Παρακολουθώντας κανείς τις διαπραγματεύσεις σχηματίζει την εντύπωση ότι κυβέρνηση και πιστωτές κινούνται σε άλλο μήκος κύματος.
Την ώρα που το Μαξίμου διαρρέει ότι πάμε για συμφωνία πακέτο, η εκπρόσωπος του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών δηλώνει άγνοια για κάτι τέτοιο.
Ενώ από το μέτωπο των διαπραγματεύσεων οι ευρωπαίοι αξιωματούχοι επαναλαμβάνουν ότι οι συζητήσεις αφορούν το τρέχον πρόγραμμα, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γαβριήλ Σακελλαρίδης κάνει λόγο για «συνολική συμφωνία».
Η ελληνική κυβέρνηση, λοιπόν, είτε αδυνατεί είτε αρνείται να κατανοήσει το πως λειτουργεί η Ευρώπη και εξακολουθεί να κινείται εκτός κανόνων.
Διότι για τους ευρωπαίους δεν μπορεί να υπάρξει μια νέα δανειακή σύμβαση χωρίς προηγουμένως να έχει κλείσει η τρέχουσα που αποτελεί ένα νομικό κείμενο το οποίο δεσμεύει τις δύο πλευρές.
Ούτε μπορούν να δώσουν άλλα 30-40 δισ. ευρώ, χωρίς να έχει ολοκληρωθεί, με κάποιο τρόπο, η παρούσα συμφωνία.
Στο τελευταίο Eurogroup ο Γερούν Ντάισελμπλουμ ήταν ξεκάθαρος. Οταν ρωτήθηκε για ενδεχόμενη συμφωνία πακέτο απάντησε ότι «εδώ δεν καταφέρνουμε να συμφωνήσουμε και να ολοκληρώσουμε την τρέχουσα διαδικασία, θα αρχίζουμε να μιλάμε για μια μελλοντική συμφωνία;».
Το ότι δεν καταλαβαίνει ή δεν θέλει να καταλάβει η κυβέρνηση προκύπτει και από την αυριανή επίσκεψη στη Φρανκφούρτη του αντιπροέδρου της κυβέρνησης Γιάννη Δραγασάκη και του αναπληρωτή υπουργού Εξωτερικών Ευκλείδη Τσακαλώτου με τον πρόεδρο της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι με στόχο να απελευθερωθούν κεφάλαια για τη χώρα και τις παράλληλες συναντήσεις του υπουργού Οικονομικών Γιάννη Βαρουφάκη με τον γάλλο ομόλογό του Μισέλ Σαπέν και τον γάλλο Επίτροπο Πιερ Μοσκοβισί.
«Οι κινήσεις αυτές μόνο ως κινήσεις εντυπωσιασμού που γίνονται για επικοινωνιακούς λόγους μπορούν να εκληφθούν», αναφέρουν κοινοτικοί κύκλοι και εξηγούν ότι ο Μάριο Ντράγκι δεν αποφασίζει μόνος του, αλλά ενεργεί με βάση κανόνες και διαδικασίες, συναποφοασίζει με το διοικητικό συμβούλιο της ΕΚΤ και πάντα με την πολιτική κάλυψη του Eurogroup, το οποίο ως γνωστό ελέγχει ο γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.
Και ο Μισέλ Σαπέν ή ο Πιερ Μοσκοβισί μπορούν να συμφωνούν και να δείχνουν συμπάθεια στις θέσεις του έλληνα υπουργού Οικονομικών, όμως δεν αποφασίζουν μόνοι τους.
Η ευρωζώνη έχει όργανα, κανόνες, διαδικασίες. Οσες φορές ελληνική κυβέρνηση προσπάθησε να τα παρακάμψει, όπως ο Γιώργος Παπανδρέου με το Δημοψήφισμα ή ο Αντώνης Σαμαράς με την επίσκεψη στην Αγκελα Μέρκελ, «έσπασε τα μούτρα της».
Με βάση τις αποφάσεις του Eurogroup, οι οποίες αποτελούν τον οδικό χάρτη, η Ελλάδα πρέπει να κλείσει το μνημόνιο, ολοκληρώνοντας την αξιολόγηση.
Αυτό συμφώνησε την 20η Φεβρουαρίου το Eurogroup και αποδέχθηκε η ελληνική κυβέρνηση ή αυτό τουλάχιστον κατάλαβαν όλοι οι ευρωπαίοι εκτός από τον κ. Βαρουφάκη και την κυβέρνηση που έκαναν και κάνουν λόγο για συμφωνία-γέφυρα, για λύση-πακέτο και άλλα παρόμοια.
Ενδεχομένως όλα αυτά μπορεί να είναι χρήσιμα στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, στο να χειριστεί ο Αλέξης Τσίπρας την Αριστερή Πλατφόρμα του Παναγιώτη Λαφαζάνη, ενόψει της υπογραφής συμφωνίας, όπως υποστηρίζουν οι πιο αισιόδοξοι.
Ομως για τους ευρωπαίους τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Ούτε ενδιάμεση συμφωνία υπήρξε πότε στο τραπέζι, ούτε συμφωνία-πακέτο υπάρχει τώρα και αυτό είναι πλέον σαφές.
Καλό είναι να το ξεκαθαρίσει και η κυβέρνση, γιατί πλέον δεν υπάρχει ούτε χρόνος ούτε χρήμα.
Αυτό που υπάρχει είναι να συμφωνήσει με τους εταίρους τους όρους με τους οποίους θα γίνει η αξιολόγηση για να κλείσει η τρέχουσα σύμβαση και στη συνέχεια να διαπραγματευθεί για τις χρηματοδοτικές ανάγκες της χώρας.
Οι ευρωπαίοι δεν θα δώσουν άλλα χρήματα αν δεν υπάρχουν σαφείς ενδείξεις ότι οδεύουμε προς την επίτευξη συμφωνίας. Και δεν θα δώσουν γιατί δεν θα τα εγκρίνουν τα κοινοβούλιά τους.
Βεβαίως η κυβέρνηση μπορεί να παίξει το χαρτί της χρεοκοπίας ή της αποχώρησης από το ευρώ. Από μια τέτοια εξέλιξη σίγουρα θα πονέσουν οι ευρωπαίοι, ίσως πρόσκαιρα να πληγεί και η παγκόσμια οικονομία. Ομως περισσότερο από όλους θα πονέσει και θα πληγεί ο ελληνικός λαός.
