O νύν Πρόεδρος του EUROGROUP κ. Ντάϊσελμπλουμ εκόσμησε πρόσφατα με απαράδεκτες εκφράσεις τον Έλληνα Υπουργό Οικονομικών κ. Βαρουφάκη. Τόσο το πόστο του όσο και η ιδιότητα του Έλληνα εκπροσώπου δεν επιτρέπουν τέτοια σχόλια με βάση την ισχύουσα εθιμοτυπία. Το κατά πόσον η επίθεση ήταν προσωπική δεν το γνωρίζω. Είναι όμως ενδεικτική της περιφρόνησης που δείχνουν πολλοί Βόρειοι Ευρωπαίοι για την Ελλάδα και τους εκπροσώπους της.
– Ποιοί όμως είναι αυτοί οι τιμητές της Ελλάδος και κατά πόσο δικαιούνται αυτοί να μας κινούν το δάχτυλο; Ωραία. Εμείς μπορεί να συμπεριφερόμαστε σήμερα ως Βαλκάνιοι επαρχιώτες και να προκαλούμε δυσμενώς τη μοίρα μας κατά τα τελευταία 40 χρόνια. Εκείνοι; Άς τους χαρίσουμε λοιπόν έναν καθρέφτη, μια σύντομη ιστορική αναδρομή, για να δούμε:
– Η επέλαση των Βορείων.
Μέχρι και την κατάρρευση του Δυτικού Ρωμαϊκού κράτους (476 μ.Χ.) η Ρώμη, εκτός της Βρετανίας, δεν εκμεταλλεύτηκε το Βορρά. Το Ανατολικό Ρωμαϊκό κράτος (Βυζάντιο) όχι μόνο δεν επιτέθηκε ποτέ στο Βορρά αλλά επί 12 αιώνες υπήρξε ο φύλακας των συνόρων της Ευρώπης απέναντι στους Πέρσες, τους Άραβες και τους Μογγόλους. Έτσι, η τελική πτώση της Κωνσταντινούπολης έφερε σύντομα τους Τούρκους προ της Βιέννης.
Η Αναγέννηση (14ος – 16ος αιών) ξεκίνησε στο Νότο (Φλωρεντία) και δίδαξε για άλλη μια φορά το Βορρά, ο δε Διαφωτισμός (17ος – 18ος αιών) που ανέδειξε το Βορρά και τη Δύση ήταν προϊόν της Αναγέννησης και της προόδου της Επιστήμης.
Αντίθετα, ο Βορράς λεηλατούσε το Νότο επί 15 αιώνες, από το 120 π.Χ. μέχρι και τις Σταυροφορίες (1400 μ.Χ.). Η κατάρρευση της ισχύος του Νότου οφείλεται κατά μέγα μέρος στις επιθέσεις, τις λεηλασίες και τις σφαγές των βαρβάρων Βορείων. Η επιθετικότητα, η αλαζονεία της δύναμης και η λεηλασία κάθε μορφής ήσαν κοινά χαρακτηριστικό του πολιτισμικού DNA των Τευτονικών φυλών (Γότθων, Φράγκων, Αγγλοσαξόνων, Βίκινγκς, Έρουλων, Βάνδαλων κ.ά) που διατηρούνται και στις κοινωνίες των σημερινών τους διαδόχων. Από το 16ο αιώνα και μετά οι απόγονοί τους συνέχισαν να λεηλατούν συνεχώς και συστηματικά μέσω της αποικιοκρατίας. Επινόησαν μάλιστα και αμφισβητούμενες θεωρίες περί κοινής «Ινδοευρωπαϊκής ή Ινδογερμανικής φυλής» και της δήθεν ανωτερότητάς της για να δικαιολογήσουν την ακατανόμαστη συμπεριφορά τους στις αποικίες και προς άλλους λαούς γενικότερα.
