«Η κυβέρνηση πρέπει να υποχωρήσει». «Ο Τσίπρας πρέπει να συμβιβαστεί». «Η Αθήνα δεν έχει άλλη επιλογή από την αποδοχή των όρων των πιστωτών». «Ο Τσίπρας δεν μπορεί να αντέξει τη ρήξη». «Η κυβέρνηση δεν έχει άλλες επιλογές. Θα χρεοκοπήσουμε». «Την ύστατη στιγμή ο Τσίπρας θα επιδείξει ρεαλισμό και σωφροσύνη». Αυτές είναι μερικές από τις εκτιμήσεις – υποδείξεις πολλών δημοσιολόγων, πολιτικών και πολιτικών αναλυτών τα τελευταία εικοσιτετράωρα για το τι πρέπει να πράξει, αλλά και εν τέλει τι θα κάνει ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας. Είναι όμως έτσι;
Θεωρώ ότι οι περισσότεροι ξεκινάνε από λάθος αφετηρία. Αγνοούν μια σημαντική παράμετρο: την ιδεολογική προσέγγιση των πραγμάτων από τον ίδιο τον Αλ. Τσίπρα. Επεσήμανα και τις πρώτες ημέρες της νέας διακυβέρνησης, αλλά νομίζω ότι ενισχύεται όλο και περισσότερο η άποψή μου με όσα διαβάζω καθημερινά, πίσω από τις γραμμές, πως τον Αλ. Τσίπρα δεν πρέπει κανείς να τον αποκωδικοποιεί με τις κλασσικές και συμβατικές νόρμες με τις οποίες αποκωδικοποιούσαμε τους πολιτικούς που κυριάρχησαν τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες.
Το μεγάλο λάθος, κατά την ταπεινή μου γνώμη, είναι ότι προσπαθούν να αναλύσουν τη στρατηγική της σημερινής ηγετικής ομάδας περί τον Αλ. Τσίπρα στο Μέγαρο Μαξίμου, όπως έπρατταν και στο παρελθόν με άλλους πρωθυπουργούς.
Για να κατανοήσει κανείς τη στρατηγική της νέας ηγετικής ομάδας του Μεγάρου Μαξίμου πρέπει να απεγκλωβιστεί από τις παραδοσιακές σταθερές και να αντλήσει στοιχεία από τον ιδεολογικό κώδικα των μελών της και τον τρόπο που αξιολογούν τις καταστάσεις, αλλά και να ξέρει ποια είναι τα πολιτικά του πρότυπα.
Η σημερινή πρωθυπουργική ομάδα δεν δείχνει διάθεση να υποχωρήσει με οποιοδήποτε τίμημα. Πολλοί θα προβάλλουν τη μια ή την άλλη ένσταση σχετικά με το τι πραγματικά πρέπει να κάνει ο Αλ. Τσίπρας, εάν έχει χάσει χρόνο, τι πρέπει να δώσει στους «θεσμούς», κ.α.
Προφανώς εάν παρατηρήσει κανείς τα διεθνή ΜΜΕ θα διαπιστώσει τις αρνητικές και άκρως επιθετικές πολλές φορές δηλώσεις εναντίον της ελληνικής κυβέρνησης. Είναι σαφές ότι η πίεση είναι αφόρητη και εν πολλοίς ξεφεύγει και από τα πλαίσια της απαιτούμενης κοινοτικής αλληλεγγύης.
Αρκετοί υποστηρίζουν ότι τα επόμενα εικοσιτετράωρα είναι ιδιαίτερα κρίσιμα για τον Αλ. Τσίπρα και την πολιτική του. Όλα θα εξαρτηθούν από το εάν θα υπάρξει μια ευνοϊκή συμφωνία για τη χώρα και να ανακτήσει τμήμα της εμπιστοσύνης των Ευρωπαίων που έχει απολεσθεί.
Πόσο εύκολο θα είναι όμως για τον Αλ. Τσίπρα να «υπογράψει» μια συμφωνία που θα έρχεται σε ευθεία γραμμή με την περίφημη «λαϊκή εντολή» που έλαβε πριν από περίπου δυο μήνες; Θα σημειώσουν πολλοί, ότι ο Πρωθυπουργός δεν έλαβε εντολή εξόδου από το ευρώ, αλλά παραμονής στην ευρωζώνη και άρα πρέπει να συναινέσει σε έναν «έντιμο συμβιβασμό». Την ίδια στιγμή υπάρχει και ο αντίλογος: «Με ποιο τίμημα πρέπει να συμπράξει για να επέλθει ο έντιμος αυτός συμβιβασμός;».
Προσωπική μου εκτίμηση με βάσει τα όσα παρατηρώ προσεκτικά από τις κινήσεις του Πρωθυπουργού αλλά κυρίως από την χθεσινή του ομιλία στη Βουλή επί του νομοσχεδίου για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, είναι πως δεν θα κάνει πίσω. Θεωρώ ότι θα επιμείνει στην υπεράσπιση της γραμμής του, ανεξαρτήτως τιμήματος και πολιτικού κόστους.
Ο ίδιος, σε κάποιο σημείο της ομιλίας του στην Ολομέλεια της Βουλής, ανέφερε ότι μπροστά της η ελληνική κυβέρνηση έχει μια σκληρή διαπραγμάτευση που εν έχει να κάνει με προσωπικές συμπεριφορές πολιτικών, ούτε καν με τις εθνικές στρατηγικές των κρατών.
Υπ’ αυτή την έννοια…, εάν οδηγηθούμε σε πλήρες αδιέξοδο με τους θεσμικούς εταίρους, όλα είναι ανοικτά. Και εκτιμώ, ότι ο Αλ. Τσίπρας και η ηγετική του ομάδα θα προτιμήσει να πέσει από την εξουσία, παρά να υποχωρήσει. Και αυτό ώστε να επιβεβαιωθεί στην πράξη αυτό που είπε χθες στη Βουλή και αποτελεί το «κλειδί» για να…ξεκλειδώσει κανείς το κουτί των απαντήσεων για το τι θα πράξει ο Αλ. Τσίπρας.
«Αν κάποιοι θέλουν να αγνοούν τη συμφωνία της 20ης του Φλεβάρη, αν κάποιοι νομίζουν ότι οι εκλογές δεν αλλάζουν τίποτα, ότι οι χώρες που είναι σε πρόγραμμα δεν χρειάζεται να κάνουν εκλογές, δεν χρειάζεται στα κυβερνητικά έδρανα να έχουν εκλεγμένους αλλά τεχνοκράτες, αν κάποιοι ονειρεύονται να ξαναγυρίσει η Ελλάδα, παρά τη σαφή λαϊκή εντολή, στην εποχή των μνημονίων, αν κάποιοι επιμένουν να μην σέβονται τον θεσμικό τους ρόλο στην Ευρώπη, ας τις κρατήσουν αυτές τις απειλές για εκεί που περνάνε. Όχι, σε αυτή την Κυβέρνηση και κυρίως όχι σε αυτόν τον λαό» ήταν η φράση του.
Τι θα γίνει εάν επιμείνει ο Αλ. Τσίπρας στην υπεράσπιση της γραμμής του; Ας δώσει ο καθένας την δική του απάντηση και ας φανταστεί την επόμενη μέρα…
