Οταν ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε τις εκλογές και σχημάτισε κυβέρνηση μαζί με τους ΑΝΕΛ, στελέχη του ερωτώμενα για το τι μέλλει γενέσθαι έλεγαν «περίμενε και θα δεις». Τη φράση αυτή την άκουγες από πολλές μεριές. Πάνω στον ενθουσιασμό της νίκης, έβλεπαν ένα διογκούμενο κύμα ανατρεπτικών δυνάμεων να φουντώνει στην Ευρώπη και να αλλάζει τους συσχετισμούς, κάτι που θα επέτρεπε στην κυβέρνηση να πετύχει μια καλύτερη συμφωνία με τους πιστωτές.
Αν και τα πράγματα δεν φαίνεται να εξελίσσονται σύμφωνα με τις προσδοκίες τους, εντούτοις εξακολουθούν και προσεγγίζουν τις εξελίξεις μέσα από το ίδιο πρίσμα. Θεωρούν ότι παντού στην Ευρώπη έχει φυτευτεί το σπέρμα του ΣΥΡΙΖΑ, ότι τα στελέχη του που προσκαλούνται να μιλήσουν σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες γίνονται δεκτά με ενθουσιασμό και μεγάλο ενδιαφέρον, ότι το κίνημα διογκώνεται και όχι μόνο θα ανατρέψει τις πολιτικές της λιτότητας αλλά θα επιτρέψει και τη μεταφορά πόρων από τον πλούσιο Βορρά στον φτωχό Νότο στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης, της Ευρώπης του Διαφωτισμού και της Δημοκρατίας, όπως λέει και ο Αλέξης Τσίπρας.
Υπό το πρίσμα αυτό, μπορεί να εξηγηθεί η εμμονή της κυβέρνησης στην πολιτική της δημιουργικής ασάφειας, όπως αυτή εκφράζεται με τις ατεκμηρίωτες και ανεπαρκείς προτάσεις που συνεχώς καταθέτει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με τους πιστωτές. Με αυτή την τακτική, το κυβερνητικό στρατόπεδο «παίζει καθυστέρηση», προσπαθεί να κερδίσει χρόνο, μέχρι να αλλάξουν οι συσχετισμοί στην Ευρώπη και να διαμορφωθεί ένα ευνοϊκότερο περιβάλλον για την πολιτική διαπραγμάτευση που επιχειρεί. Ενα πρώτο μεγάλο τεστ θα συμβεί σε περίπου έναν μήνα, στις 24 Μαΐου, κατά τις περιφερειακές εκλογές στην Ισπανία με την επίδοση των Podemos να συγκεντρώνει το ενδιαφέρον.
Πράγματι, οι πολιτικοί συσχετισμοί την Ευρώπη τείνουν να αλλάξουν. Πολλά μικρότερα κόμματα ενισχύουν τη θέση τους στο πολιτικό σκηνικό σχεδόν όλων των ευρωπαϊκών χωρών και απειλούν να σπάσουν το δίπολο των κεντροδεξιών και κεντροαριστερών κομμάτων που κυριαρχεί στην ευρωζώνη τις τελευταίες δεκαετίες. Ομως δεν κινούνται όλα προς την κατεύθυνση που θα επιθυμούσε ο ΣΥΡΙΖΑ.
Στη Βόρεια Ευρώπη, όπως για παράδειγμα στη Φινλανδία, η οποία έχει σήμερα εθνικές εκλογές, τα πράγματα κινούνται προς την αντίθετη κατεύθυνση. Ο ευρωσκεπτικισμός αναμένεται να είναι ο νικητής. Το ίδιο και στις εκλογές για την ανάδειξη Γερουσίας στην Ολλανδία τον επόμενο μήνα. Σε ανάλογη κατεύθυνση κινείται και το γερμανικό εκλογικό σώμα. Σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις, το κόμμα των Εναλλακτικών (AfD) κερδίζει έδαφος, όπως στη Γαλλία το Εθνικό Μέτωπο της Μαρίν Λεπέν, το οποίο διεκδικεί την είσοδό του στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών του 2017.
Οι εξελίξεις αυτές κάθε άλλο παρά συνηγορούν στην εκτίμηση του ΣΥΡΙΖΑ ότι η Ευρώπη κινείται προς την κατεύθυνση της αλληλεγγύης των λαών και της μεταφοράς πόρων από τον Βορρά στον Νότο. Και η εξέλιξη αυτή επιδεινώνει τη θέση της χώρας. Γιατί η τελική διαπραγμάτευση με τους πιστωτές δεν φαίνεται ότι θα γίνει σε ευνοϊκότερο για εμάς περιβάλλον. Αντιθέτως, θα γίνει κάτω από εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες. Για αυτό όσο το δυνατόν πιο σύντομα κλείσει η συμφωνία, τόσο το καλύτερο.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
