Η ηττημένη Γερμανία μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο έμεινε κατεστραμμένη και διαιρεμένη. Χρειαζόταν βοήθεια και μακρά προσπάθεια προκειμένου να ανοικοδομηθεί και μαζί να ξεπλύνει την ντροπή των εγκλημάτων της ναζιστικής περιόδου, να ανακτήσει δηλαδή και πάλι φήμη ευγενικού και ειρηνικού έθνους.
Βοήθεια και υπο-στήριξη έλαβε από όλον τον κόσμο. Και από την Ελλάδα βεβαίως.
Σταδιακά η χώρα ανοικο- δομήθηκε, η οικονομία της ανασυγκροτήθηκε, η φήμη της αποκαταστάθηκε σε μεγάλο βαθμό και το 1989 κατάφερε να ικανοποιήσει και τον εθνικό πόθο της επανένωσης.
Μαζί της ωστόσο επανέκαμψε και το ηγεμονικό δόγμα.
Η αλήθεια είναι ότι ευνοήθηκε από το κυρίαρχο εκείνη την εποχή νεοφιλελεύθερο δόγμα. Εκμεταλλευόμενοι οι Γερμανοί την αμερικανική στροφή προς το φιλελεύθερο κύμα της παγκοσμιοποίησης, έκοψαν και έραψαν την ευρωζώνη στα μέτρα τους. Η Οικονομική και Νομισματική Ενωση στήθηκε κατά τις αντιλήψεις τους και σύμφωνα με τις γερμανικές πληθωριστικές εμπειρίες της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης. Γι’ αυτό και κυριάρχησε ο νομισματικός στόχος στη Συνθήκη του Μάαστριχτ.
Ως κατασκευαστές, λοιπόν, επέλεξαν τον «ζουρλομανδύα» της απόλυτα αντιπληθωριστικής οικονομικής πολιτικής, εκμεταλλεύθηκαν στον μέγιστο βαθμό τις δομές που εκείνοι έστησαν, απορρόφησαν έτσι πλήρως τους κλυδωνισμούς της γαλαντόμου για τους Ανατολικογερμανούς ενοποί-ησης και εν τέλει ηγεμόνευσαν οικονομικά.
Στα 15 χρόνια του ευρώ οι Γερμανοί απήλαυσαν χαμηλά επιτόκια, μεγάλες εισροές κεφαλαίων και υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης. Αναδείχθηκαν οικονομικά και επικράτησαν πολιτικά.
Οι μεταπολεμικοί στόχοι της ανοικοδόμησης και της ανασυγκρότησης επιτεύχθηκαν και η φήμη της χώρας και του έθνους αποκαταστάθηκε στον μέγιστο βαθμό.
Ολα αυτά ως τη στιγμή που κατελήφθησαν από το ηγεμονικό σύνδρομο. Ιδαιτέρως μετά τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008 θέλησαν να επιβάλουν απολύτως τη γραμμή τους.
Αντιμετώπισαν επιθετικά τις περισσότερες χώρες και περιφρονητικά την Ελλάδα.
Την παρουσίασαν ως χώρα τεμπέληδων και κλεφτών, φόρτωσαν τον ελληνικό λαό με ενοχικά σύνδρομα και εν τέλει του αφαίρεσαν την εθνική κυριαρχία.
Επί πέντε χρόνια μας λοιδορούν, μας πετροβολούν και προσπαθούν να κυριαρχήσουν μέσω αποστολών και πολλών προθύμων.
Ηταν βέβαιον ότι η τιμωρητική και επεκτατική διάθεσή τους θα προκαλούσε αντιδράσεις.
Ο ελληνικός λαός αποδέχθηκε στην αρχή το βάρος, υποχώρησε στη συνέχεια, αλλά έπειτα από πέντε χρόνια είπε απλά «ως εδώ και μη παρέκει».
Επέλεξε μια κυβέρνηση διαφορετική και απρόβλεπτη, που δεν παίζει με τους κανόνες των Γερμανών.
Η κυβέρνηση Τσίπρα διεκδίκησε και διεκδικεί με τον τρόπο της τα δίκαια της χώρας, διεθνοποίησε το πρόβλημα και τόλμησε να τα βάλει με την ηγεμονεύουσα Γερμανία. Και, το κυριότερο, δεν δίστασε να προσβάλει τη φήμη της. Και μάλιστα σε μια στιγμή που η Γερμανία δεν τα πάει καλά με τη Ρωσία, αντιμετωπίζει την καχυποψία των Κινέζων και προκαλεί τις μνήμες των Αμερικανών.
Η τελευταία αναγγελία του Βερολίνου για συγκρότηση ευρωπαϊκού στρατού δεν άρεσε καθόλου στο Λονδίνο, ούτε βεβαίως στην Ουάσιγκτον. Οι Αμερικανοί θεωρούν ότι το Βερολίνο καταχράται την οικονομική υπεροχή του, θέλει να αποκτήσει και στρατιωτική ισχύ και γενικώς αισθάνονται ότι διεκδικεί ρόλο παραπάνω από το μπόι του και υπερβαίνει τα εσκαμμένα.
Σε αυτή τη διεθνή συγκυρία, λοιπόν, η νέα ελληνική κυβέρνηση, στην προσπάθειά της να αντιμετωπίσει τη μεγάλη μακροχρόνια κρίση, θύμισε το παρελθόν της Γερμανίας και πλήγωσε τη φήμη της που τόσες δεκαετίες φιλοτεχνούσε.
Γι’ αυτό και η λυσσαλέα αντίδραση του Σόιμπλε και των κίτρινων γερμανικών φυλλάδων. Ωστόσο, επειδή νιώθει την πίεση και την απώλεια, αναδιπλώνεται. Τις τελευταίες ώρες δείχνει τάσεις συμβιβασμού και υποχώρησης.
Δεν έχει επιλογή. Θα δώσει την ευκαιρία στην Ελλάδα, γιατί απλούστατα καταδιώκεται από το μαύρο παρελθόν της.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