Η συζήτηση για δημοψήφισμα που έχει ανοίξει με πρωτοβουλία κυβερνητικών στελεχών αλλά και του ίδιου του πρωθυπουργού, είναι μια πολιτικά έωλη πρωτοβουλία που εγκυμονεί παράλληλα πολλαπλούς κινδύνους και για τη διαπραγματευτική διαδικασία, αλλά και για την οικονομία. Την ώρα που υποτίθεται η κυβέρνηση προσπαθεί να βάλει τη συζήτηση με τους δανειστές σε μια πιο ορθολογική και ρεαλιστική ρότα, η επαναφορά της απειλής για δημοψήφισμα σε περίπτωση που η συμφωνία δεν είναι συμβατή με τις προεκλογικές υποσχέσεις του Σύριζα, επιτείνει την αβεβαιότητα που μαστίζει τη χώρα.

Η Κυβέρνηση και ο κ.Τσίπρας, έχουν μια νωπή λαϊκή εντολή για να διαπραγματευτούν μια καλύτερη συμφωνία, από την προηγούμενη κυβέρνηση που όμως σε καμιά περίπτωση δεν θα βάζει σε κίνδυνο την παραμονή της χώρας στο ευρώ. Τα λάθη και οι αστοχίες που έγιναν ως τώρα, όπως παραδέχονται πια και τα ίδια τα κυβερνητικά στελέχη, οδήγησαν σε χάσιμο πολύτιμου χρόνου και στη δημιουργία συνθηκών οικονομικής ασφυξίας. Περιθώρια για άλλες μπλόφες ή άλλες ψευδαισθήσεις δεν υπάρχουν. Ο πρωθυπουργός και το επιτελείο του έχουν την ευθύνη και την υποχρέωση να διαπραγματευτούν, μέσα στον ελάχιστο χρόνο που απομένει, το συμβιβασμό που διεκδικούν και να αναλάβουν παράλληλα το πολιτικό κόστος των αποφάσεων τους.

Οι ηγέτες εκλέγονται για να κυβερνούν, για να παίρνουν αποφάσεις και πρωτοβουλίες και όχι για να μεταθέτουν τις ευθύνες στις πλάτες των πολιτών. Αυτό είναι και το νόημα και το τίμημα της δημοκρατίας. Η αιωρούμενη απειλή για δημοψήφισμα αφενός δεν απαλλάσσει την κυβέρνηση από το πολιτικό κόστος και αφετέρου εγκυμονεί τεράστιους κινδύνους για μια ήδη παραλυμένη οικονομία.

Ας σκεφτούν ο κ.Τσίπρας και τα στελέχη του τη δραματική εκροή καταθέσεων , λόγω της αβεβαιότητας τόσο στην προεκλογική περίοδο όσο και στη συνέχεια και ας συνειδητοποιήσουν τι μπορεί να γίνει αν μπούμε σε μια περιπέτεια δημοψηφίσματος, που όποιο κι αν είναι το ερώτημα, στο τέλος θα μετατραπεί αντικειμενικά σε δίλημμα για την παραμονή μας ή όχι στο ευρώ.

ΤΟ ΒΗΜΑ