Από τον 17ο αιώνα ο Βορράς κυριαρχεί με την πρόοδο της Επιστήμης και της Τεχνολογίας, την εκμετάλλευση των Νέων Χωρών και τον Προτεσταντικό κώδικα ηθικής. Η Βιομηχανική Επανάσταση και ο πλούτος των λεηλατούμενων αποικιών έφεραν την απόλυτη υπεροχή του Βορρά. Από τότε οι Βόρειοι έκαναν αξιόλογες προόδους χάρη στη συστηματικότητα, στην ομαδικότητα και στην προσήλωσή τους στο αντικείμενο ενασχόλησης και ανέπτυξαν ανθρωποκεντρικά μοντέλα πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής οργάνωσης. Αυτά τους προσέδωσαν μια διαφορετικού είδους αλαζονεία, εκείνη του «πολιτισμένου», η οποία όμως δεν κατορθώνει να συγκαλύψει τη λανθάνουσα βαρβαρότητα της κοινωνίας τους που επανεμφανίζεται οσάκις οι συνθήκες το απαιτούν ή παίρνει τη μορφή της οικονομικής επιθετικότητας. Διαχρονικά έχουν μάθει μόνο να παίρνουν.
Έτσι, στις μέρες μας και μέσω του ΕΥΡΩ, τα κεφάλαια μεταναστεύουν προς Βορράν για φύλαξη. Έτσι ο Βορράς σωρεύει τα κεφάλαια του Νότου με μηδενικά επιτόκια και κερδίζει, ο δε Νότος στραγγίζει και αποδέχεται την υποταγή στη δύναμη του Βορρά. Το καλύτερο ανθρώπινο δυναμικό του Νότου, κυρίως οι νέοι, μετακινείται επίσης προς βορράν για εξεύρεση εργασίας. Αφού δηλαδή συνέργησαν στη λεηλασία του Νότου, τώρα οικειοποιούνται και το άνθος της νεολαίας του αφήνοντας πίσω γηρασμένους και χρεωκοπημένους πληθυσμούς. Έτσι αντιλαμβάνονται αυτοί την Ενωμένη Ευρώπη; Αλλά και εμείς τι κάνουμε για να ξεφύγουμε από την υπανάπτυξη; Μήπως η σκληρότητα του Βορρά μας χρειάζεται προκειμένου να ξεκουνηθούμε;
– Τί έχει προσφέρει διαχρονικά ο Νότος στο Βορρά;
Ο,τι πολιτισμικά στοιχεία διαθέτει ο Βορράς στηρίζονται στις βάσεις που πήρε από το Νότο. Το ποίημα «Καταραμένοι Έλληνες» του Nietzsche εκφράζει ακριβώς ένα αίσθημα θαυμασμού αλλά και μειονεξίας και φθόνου των Βορρείων έναντι του Νότου. Θάπρεπε λοιπόν, ως πλέον «ώριμοι» και «πολιτισμένοι» όπως ισχυρίζονται, να είναι πιό προσεκτικοί όταν με κάθε τρόπο μας αφορίζουν και μας πιέζουν ασφυκτικά. Διότι οφείλουν συνολικά στο Νότο:
· Το Αλφάβητο
· Τη Θρησκεία
· Γράμματα και τέχνες
· Λογική – Φιλοσοφία – Ιδέες
· Επιστήμες
· Ιατρική
· Κρατική και Νομική Οργάνωση
· Το τεράστιο ανθρώπινο και οικονομικό κόστος από τις λεηλασίες τους.
· Τη φύλαξη των συνόρων της Ευρώπης λόγω θέσης, με μεγάλο αμυντικό κόστος.
