Επειδή η οίηση και η αλαζονεία είναι ίδιον των ανόητων ατόµων –ιδιαιτέρως των πολιτικών –είναι χρήσιµον να τους υπενθυµίσουµε ορισµένεςδιαχρονικές αλήθειες, ώστε να αφιππεύσουν εγκαίρως!
Δεν υπάρχουν κατ’ αρχάςψηφοφόροι… ιδιόκτητοι. Ακόµη και οι πλέον φανατικοί οπαδοί σήµερα, µπορεί να είναι αύριο οι φανατικότεροι αντίπαλοι. Στελέχη-εξαπτέρυγα του ενός αρχηγού καταφεύγουνσε άλλη κοµµατική «αυλή». Ακόµη και «µπαρουτοκαπνισµένα» πρόσωπα, µε δεκαετίες κοµµατικής πίστης, µετακοµίζουν στην παράγκα του γείτονα.
Ετσι δηµιουργούνται σχήµατα κοµµατικά, ευκαιριακά «µέτωπα» και αρχηγοί µιας χρήσεως… Θα µπορούσε κανείς να µιλήσει και για κλωνοποιήσεις πολιτικές, αν ήθελε να ενοχλήσει π.χ. τα στελέχη του ΚΚΕ που ίδρυσαν το αποκληθέν «ΚΚΕ εσωτερικού» και κατηγορήθηκαν ως «προδότες του κινήµατος». Με την κατάρρευσητων κοµµουνιστικών καθεστώτων το 1989 πολλά στελέχη του ΚΚΕεγκαταλείπουν το κόµµα για να ενταχθούνστον «Συνασπισµό της Αριστεράς και της Προόδου» που είχαν συµπήξει δύο δοκιµασµένοι ηγέτες, οΧαρίλαος Φλωράκης και ο Λεωνίδας Κύρκος.
Η συγκρότησητου Συνασπισµού δεν είχε τον αντίκτυπο που περίµεναν οι δηµιουργοί του. Το ΚΚΕ απεχώρησε ευσχήµως, ο Λ. Κύρκος απεσύρθη. Τελικά το ΚΚΕ εσωτερικού κληρονόµησε τον τίτλο και προσπαθώντας να σιγουρέψει το 3% για να µπει στη Βουλή κάλεσε σε συνεργασία όλα τα µικρά κόµµατα και οµάδες της ευρύτερης Αριστεράς. Ετσι υπό την ηγεσία του κ. Αλαβάνου συγκροτήθηκε ο Συνασπισµός Ριζοσπαστικής Αριστεράς.
Και τώρα, µε δεδοµένα τα προαναφερθέντα, ας δούµε πώς έχει διαµορφωθεί ο πολιτικός χάρτης και ποιες είναι οι πολιτικές προοπτικές.
Πάµε λ.χ. για ΕΚΛΟΓΕΣ;
Η Δεξιά έχει χάσει την αίγλη της και τον δυναµισµό της. Ανταγωνισµοί εσωτερικοί, λάθη και παραλείψεις, σύµβουλοι της συµφοράς και σφάλµατα πολιτικής τακτικής έχουν βάλει τη Νέα Δηµοκρατία σχεδόν στο περιθώριο της πολιτικής ζωής. Επίσης, η ΝΔ έχει πάψει να κατέχει το µονοπώλιο της εκπροσωπήσεως της Δεξιάς. Η Χρυσή Αυγή αλλά και οι ΑΝΕΛ του κ. Καµµένου στον ίδιο «στάβλο» σταβλίζονται…
Στον χώρο του Κέντρου η κατάσταση είναι ακόµη χειρότερη. Εδώ πολιτική ανικανότητα, χοντρά λάθη και σκάνδαλα διέλυσαν το πάλαι ποτέ κραταιό ΠαΣοΚ. Οι οπαδοί, τα µέλη και κυρίως οι ψηφοφόροι εγκατέλειψαν κατά µάζες το κόµµα που απλωνόταν σε όλον τον χώρο από τη Δεξιά ως την άκρα Αριστερά. Πού πήγαν οι ψηφοφόροι του;
Είναι πασιφανές ότι οι ψηφοφόροι του ΠαΣοΚ µετακόµισαν στον σχετικώς νεότευκτο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος άνοιξε εγκαίρως τις πόρτες του και κάλεσε µε σιωπηλό προσκλητήριο τους κεντρώους να συνταχθούν µε την Αριστερά. Η επιχείρηση πέτυχε, µε τους επιτελείς του ΣΥΡΙΖΑ να µην πιστεύουν στα µάτια τους όταν έβλεπαν τη ΝΔ να ασχολείται µόνο µε την άκρα Δεξιά της.
Είναι πρόδηλον ότι τη νίκη στον ΣΥΡΙΖΑ την έδωσαν οι κεντρώοι, οι οποίοι ψήφισαν µε την καρδιά τους αγνοώντας τις φήµες για ορισµένες επικίνδυνες τάσεις και νοοτροπίες του «κόµµατος της Αριστεράς».
Οταν ο ΣΥΡΙΖΑ πέτυχε την εκλογική νίκη του περασµένου Ιανουαρίου η εκτίµηση ήταν ότι ένα νέο σχήµα επιβάλλεται στην πολιτική σκηνή. Το γεγονός ότι οι περισσότεροι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ προέρχονται από το Κέντρο προσδιόριζε και την προοδευτική και ήρεµη πολιτική πορεία του τόπου.
Αλλά οι πράξεις και παραλείψεις υπουργών και στελεχών της κυβερνήσεως συντηρούν ένα ερώτηµα: γνωρίζουν οι «σύντροφοι» ποιες λαϊκές µάζες τούς στηρίζουν; Πάµε εκλογές;