Επιστροφή στην Χελώνα της Αρχαίας Αίγινας;

Τα τεκταινόμενα στην Ελλάδα κάνουν τον (όποιο) λογικό άνθρωπο να απορεί εαν έχουμε καταλάβει το ότι πραγματικά βρισκόμαστε στο «χείλος του γκρεμού». Πράγματι, οι συζητήσεις μεταξύ κυβέρνησης και «Θεσμών» συνεχίζονται με «βάδισμα» χελώνας. Και τούτο χωρίς να αντιλαμβανόμαστε ότι οι δανειακές υποχρεώσεις της χώρας μας, από το Μάϊο μέχρι και το Δεκέμβριο του 2015, ανέρχονται σε περίπου 17,27 δις Ευρώ. Εδώ λοιπόν δύο τινά (μάλλον) συμβαίνουν.

1. H κυβέρνηση έχει πλήρως υιοθετήσει το «δόγμα» Αλέξανδρου Ζαΐμη, ο οποίος εδιακρίνετο για την αναβλητικότητά του. Πράγματι, εν έτει 1914, ως Διοικητής της Εθνικής Τράπεζας δήλωνε χαρακτηριστικά «Δεν υπάρχουν επείγοντα ζητήματα, αλλά επειγόμενοι άνθρωποι». Καλύτερα βέβαια να μη μιμούμαστε τον Αλέξανδρο Ζαΐμη ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας, το 1935, την ενταφίασε και τούτο διότι δεν αντέδρασε στην κατάλυση της με πραξικοματικό τρόπο.

2. Η κυβέρνηση «καλοβλέπει» έξοδο από το Ευρώ και για το λόγο αυτό προχωρά με βασανιστικά αργό τρόπο στις διαπραγματεύσεις έτσι ώστε να «φορτώσει» την όλη σύγκρουση στους «Θεσμούς». Στο βαθμό βέβαια που αυτό ισχύει, δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι η επιστροφή στη δραχμή είναι η καλύτερη, από νομισματική άποψη, λύση.

Εξηγούμαι πάραυτα: Είναι κοινή παραδοχή ότι το «βάδισμα» της χελώνας στις διαπραγματεύσεις είναι απολύτως συνεπές με το «βάδισμα» της χελώνας το οποίο παρατηρούμε όλα αυτά τα χρόνια (ασφαλώς με πρώτιστη ευθύνη των προηγούμενων κυβερνήσεων) στην εφαρμογή διαρθρωτικών αλλαγών ή/και στην βελτίωση της κυβερνητικής αποτελεσματικότητας. Πράγματι (όπως έχω αναφέρει και στο παρελθόν), η βάση δεδομένων της World Bank (η οποία καταγράφει σαφή εικόνα για το που βρισκόμαστε σε σύνολο 215 κρατών) περιέχει αποκαρδιωτικά στοιχεία για την «χάρη μας». Σύμφωνα λοιπόν με τον δείκτη κυβερνητικής αποτελεσματικότητας (government effectiveness index), ο οποίος μετρά την ποιότητα των παρεχόμενων δημοσίων υπηρεσιών (συμπεριλαβανομένου του τομέα Παιδείας) και τον βαθμό ανεξαρτησίας του κρατικού μηχανισμού από πολιτικές πιέσεις, η Ελλάδα διολίσθησε από το 75,1-εκατοστιαίο σημείο το 2003 στο 66,9-εκατοστιαίο σημείο το 2013 ενώ, τόσο η Ισπανία όσο και η Πορτογαλία, υπερέβησαν, το 2013, το 83-εκατοστιαίο σημείο. Να δείτε πως θα «κατρακυλήσουμε» περαιτέρω με την εξαγγελούμενη κατάργηση του νόμου Διαμαντοπούλου…

Αφού λοιπόν το «βάδισμα» της χελώνας (προς τα πίσω) καλά κραττεί, δεν είναι λογικό, αντί δραχμής, να υιοθετήσουμε, ως νόμισμα, την Χελώνα της (Αρχαίας) Αίγινας η οποία κατά πολλούς αποτελεί χρονολογικά το πρώτο Ελληνικό αλλά και Ευρωπαϊκό ταυτόχρονα κερματόμορφο νόμισμα; Με τον τρόπο αυτό, αφενός μεν θα ικανοποιήσουμε την πάγια επιθυμία (πολλών) για επιστροφή στις «ρίζες» μας,

αφετέρου δε, η επιλογή της Χελώνας θα λειτουργήσει παιδαγωγικά θυμίζοντας μας, σε συνεχή βάση, την απίστευτη κωλυσιεργία σε διαπραγματεύσεις αλλά και εφαρμογή διαρθρωτικών αλλαγών που οδήγησαν την χώρα εκτός κοινού νομίσματος.