· Το κόστος εκπαίδευσης των παιδιών του Νότου, σπουδασμένα με δικά του χρήματα, που τα προσεταιρίζονται ανέξοδα οι Βόρειες χώρες,
Έναντι αυτών ο Βορράς, ενώ επί πολλούς αιώνες (άλλοτε ειρηνικά και άλλοτε με τη βία) έπαιρνε δωρεάν ό,τι ήθελε από το Νότο, το παίζει τώρα «Μονά – ζυγά δικά μου». Δεν νοιώθει καμμία υποχρέωση για όσα οφείλει – αυτά έχουν και «νομικά» παραγραφεί! Σε αντίθεση, ο Νότος πληρώνει σήμερα αδρά για τα προϊόντα του Βορρά. Η υποκρισία και η απληστεία τους (βασιζόμενες «ιδεολογικά» στην, κομμένη και ραμμένη στα μέτρα των Βορείων, αυστηρή Προτεσταντική Ηθική που δημιουργεί μεν οικονομική ισχύ αλλά στερείται ευσπλαχνίας και πνευματικότητας) μάλλον περισσεύουν.
Λοιδωρούν το Νότο για να πείσουν ευκολώτερα τους εαυτούς τους ότι: «Να, τώρα είμαστε εμείς πιό μπροστά!» Η προπαγάνδα καλλιεργεί στους πολίτες τους την εντύπωση ότι μας χάρισαν χρήματα! Ούτε ένα Ευρώ δεν μας έχουν χαρίσει, όλα είναι δανεικά και με τόκο, και κάνουν και κέρδη από τη μιζέρια μας. Δεν αφήνουν όμως, εκτός εξαιρέσεων, τα έντυπά τους να δημοσιεύσουν άρθρα προς ενημέρωση του λαού τους όταν δεν συμπίπτουν με την επίσημη κρατική τους στάση. Αποδεδειγμένη οφειλή και παράδειγμα υποκρισίας είναι το Κατοχικό Δάνειο, όταν μας απειλούν με κυρώσεις για μη εξυπηρέτηση δανείου μας ενώ οι ίδιοι επί 70 χρόνια βρίσκουν χίλιες δικαιολογίες για να μη πληρώσουν όσα χρωστούν. Όλα αυτά δείχνουν ότι, παρά τις προόδους τους, δεν μπόρεσαν επί 2.000 χρόνια να μετριάσουν τη λανθάνουσα αρπακτικότητα, τη σκληρότητα και τη μικροψυχία που τους διακρίνουν και που επισκιάζουν τις όποιες αξιόλογες αρετές τους…
– Τί θάπρεπε λοιπόν οι Βόρειοι να ανταποδώσουν στην Ελλάδα;
Ασφαλώς η κάθε χώρα περιφρουρεί πρωτίστως το συμφέρον της. Αλλά ποιό είναι αυτό το συμφέρον και σε ποιό βαθμό συμβαδίζει με την Ευρωπαϊκή Ιδέα; Άν ήθελαν πραγματικά να την προωθήσουν θα έπρεπε εν προκειμένω :
· Να μας ζητήσουν ιστορική συγγνώμη όπως ο Πάπας Ιωάννης – Παύλος Β’ (1992) και ο Πάπας Φραγκίσκος (2015) για όσα διαχρονικά μας έχουν κάνει και για τη φύλαξη των νοτιοανατολικών συνόρων της Ευρώπης επί 12 αιώνες.
· Να σταματήσουν άμεσα την απαξιωτική προπαγάνδα εναντίον της χώρας μας, που γίνεται κυρίως για να συγκαλύψει τον αμαρτωλό ρόλο των τραπεζών τους και τη χρέωση των φορολογουμένων τους για τη διάσωσή τους. Να πούν στους λαούς τους όλη την αλήθεια για τη σημερινή κρίση.
· Να μετατρέψουν τα δάνειά μας σε άτοκα για 100 χρόνια.
· Να κάνουν παραγωγικές βιομηχανικές επενδύσεις στην Ελλάδα, όχι μόνο χρηματιστηριακές και τουριστικές.
· Να δώσουν Know how.
· Να χορηγήσουν επί τέλους με τόκο τις πολεμικές αποζημιώσεις του Β’ Π. Πολέμου και να εξοφλήσουν άμεσα το Κατοχικό Δάνειο.
