Το επταήμερο του Διόδωρου

Θαλασσοταραχή μεγάλη

«ΤΟ «ΘΕΜΑ» ΔΕΝ ΕΚΛΕΙΣΕ» διάβασα στην οθόνη του σταθμού μετρό του Συντάγματος, εκεί όπου συνήθως προβάλλονται ειδυλλιακά ελληνικά. «Μπα, κυκλοφόρησε φήμη πως κλείνει το «Πρώτο Θέμα» και τη διαψεύδουν;» αναρωτήθηκα.

Αλλά αμέσως μετά άρχισαν να προβάλλονται στην οθόνη ασπρόμαυρες εικόνες από την Κατοχή: οι Γερμανοί να μπαίνουν στην Αθήνα, εκτελεστικά αποσπάσματα, τόσα χωριά κάηκαν, τόσοι πέθαναν από πείνα, τόσα πλοία βυθίστηκαν, τόσα γεφύρια γκρεμίστηκαν, συνθήματα «ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ», «ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ» –«ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΤΙΣ ΟΦΕΙΛΕΣ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ, ΧΤΙΖΟΥΜΕ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΧΩΡΙΣ ΦΑΣΙΣΜΟ» διάβαζα στην οθόνη.

Την ώρα που έφθανε το μετρό, τέλειωνε και η γκρίζα διαφήμιση. Βγήκε μια έγχρωμη: η Αρχιεπισκοπή Αθηνών ανακοίνωνε πως εκτίθενται σε προσκύνημα τα λείψανα της Αγίας Βαρβάρας και καλούσε τους πιστούς να προσέλθουν αθρόοι.

Αισθάνθηκα ντροπή για λογαριασμό αυτών που διοικούν το μετρό –προφανώς αυτοί είναι ανίκανοι για κάτι τέτοιο, έχουν υιοθετήσει τις συριζανελαϊκές πρακτικές για να διατηρήσουν τη θέση τους. Κηρύγματα μίσους από τη μια, λείψανα για προσκύνημα από την άλλη. Λέγαμε κάποτε πως είναι το πιο μοντέρνο της Ευρώπης το μετρό της Αθήνας –κολοκύθια, μεσαιωνικό είναι.

Μα γιατί δεν ήσαν βέβαιοι ότι τα παιδιά τους θα είχαν τη δυνατότητα να παίρνουν χρήματα από ελληνικό τραπεζικό λογαριασμό –φόβος για ρήξη ή Grexit ονομάζεται αυτό. Το επιχείρημα λοιπόν είναι «αμάρτησα για το παιδί μου, συγχωρέστε με». Αλλοι αμάρτησαν για τα εγγόνια τους, άλλοι για τα ταίρια τους, άλλοι για τους γονείς τους και βρέθηκαν 100 δισεκατομμύρια στο εξωτερικό, σε αμοιβαία κεφάλαια ξένων εταιρειών, σε ομόλογα ξένων κρατών –συγχωρεμένοι όλοι να είμαστε, αλλά τουλάχιστον να παραδεχόμαστε τα κίνητρά μας.

Σωστό, απλώς το όνομά τους είναι γραμμένο σε κάποια ηλεκτρονικά τεφτέρια, στον εαυτό τους κοστίζει η μη απόκτηση πτυχίου –και στην κοινωνία βέβαια, που πάνε άχρηστες οι επενδύσεις της σε καθηγητές, κτίρια, βιβλία, εστίες, αφού όσοι επωφελούνται από αυτά δεν παίρνουν τελικά πτυχίο. Αυτό είναι το πραγματικό και βαρύ κόστος, η φοιτητική διαρροή.

Αλαλοι από το αλαλούμ

Ας γίνει μια μελέτη πόσα μαθήματα χρωστούν οι «αιώνιοι» –θα φανεί, πιστεύω, πως καθένας χρωστά δεκάδες, λόγω και του ότι γράφτηκαν σε τμήμα που δεν τους ενδιέφερε αλλά και της δυνατότητας να μεταφέρουν συνεχώς μαθήματα από εξάμηνο σε εξάμηνο ως το πτυχίο. Αφού δεν τα πέρασαν σε Ν χρόνια, σίγουρα δεν θα τα περάσουν σε Ν/2 όπως προέβλεπε ο υπάρχων νόμος αλλά ούτε σε ΝΧN, όπως τους δίνει τη δυνατότητα ο κατεπείγων.

Πώς αντιμετωπίζεται η φοιτητική διαρροή; Φταίει ο νεοφιλελευθερισμός, όπως ευθύνεται για τους φρικτούς πατέρες-δολοφόνους, κατά τη βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Νίνα Κασιμάτη; Αν δεν φταίει ο συνήθης ύποπτος, θα τεθούν θέματα «εντατικοποίησης των σπουδών» και συστήματος εισαγωγής στα πανεπιστήμια –καλά ξεμπερδέματα για τα θέματα αυτά με τους συνδικαλιστές και κυρίως με το ΚΚΕ και τους αριστεριστές. Αλλά αφού τους παραδόθηκε η ΕΡΤ στο πρόσωπο του Διονύση Τσακνή, γιατί να μην τους παραδοθούν και τα πανεπιστήμια;

Προσοχή: δεν πρόκειται για ευτελές θέμα χρημάτων, για δημοσιονομικά κενά, για τον ΦΠΑ στα νησιά, για πρόωρες συνταξιοδοτήσεις –πρόκειται για θέμα υπέρτερων αξιών: «Αν δεν μας δώσετε λεφτά, δεν είστε δημοκράτες» λέει ο Πρωθυπουργός. «Αν δεν μας δώσετε πολεμικές αποζημιώσεις, είστε ναζί» λέει η διοίκηση του μετρό της Αθήνας.

Κάτι τέτοια επιχειρήματα ακούν οι δανειστές και μένουν άλαλοι –υποβάλλεται μετά στην Ευρωομάδα 36σέλιδη περίληψη των άρθρων του Γιάνη Βαρουφάκη σε εφημερίδες και περιοδικά της τελευταίας πενταετίας ως πρόγραμμα για την επομένη και τους αποτελειώνει.

Δημοκρατία λοιπόν είναι «να τηρήσουμε τις προεκλογικές μας υποσχέσεις για να κερδίσουμε και τις επόμενες εκλογές» –ενώ εμένα μου φαίνεται πως δημοκρατία είναι να χάνεις τις επόμενες εκλογές αν έδινες ψεύτικες υποσχέσεις, όπως συνέβη με τον Γιώργο Παπανδρέου και τον Αντώνη Σαμαρά.