Συνήθως όταν αναφερόμαστε στα νοσοκομεία -από δημοσιογραφικής πλευράς- δεν μιλάμε με τα καλύτερα λόγια. Γράφουμε γι’ αυτά όταν γιατροί και λοιποί εργαζόμενοι κάνουν κινητοποιήσεις -καλή ώρα όπως τώρα λόγω της ολιγωρίας στην καταβολή των εφημεριών ή ελλείψεων προσωπικού-, όταν κάποιος χρηματίζεται, όταν νοσηλεύεται κάποιος «επώνυμος» ή σχηματίζονται ουρές στα επείγοντα.
Σήμερα λέω να κάνω τη διαφορά και να μιλήσω θετικά για ένα από τα καλύτερα νοσοκομεία της χώρας: το Παίδων «Αγία Σοφία». Πριν από περίπου μία εβδομάδα νοσηλεύθηκε εκεί ο γιος μου και έζησα ολόκληρη τη λειτουργία του νοσοκομείου από μέσα. Πράγματι το προσωπικό είναι λίγο. Όχι μόνο στην κλινική που ήμασταν, σε όλες. Ωστόσο δεν νιώθεις την απουσία του, διότι όσοι εργάζονται στο Παίδων είναι τόσο πρόθυμοι, ευγενικοί και, πάνω απ’ όλα, εξαιρετικοί στη δουλειά τους. Οι γιατροί, οι νοσηλευτές, οι καθαρίστριες. Όλοι τους είναι μοναδικοί.
Με αυτό που λέω σε καμία περίπτωση δεν εννοώ ότι δεν χρειάζονται προσλήψεις προσωπικού. Φυσικά και είναι απαραίτητες. Ειδικά σήμερα, με την αύξηση της κίνησης στα δημόσια νοσοκομεία και τις συνταξιοδοτήσεις, χρειάζονται προσλήψεις περισσότερο από ποτέ.
Αυτό που λέω όμως είναι ότι παρά την πίεση που βιώνουν καθημερινά λόγω της έλλειψης προσωπικού, αλλά και της φύσης της δουλειάς τους, είναι ευγενικοί, χαμογελαστοί και προσπαθούν να κάνουν όσο γίνεται πιο ευχάριστες τις δύσκολες ώρες που ζουν τόσο τα παιδιά όσο και οι γονείς τους.
