Χρειάστηκε να χαθούν δύο πολύτιμοι μήνες στη διαπραγμάτευση με τους ευρωπαίους, να φτάσει η χώρα κυριολεκτικά στο αμήν, για να πειστεί ο πρωθυπουργός ότι η τακτική που ακολουθούσε ο υπουργός των Οικονομικών δεν οδηγούσε πουθενά αλλού παρά μόνο στο αδιέξοδο.

Μεσολάβησε βέβαια και η ψυχρολουσία του Eurogroup της Ρίγας, όπου ο κ.Βαρουφάκης βρέθηκε όχι απλώς απομονωμένος,αλλά δέχθηκε την ευθεία επίθεση των υπόλοιπων συναδέλφων του. Έτσι φτάσαμε επιτέλους στη συγκρότηση μιας πιο οργανωμένης και με συγκεκριμένους ρόλους διαπραγματευτικής ομάδας, πού έδωσε ένα συγκεκριμένο στίγμα τόσο προς τους δανειστές, όσο και προς τις αγορές, για τις προθέσεις της κυβέρνησης.

Ο πολυπράγμων κ.Βαρουφάκης, είναι κάτι παραπάνω από σαφές ότι με την τακτική που ακολουθούσε, όχι απλώς δεν βοηθούσε την πορεία της διαπραγμάτευσης, αλλά αποτελούσε ανασταλτικό παράγοντα στην ολοκλήρωση της. «Είχε γίνει σχεδόν προσωπικό το θέμα για κάποιους στο Eurogroup» όπως επεσήμανε χαρακτηριστικά κοινοτικός αξιωματούχος σε δήλωση του στο Reuters .Το υπονόησε εμμέσως αλλά με σαφήνεια ακόμα και ο κ.Μοσκοβισί που εκτίμησε ότι «το μήνυμα της Ρίγα που ήταν σκληρό, αλλά αποφασιστικό, έχει εισακουσθεί» .

Είναι όμως προφανές ότι η αναδιοργάνωση της διαπραγματευτικής ομάδας δεν αρκεί για να υπάρξει συμφωνία. Εξίσου αναγκαίο είναι να επιβεβαιωθεί εμπράκτως ότι και οι κυβερνητικές προτεραιότητες προσαρμόζονται στην αναγκαιότητα ενός γρήγορου και αποτελεσματικού συμβιβασμού.

Η οικονομική ασφυξία στην οποία βρίσκεται συνολικά η οικονομία, δεν επιτρέπει άλλες καθυστερήσεις. Ο χρόνος πιέζει αφόρητα,οι αντοχές των δημόσιων ταμείων εξαντλούνται, ενώ η αβεβαιότητα οδηγεί των ιδιωτικό τομέα της οικονομίας σε κατάρρευση. Είναι ώρα ο πρωθυπουργός, που έχει τη συνολική ευθύνη της χώρας, να πάρει και να επιβάλλει τις γενναίες αποφάσεις που χρειάζονται για να απεμπλακεί η χώρα από το φαύλο κύκλο μιας αέναης διαπραγμάτευσης, χωρίς αποτέλεσμα.

ΤΟ ΒΗΜΑ