Το στράγγισμα κάθε διαθέσιμου πόρου, από κάθε δημόσιο φορέα, ανεξαρτήτως των αναγκών και των υποχρεώσεων του, είναι δείγμα έσχατης απόγνωσης, που ακόμα κι αν υλοποιηθεί σημαίνει απλώς παράταση μερικών ημερών η ελάχιστων εβδομάδων στο δημοσιονομικό αδιέξοδο.
Ενώ η κυβέρνηση απομυζά κάθε διαθέσιμο πόρο για να πληρώσει μισθούς και συντάξεις, οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα πληρώνονται, αν πληρώνονται, με καθυστερήσεις μηνών, ενώ πολλές επιχειρήσεις μετά βίας συντηρούνται στη ζωή.
Εξίσου προβληματική είναι και η αφαίμαξη των διαθέσιμων πόρων των πανεπιστημίων, που ουσιαστικά φυτοζωούν, μετά τις δραματικές περικοπές που έχουν υποστεί.
Αυτές οι λύσεις ανάγκης της τελευταίας στιγμής, πέρα από το γεγονός ότι εγκυμονούν κινδύνους ενός απρόβλεπτου ατυχήματος, είναι προφανές ότι δεν έχουν προοπτική, δεν μπορούν να συντηρηθούν για πολύ ακόμα.
Η επιβίωση της χώρας δεν μπορεί να εξαρτάται από τον εσωτερικό δανεισμό, σε μια οικονομία που αγωνίζεται να συνέλθει από την καταβύθιση που έχει υποστεί.
Είναι παράλογο εν ονόματι της άρνησης κάποιων υφεσιακών μέτρων, να οδηγείται συνολικά η οικονομία σε μεγαλύτερη ύφεση, με στραγγαλισμό κάθε ρευστότητας και την επικράτηση ενός κλίματος γενικευμένης αβεβαιότητας.
Πέρα από οποιασδήποτε κομματικές ισορροπίες και σκοπιμότητες προέχει η σωτηρία της χώρας.
Δεν υπάρχει άλλος χρόνος για κωλυσιεργίες και για κινήσεις εντυπωσιασμού.
Ήδη χάθηκε το Eurogroup της 24ης Απριλίου.
Είναι ώρα για αποφάσεις που θα σταθμίζουν το γενικό συμφέρον της χώρας και των πολιτών.
Και η απόλυτη ευθύνη είναι στα χέρια του Πρωθυπουργού.
ΤΟ ΒΗΜΑ