· Να μοιραστούν την πελώρια αμυντική μας δαπάνη λόγω θέσεως, όχι μόνο να μας πωλούν όπλα με τις γνωστές μεθοδεύσεις.
· Να καταβάλουν στα χειμαζόμενα ελληνικά Ταμεία Συντάξεων μέρος της δαπάνης των πανεπιστημιακών σπουδών των χιλιάδων πτυχιούχων μας που τώρα εργάζονται γι’ αυτούς.
· Να επωμιστούν τα βάρη που τους αναλογούν για το μεταναστευτικό κύμα εξ Ανατολών.
Ασφαλώς όλα αυτά δεν θα ήσαν ικανά να μας σώσουν άν εμείς δεν αποφασίσουμε να κάνουμε πράξη τα δέοντα και δεν αποβάλουμε τη νοοτροπία ότι οι άλλοι πρέπει συνεχώς να μας πληρώνουν. Ούτε θα έχουμε επενδύσεις με τόση γραφειοκρατεία, διαφθορά και χωρίς σταθερό φορολογικό και εργασιακό πλαίσιο. Μόνον όταν θα ζούμε σύμμετρα προς τις οικονομικές μας δυνατότητες δεν θα τους έχουμε ανάγκη. Άς φροντίσουμε λοιπόν να τις αναπτύξουμε. Αλλά και οι απόγονοι των Τευτόνων ας περιορίσουν την αρπακτικότητά τους και ας δούν τα πράγματα με ευρύτερο πνεύμα και προοπτική, άν το μπορούν…
Δυστυχώς όμως ακόμα και η συνεννόησή μας με το Βορρά είναι προβληματική. Ο Βορράς είναι ψυχρά ορθολογικός ενώ ο Νότος συναισθηματικός και με άλλες αξίες. Μόνο με τη λογική μπορεί ο ένας να γνωρίσει τον άλλον, αλλά αυτό δεν είναι βιωματικό άρα η αλληλοκατανόηση θα είναι ελλιπής. Όμως, αυτή η διαφοροποίηση και μόνο θα μπορούσε να σώσει την ταυτότητα της Ευρώπης και να τη διατηρήσει. Επειδή δε ιστορικά τα πράγματα συνεχώς αλλάζουν, ο Βορράς κάποια στιγμή θα χρειαστεί και πάλι το Νότο. Πρέπει λοιπόν, για το συμφέρον και των δύο πλευρών, να υπάρξει αμέριστη οικογενειακή συμπαράσταση του ενός προς τον άλλον αν θέλουμε η Ευρωπαϊκή ιδέα να επιβιώσει. Άν υπάρξει θέληση η φόρμουλα θα βρεθεί, όχι στα κατάστιχα των Τραπεζών αλλά με τη βαθειά γνώση της Ιστορίας και τις κατάλληλες πολιτικές αποφάσεις. Αλλιώς η κοινωνία της Ευρώπης θα γίνει Αμερικάνικη Σούπα, χωρίς ιστορική παράδοση, χωρίς ταυτότητα και με μοναδικές κοινές αξίες το lifestyle και το χρήμα. Τι έχει άλλωστε πιά να ζηλέψει η Ευρώπη από τις κατά τεκμήριο παρακμάζουσες ΗΠΑ εκτός από την Τεχνολογία; Και αυτή όμως είναι αντιμετωπίσιμη!
Καιρός λοιπόν θα ήταν ν’ ανταποδώσει ο Βορράς στο Νότο τα οφειλόμενα με σεβασμό και ευγνωμοσύνη. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι δεν θα το κάνουν. Άς ρίξουν όμως μια προσεκτική ματιά στον καθρέφτη που τους προσφέρουμε κι ας αποφασίσουν οι ίδιοι άν είναι όντως όμορφοι και πολιτισμένοι, όπως θέλουν να πιστεύουν, ή μήπως τελικά «ο Βασιλιάς είναι γυμνός»;
