεσμα να μην βλέπουμε. Κι αυτό παρά το γεγονός ότι και οι δύο πλευρές διακηρύσσουν σε όλους τους τόνους ότι ο χρόνος τελειώνει, ότι θέλουν να κλείσει επιτέλους αυτός ο κύκλος της διαπραγμάτευσης.
Αυτή η παράταση της αβεβαιότητας όμως είναι καταστροφική για την οικονομία. Κάθε μέρα που περνά τα προβλήματα μας διογκώνονται, η έλλειψη χρημάτων αρχίσει να γίνει όλο και πιο αισθητή, ακόμα και για βασικές ανάγκες και υπηρεσίες.Νοσοκομεία, εκπαίδευση, κοινωνικές υπηρεσίες έχουν μείνει με μηδαμινή χρηματοδότηση που δεν καλύπτει ούτε τις στοιχειώδεις καθημερινές τους ανάγκες πια.
Είναι κάτι παραπάνω από αναγκαίο λοιπόν η διαπραγματευτική τακτική της κυβέρνησης να αναπροσαρμοστεί και να προσαρμοστεί στο συγκεκριμένο πλαίσιο που ορίζουν οι ευρωπαϊκοί κανόνες. Να εξαντλήσουμε τις κόκκινες γραμμές μας, αλλά με σχέδιο και γνώση των συνθηκών και των δεσμεύσεων που επιβάλλει η ισότιμη συμμετοχή μας στην ευρωζώνη. Γιατί περιθώρια για ένα ακόμα αδιέξοδο δεν υπάρχει…
ΤΟ ΒΗΜΑ
